Νομίζω ότι αυτή η χρονιά ανήκει στην Sarah J. Maas και στις βιβλιάρες της που έρχονται στο ελληνικό κοινό, το ένα μετά το άλλο. Σήμερα θα επικεντρωθούμε στον Γυάλινο θρόνο, το πρώτο βιβλίο της ομότιτλης σειράς, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την Σελέινα Σαρντόθιεν, την άλλοτε διάσημη ασασίνο της Άνταρλιν, που τώρα είναι φυλακισμένη στα αλατωρυχεία της Εντόουβιερ κι εκτίει την ποινή της. Τα πράγματα ωστόσο πρόκειται να αλλάξουν, όταν ο πρίγκιπας και διάδοχος του θρόνου της Άνταρλιν της προτείνει μια συμφωνία. Να λάβει μέρος στον διαγωνισμό που διοργανώνει ο βασιλιάς και να αντιμετωπίσει είκοσι τρεις φονιάδες, τους οποίους θα πρέπει να νικήσει για να στεφθεί νικήτρια στον διαγωνισμό. Αν τα καταφέρει, θα υπηρετήσει ως Υπέρμαχος του βασιλιά για πέντε χρόνια κι έπειτα θα αποκτήσει αυτό που ονειρεύεται όλους αυτούς τους μήνες, εγκλεισμού στην Εντόουβιερ: την ελευθερία της.
Κι όμως, οι είκοσι τρεις φονικοί αντίπαλοι, δεν είναι το μόνο πράγμα για το οποίο θα έπρεπε να ανησυχεί η Σελέινα. Κάτι σκοτεινό και δαιμονικό, παραφυλάει στους έρημους διαδρόμους του κάστρου και σκοτώνει, έναν προς έναν τους αντιπάλους της. Αν η Σελέινα θέλει να επιβιώσει, θα πρέπει να αφανίσει αυτό το κακό, προτού ξεχυθεί στον κόσμο.
Ακούω, βλέπω και μαθαίνω καιρό τώρα για τα βιβλία της Sarh J Maas και πόσο υπέροχα είναι. Έχω φάει σπόιλερ από όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αλλά με ένοιαξε; φυσικά και όχι, γιατί όταν διάβασα τα πρώτα κεφάλαια του Γυάλινου Θρόνου, γνώριζα πως ο έρωτας μου με την Maas μόλις είχε ξεκινήσει.
Το μυθιστόρημα «Γυάλινος Θρόνος» είναι μια ιστορία φαντασίας, περιπέτειας και μπόλικης δράσης. Έχει αρκετή αγωνία, συναρπαστικά γεγονότα, δακρύβρεχτες στιγμές, λίγο ρομάντζο, τόσο όσο χρειάζεται και μία από τις πιο, σκληροπυρηνικές ηρωίδες που έχω συναντήσει ποτέ.
Μην σας παραξενέψει κάπως η αργή ροή. Η Sarah J Maas, στα πρώτα κεφάλαια μας συστήνει τους χαρακτήρες της και θέτει το σκηνικό της. Μια σκληρή χώρα, χωρίς μαγεία, που διοικείται από έναν ακόμα πιο σκληρό άντρα, που απεχθάνεται και κυνηγάει κάθε τι μαγικό. Ειδική μνεία στον υπέροχο και κατατοπιστικότατο χάρτη, που βρίσκεται στις πρώτες σελίδες και βοηθάει στο να προσανατολιστεί ευκολότερα ο αναγνώστης.
Από τα πρώτα κιόλας κεφάλαια, θα γίνεται μάρτυρες του απολαυστικού, εκνευριστικού, έξυπνου κι ετοιμόλογου χαρακτήρα της Σελέινα. Παρά το μεγάλο της στόμα, μπόρεσα να καταλάβω και να δικαιολογήσω πολλές από τις πράξεις της. Είναι αστεία και πειραχτήρι, σαν μικρό παιδί στο σώμα γυναίκας (περίμενα τον επόμενο διάλογο της με τον Κάολ πως και πως). Μου άρεσε που παρά την μεγάλη της φήμη ως ασασίνου, δεν ξεχνά και την θηλυκή πλευρά της, ωστόσο πολλές φορές αντί να δούμε την δυναμική της πλευρά, ένιωσα πως κάπου το gossip girl είχε μπλεχτεί στην ιστορία.
