«Αυτή η νύχτα μένει αιώνες παγωμένη
που δυο ψυχές δε βρήκαν καταφύγιο.
Κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο» (Στίχοι, μουσική Σταμάτης Κραουνάκης, ερμηνεία Κατερίνα Παπίου).
Αυτές τις ψυχές, που προσπάθησαν να βρουν καταφύγιο στη νύχτα, που έζησαν επίγειους έρωτες, που έψαχναν πέλαγα να ζήσουν στις πίστες των σκυλάδικων, μας παρουσιάζει ο κύριος Αλεξανδρής στο βιβλίο του «Αυτή η νύχτα μένει». Φοιτητής της Νομικής ο νεαρός Θανάσης Αλεξανδρής συνειδητοποιεί ότι η μεγάλη του αγάπη είναι η ηθοποιία, αφιερώνεται σε αυτή, και δίπλα στον Γιώργο Μαρίνο και το Θέατρο Τέχνης ξεκινά τα πρώτα του βήματα στον χώρο του θεάτρου. Όμως, διάφορες συγκυρίες τον οδηγούν μαζί με ένα μπαλέτο τριών κοριτσιών σε ένα σκυλάδικο στην Τρίπολη. Και η νυχτερινή περιοδεία στην Ελλάδα ξεκινά. Η νυχτερινή ζωή στα σκυλάδικα της Ελλάδας παίρνει σάρκα και οστά μπροστά του. Και ο Θανάσης Αλεξανδρής την ζει στο έπακρο.
«Αυτή η νύχτα μένει» για τον κύριο Αλεξανδρή, μία νύχτα που κράτησε 10 χρόνια. Μία νύχτα αυτοβιογραφική, η οποία μας κάνει κοινωνούς των σκυλάδικων και της αγριότητας της εποχής εκείνης. Τρίπολη, Σπάρτη, Καλαμάτα, Πάτρα, Καστοριά, Βέροια, Αλεξανδρούπολη, Ορεστιάδα, Μυτιλήνη, Κύπρος, και φυσικά Λάρισα – η Μέκκα των σκυλάδικων - η ζωή στα σκυλάδικα της επαρχίας την δεκαετία του 80 και του 90 ξεδιπλώνεται μέσα από τις ιστορίες του.
Κορίτσια με όνειρο μία καριέρα στο τραγούδι, γυναίκες σε μεγάλη ηλικία που αναπολούν τα παλιά τους μεγαλεία, αντζέντηδες, νταβατζήδες, πελάτες μεγαλοδικηγόροι, γιατροί, ζωέμποροι, βιοτέχνες, γκαρσόνια με χρέη μπράβου, αρτίστες, κονσομασιον, ναρκωτικά, όλος ο καλός κόσμος και ο υπόκοσμος, ξενυχτά στις πίστες. Τραγελαφικά περιστατικά, βίαια επεισόδια, συμφωνίες υπόγειες, φιλίες, προδοσίες, όλα ξεδιπλώνονται στις σελίδες του βιβλίου και χάρη στο συγγραφικό ταλέντο του κυρίου Αλεξανδρή, αλλά κυρίως στον ρεαλισμό των γεγονότων και την πρωτοπρόσωπη γραφή, γινόμαστε και εμείς θαμώνες των σκυλάδικων.
Χωρίς να ωραιοποιεί γεγονότα και καταστάσεις ο κύριος Αλεξανδρής μας εισάγει σε έναν κόσμο άγνωστο και γνωστό παράλληλα. Ένοιωσα έκπληξη όταν διάβασα για μαγαζιά στην Πάτρα, τα οποία αν και έφηβη τότε, τα είχα ακουστά. Και σκεφτόμουν πόσο κοντά αλλά και μακριά συγχρόνως γινόντουσαν όλα αυτά που διάβαζα. Με ωμότητα και ειλικρίνεια μας εισάγει σε έναν κόσμο που άνθισε μέσα από τον μαρασμό του. Γιατί οι περισσότερες γυναίκες, αν και ήταν στο άνθος της ηλικίας τους, ήταν «μαραμένες» καθώς συνειδητοποιούσαν ότι είναι απλά ένα "αντικείμενο". Πονάει την ψυχή ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπιζαν τις γυναίκες τότε, πονάει όμως ακόμα πιο πολύ όταν σκέφτεσαι ότι ακόμα και σήμερα αρκετοπί θεωρούν τη γυναίκα "κτήμα" τους.
«Αυτή η νύχτα μένει» και ψυχές κακοποιημένες, σώματα κακοποιημένα, μας δείχνουν ότι η ζωή είναι λαμπερή και σκοτεινή μαζί.
