Μία σημαντική προσφορά στον άνθρωπο ήταν η φωτιά εκ μέρους του Προμηθέα. Ο Προμηθέας έκλεψε την φωτιά απο τους θεούς του Ολύμπου και την χάρισε στους ανθρώπους. Ο Δίας, όμως, εξαγιρωμένος, τον τιμώρησε δένοντάς τον με μία βαριά αλυσίδα σε έναν βράχο, όπου κάθε μέρα ενας αετός του έτρωγε το συκώτι. Ο Ηρακλής, βλέποντας τα μαρτύρια του Προμηθέα, τον απελευθέρωσε, ο Δίας ωστόσο - προκειμένου να συνεχίσει την τιμωρία του - τον υποχρέωσε να φοράει στο δάχτυλό του έναν κρίκο απο την αλυσίδα με ένα κομμάτι από τον βράχο. Έτσι θα συνεχιζόταν ο δεσμός που τον κρατούσε δεμένο με τον βράχο. Οι άνθρωποι από τότε φοράνε δαχτυλίδια για να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους στον Προμηθέα, ο οποίος βασανίστηκε για χάρη τους, για να τους προσφέρει τη γνώση και τη φωτιά. Η αρχαία ελληνική μυθολογία μας δείχνει με μία πλούσια μηνυμάτων ιστόρια πώς έκαναν την εμφάνισή τους τα δαχτυλίδια. Από την εποχή του Χαλκού, τα δαχτυλίδια κατασκευάζονταν απο χρυσό και με το πέρασμα των χρόνων άρχισαν να διακοσμούνται με πολύτιμους λίθους και άλλα σύμβολα. Τα δαχτυλίδια της Ανατολής, απο σφραγίδόλιθο, ήταν πολύ διαδεδομένα και χρησιμοποιούνταν ως σφραγίδες σε περγαμηνές ή πάπυρους. Για αυτό και το δαχτυλίδι αποτελούσε σύμβολο εξουσίας και αξιώματος (κάτο το οποίο ισχύει και σήμερα με τα δαχτυλίδια των επισκόπων της Δύση, όπου το παπικό δαχτυλίδξ είναι δαχρτυλίδι - σφραγίδα και εικονίζει τον Άγιο Πέτρος να τραβάει τα δύχτια. Το παπικό δαχτυλίδι θάβεται μαζί με τον πάπα).
Κατά τον Μεσαίωνα τα δαχτυλίδια άρχισαν να φτιάχνονταί απο συνδυασμό πολύτιμων λίθων και σμάλτων, συνδυασμός ο οποίος έφτασε στο αποκορύφωμά του την εποχή της Αναγέννησης, με την Βενετία, το Παρίσι και την Φλωρεντία να αποτελούν τις πιο γνωστές πόλεις για τα μοναδικά τους δαχτυλίδια.
Την εποχή του μπαρόκ το δαχτυλίδι ξεχωρίζει για τη διακόσμησή του κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι τα φύλλα και τα λουλούδια (για αυτό και ονομάζεται κηπάριο). Το δαχτυλίδι a la marquise ήταν ονομαστό τον 18ο αιώνα (βασικό του γνώρισμα το μακρουλό του σχήμα) και η φαντασία και ο συνδυασμός χρωματιστών σμάλτων και πολύτιμων λίθων έδωσαν ξεχωριστή κομψότητα στα δαχτυλίδια της εποχής. Ωστόσο, μετά τη Γαλλική Επανάσταση πραγματοποιήθηκε επιστροφή σε μία πιο αυστηρή μόδα, η οποία χαρακτηρίζεται για τα ιστορικά και πολιτικά σύμβολα και για το ατσάλι, τον χαλκό και τον σίδηρο για κατασκευή. Σήμερα η χρυσοχαΐα κατασκευάζει δαχτυλίδια απο πλατίνα, λόγω της ελατότητάς της και της υψηλής ποιότητάς της. Και για δαχτυλίδια μοναδικής αξίας χρησιμοποιούνται πολύτιμοι λίθοι, όπως σμαράγδι, μπριγιάν, ρουμπίνι και ζαφείρι.
Πηγή: Εγκυκλοπαίδεια Δομή
