Ίνγκριτ – Εγκατέλειψε την δημοσιογραφική της καριέρα για να υποστηρίξει τα επαγγελματικά όνειρα του άντρα της.
Μπιργίτα – Προτιμά τον καρκίνο από το να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Δεν κάνει τις προγραμματισμένες ιατρικές εξετάσεις για να μην αποκαλυφθεί ότι ο άντρας της την δέρνει.
Βικτόρια – Εγκαταλείπει τη Ρωσία για να παντρευτεί έναν «ευγενικό» αγρότη που γνώρισε μέσω ιντερνετ. Σύντομα όμως θα διαπιστώσει ότι ο Σουηδός σύζυγός της είναι απλά ένας τύραννος.
Τρεις γυναίκες, τρεις διαφορετικές ιστορίες, ένας κοινός παρανομαστής. Άντρες τύραννοι. Πώς θα καταφέρουν να γλιτώσουν; Διαπράττοντας τον τέλειο φόνο. Ή καλύτερα τους τέλειους φόνους.
Η Camilla Lackberg έρχεται για άλλη μια φορά, μετά το Χρυσό Κλουβί, να μας ταράξει με το θέμα της γυναικείας κακοποίησης. Και η αλήθεια είναι ότι όταν πήρα το βιβλίο στα χέρια μου, σκέφτηκα ότι είναι λίγες οι σελίδες για να αναπτυχθεί ένα τόσο δύσκολο θέμα. Ωστόσο, όταν το τελείωσα ένοιωσα ότι δεν χρειάζονται περισσότερες λέξεις, περισσότερες σελίδες για να αναπτυχθεί το θέμα της γυναικείας κακοποίησης. Συγκεκριμένη, απόλυτη, χωρίς φλυαρίες, χωρίς περιττές περιγραφές, η Camilla Lackberg καταφέρνει να μας περάσει τον πόνο, τις ψυχικές αναταράξεις, τις σκέψεις, τους φόβους και τα συναισθηματικά κενά των κακοποιημένων αυτών γυναικών.
Μέσα από τις ιστορίες της Ίγκριτ, της Μπιργίτα και της Βικτόρια παρουσιάζεται η ψυχολογική βία και ο ψυχολογικός πόλεμος (εκτός από τη χειροδικία) που δέχονται οι κακοποιημένες γυναίκες και για αυτό δυσκολεύονται να ζητήσουν βοήθεια. Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί γιατί παραμένουν σε μία τέτοια σχέση. Γιατί δεν φεύγουν. Γιατί φοβούνται. Γιατί οι γυναίκες αυτές δεν έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, γιατί μεγάλωσαν με ενοχές ότι για ότι τους συμβαίνει φταίνε αυτές, γιατί τους καλλιεργήθηκε η πεποίθηση ότι ό,τι παθαίνουν το αξίζουν. Και κυρίως γιατί ποτέ κανένας δεν βρέθηκε να τις βοηθήσει.
Όλα αυτά και άλλα περισσότερα είναι που θα μετατρέψουν την Ίγκριτ, την Μπιργίτα και την Βικτόρια από γυναίκες τρομοκρατημένες, από γυναίκες φοβισμένες, από γυναίκες άβουλες και πιθήνιες που δέχονται από προσβολές μέχρι ξύλο, σε «Γυναίκες Χωρίς Έλεος». Γιατί αρκεί μία μικρή στιγμή, ένα κλικ και από θύμα γίνεσαι θύτης. Και είναι αυτό το κλικ που οφείλει η πολιτεία να αποτρέψει. Και για αυτό το κλικ πρέπει να προσφέρεται ουσιαστική βοήθεια και προστασία σε αυτές τις γυναίκες.
Σε μία εποχή που η σεξουαλική, ψυχολογική και σωματική κακοποίηση της γυναίκας δυστυχώς αυξάνεται όλο και πιο πολύ το βιβλίο της Camilla Lackberg έρχεται να μας βάλει σε σκέψεις, να αντιληφθούμε τι είναι αυτό που έχουν ανάγκη οι κακοποιημένες γυναίκες, να τις κατανοήσουμε και γιατί όχι να προσπαθήσουμε να τις βοηθήσουμε.