Μην με παρεξηγήσετε, αγαπώ την Σελέινα και είμαι σίγουρη πως στα επόμενα βιβλία θα με εκπλήξει ευχάριστα, αλλά όταν από την αρχή του βιβλίου τονίζουν σε όλους όσους σε περιτρυγυρίζουν, πως πρόσεχε την, είναι η πιο αδίστακτη δολοφόνος της χώρας κι εσύ ασχολείσαι με τιάρες και φορέματα, λίγο κάπου χαλάει η εικόνα σου. Σαν αναγνώστης θα ήθελα να υπήρχε μια ισορροπία ανάμεσα στην badass Σελέινα και σε εκείνη που της αρέσουν τα παπούτσια και τα φορέματα. Η αλήθεια είναι πως δεν απολαύσαμε και πολύ την κακή της πλευρά, σχεδόν μετά την μέση του βιβλίου βλέπουμε ψήγματα της φημισμένης ασασίνου, για να απογειωθεί η κατάσταση στα τελευταία κεφάλαια.
Ο Κάολ και ο Ντόριαν, ήταν δύο ενδιαφέροντες προσωπικότητες που σίγουρα θα μας απασχολήσουν πολύ στα επόμενα βιβλία. Αν και φαινομενικά φαίνονται να έχουν πολλά κοινά, στην πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετικοί. Από την μία έχουμε τον σκληρό στρατηγό Κάολ, που βάζει το καθήκον και την τιμή πάνω από όλα και δεν επιτρέπει στα συναισθήματα του να μπουν εμπόδιο στη δουλειά του. Από την άλλη, ο νάρκισσος παιχνιδιάρης πρίγκιπας, Ντόριαν που δείχνει ξεκάθαρα το ενδιαφέρον του για την Σελέινα από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας τους. Από τους δύο νομίζω πως ήταν εκείνος που καταλάβαινε και συνειδητοποιούσε καλύτερα τις κακουχίες και τα εμπόδια που έπρεπε να υπερβεί η Σελέινα στη ζωή της, ο Ντόριαν όμως είναι εκείνος που μοιράζεται μαζί της τα ίδια πάθη, τα ίδια θέλω, την ίδια λατρεία για την γνώση και την μάθηση.
Εκτός από το ρομαντικό στοιχείο, η φιλία παίζει τον κύριο ρόλο στην πλοκή του βιβλίου. Βλέπουμε πως μία μοναχική, επικίνδυνη κοπέλα, που όλοι πρέπει να κρατούν αποστάσεις γύρω της, ανοίγεται και ξεδιπλώνει τον χαρακτήρα της. Μαθαίνει να εμπιστεύεται την ζωή της, σε άτομα που ποτέ δεν φανταζόταν. Ένα από αυτά είναι και η Πριγκίπισσα Νιχίμια.
Η φιλία και ο δεσμός που αναπτύσσουν μεταξύ τους, είναι το πιο αγνό πράγμα που υπάρχει μέσα στην ιστορία, άδολο, αβίαστο, λες και οι δύο αυτές ηρωίδες γεννήθηκαν για να γίνουν φίλες, στήριγμα η μία για την άλλη. Ο δυναμισμός και το πάθος για το δίκαιο και το σωστό που τις διακατέχει, τις κάνει την πιο αδιαπέραστη ομάδα. Κι ο δεσμός τους αυτός με έκανε να αναρωτηθώ πως θα αντιδρούσε η Νιχίμια, αν ήταν ελεύθερη να ακολουθήσει την καρδιά της, μακριά από το βάρος του λαού της και πως θα αντιδρούσε η Σελέινα, αν η σωτηρία των ψυχών ενός ολόκληρου λαού, έπεφταν στις πλάτες της; Θα ήθελα να το δω αυτό.
Αυτό το βιβλίο με δίδαξε πολλά. Ο «Γυάλινος θρόνος» δεν είναι μόνο μια ιστορία για δολοφόνους, σκοτεινά πλάσματα, γοητευτικούς πρίγκιπες και προστάτες στρατιώτες. Είναι ένα βιβλίο για την επιβίωση, για την καταπίεση, την στέρηση δικαιωμάτων και πως μπορεί κανείς να βρει την δύναμη να διεκδικήσει όλα αυτά που του πήραν. Η ίδια η ηρωίδα του βιβλίου μας μαθαίνει, πως όσο σκληρά κι αν μας χτυπάει η ζωή, η ίδια η μοίρα, πρέπει να πορευόμαστε με το κεφάλι ψηλά, να συνεχίζουμε να μαχόμαστε, όσο κι αν υποφέρουμε. Να μην δειλιάζουμε και να μην φοβόμαστε μπροστά και στον πιο καταχθόνιο εχθρό.
Είναι η Σελέινα Σαρντόθιεν και δεν πρόκειται να φοβηθεί.
