Η νέα χρονιά με βρήκε αγκαλιά με το νέο βιβλίο της Δήμητρας Ιωάννου, «Να ξεμπερδεύουμε με τον Αντίνοο!» που κυκλοφορεί από τις αγαπημένες εκδόσεις Ψυχογιός. Κι αν ο τίτλος, σας βγάζει μια αγανάκτηση προς το πρόσωπο του Αντίνοου, ετοιμαστείτε να την νιώσετε κιόλας!
Τι κοινό έχουν η Μαίρη, η Νάντια και η Φανή, τρεις παντελώς άγνωστες γυναίκες μεταξύ τους; Μα φυσικά το μίσος που νιώθουν για τον Αντίνοο Ιωσηφίδη, διάσημο τηλεπαρουσιαστή του καναλιού UNIX TV. Κι αυτό το μίσος είναι που θα ενώσει τις ζωές τους, σε έναν αγώνα δρόμου για την ανακάλυψη της αλήθειας που θα τις λυτρώσει και θα απελευθερώσει τις τρεις γυναίκες. Όμως τα κορίτσια δεν είναι μόνο τους σε αυτή την μάχη, φύλακες άγγελοι τους, είναι η Ρωξάνη, μια αινιγματική γυναίκα, που βρίσκεται καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι και ο Κένταυρος, ένας πολύ γνωστός αστρολόγος που εργάζεται στο ίδιο κανάλι με τον Αντίνοο.
Δεν θα σας κρύψω πως όταν το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου, ο τίτλος του κάπως με παραξένεψε. Όμως ξεκίνησα την ανάγνωση με ανοιχτό και καθαρό μυαλό για το τι θα συναντούσα στο εσωτερικό του. Τώρα, που έχω τελειώσει πια την ανάγνωση, μπορώ να σας πω με βεβαιότητα πως ο τίτλος του βιβλίου, αντικατοπτρίζει ξεκάθαρά την οργή και την αγανάκτηση που θα νιώσετε διαβάζοντας για τον διαβολικό τηλεπαρουσιαστή, Αντίνοο Ιωσηφίδη.
Η συγγραφέας, Δήμητρα Ιωάννου, στο νέο της αυτό μυθιστόρημα, ενώνει τρεις διαφορετικές γυναικείες φωνές, αποδεικνύοντας μας πως καμία δεν είναι μόνη, καμία δεν θα πρέπει να σιωπά. Όταν έχεις τα κατάλληλα εργαλεία, φέρνεις και τα κατάλληλα αποτελέσματα. Οι γυναίκες όλα τα μπορούν κι όλα τα καταφέρνουν. Τι κι αν έχουν απέναντι τους κάποιον ισχυρό, κάποιον αδίστακτο, δαιμονικό, που καταστρέφει ζωές και οικογένειες απλά με ένα κούνημα του χεριού του; Αν μια γυναίκα το βάλει σκοπό, μπορεί να τον κατατροπώσει. Φανταστείτε λοιπόν τι μπορούν να κάνουν τρεις μαζί.
Ήταν ένα πολύ γρήγορο μυθιστόρημα, ανάλαφρο, αν και τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται ήταν βαριά. Ναρκωτικά, κατάθλιψη, κακοποίηση, trafficking, αυτισμός και άλλα πολλά. Η ιστορία κυλάει σαν νερό και δεν θα καταλάβετε πότε το ξεκινήσατε και πότε φτάσατε στο λυτρωτικό τέλος.
Όλοι οι χαρακτήρες της κυρίας Ιωάννου, είναι ρεαλιστικοί, έχουν μια γεύση καθημερινότητας. Από τον πιο απλό -ένα παιδί που δουλεύει στα παρασκήνια- μέχρι τον πιο τρανό -τον μεγάλο καναλάρχη- όλοι οι ήρωες έχουν τα δικά τους πάθη, μίση και προβλήματα. Κάποιων είναι πιο μεγάλα, άλλοι τα δημιουργούν μόνοι τους στην αρένα του χρήματος και της διαφθοράς. Ωστόσο, όλοι ανεξαιρέτως, παίρνουν στο τέλος αυτό που τους αξίζει, χωρίς περιστροφές και περιττά λόγια. Ας πούμε όμως λίγα πράγματα παραπάνω για τις τρεις πρωταγωνίστριες μας.
Πρώτα έχουμε την Νάντια. Μια ζωντανή θεά, ανάμεσα σε θνητούς, ένα πανέμορφο πλάσμα κι εξωτερικά μα και εσωτερικά. Με μια ομορφιά που θα την ζήλευε και το πιο διάσημο μοντέλο, η Νάντια κουβαλάει τους δικούς της κακοποιητικούς δαίμονες, πίσω από το αγγελικό χαμόγελο της. Τίποτα στη ζωή δεν της χαρίστηκε απλόχερα, αλλά το κέρδισε με κόπο και ιδρώτα. Μια βασανισμένη ψυχή, που έχει ανάγκη το χάδι και την αγκαλιά μιας οικογένειας, ουρλιάζοντας και πονώντας σιωπηλά, για την απώλεια τους. Μια γυναίκα που παρά τον κίνδυνο, μπαίνει μπροστά για να φέρει την αποστολή της, εις πέρας. Ήθελα να της δώσω μια μεγάλη αγκαλιά και να της πω πως όλα θα πάνε καλά, σε κάθε σκοτεινή στιγμή της, όμως δεν χρειάστηκε. Άνοιξε τα φτερά της και βρήκε μόνη της, το δρόμο προς το φως.
Μετά έχουμε την Μαίρη, μια κανονική αστική γυναίκα, μετρίου κάλους και μόρφωσης, που το μητριαρχικό καθεστώς στο σπίτι της, την αναγκάζει να το σκάσει με το γειτονόπουλο στα 18 της και να έρθει σε μια άγνωστη πόλη. Όλα τα όνειρα και τις ελπίδες της, τα αφήνει στα χέρια του Μιχάλη, για να τα κάψει κάτω από την ταπείνωση, τον εξευτελισμό, το κέρατο και στο τέλος να τα πάρει μαζί του στον τάφο. Η Μαίρη είναι μια γυναίκα που δεν εμπιστεύεται εύκολα τους γύρω της, ούτε καν τον ίδιο της τον εαυτό. Μεγαλωμένη με την πεποίθηση πως είναι μια κακομοίρα, μια ανάξια, ζει την ζωή της μέσα από τα περιοδικά lifestyle και τα κουτσομπολιά περί διάσημων. Ωστόσο η μικρή κάμπια, θα εξελιχθεί σε μια πανέμορφη πεταλούδα, με την βοήθεια της Νάντιας και της Φανής, που θα αγαπήσουν αυτή την παράξενη και στριμμένη γυναίκα, χωρίς όρους.
Για το τέλος άφησα την Φανή, την Φανούλα, ένα αξιαγάπητο πλάσμα, πανέξυπνο, που παίζει την τεχνολογία στα δάχτυλα. Ο αυτισμός της, παρόλο που ήταν εμπόδιο για τους στενόμυαλους γονείς της, για την Φανή δεν είναι. Την κάνει να ξεχωρίζει; ναι. Την κάνει περίγελο στην εργασία της; Ναι. Κι όμως η Φανή βρίσκει τρόπο να διαπρέψει μέσα σε όλο το βούρκο που την περιτριγυρίζει και να υψώσει το ανάστημα και την φωνή της. Μια γλυκιά, γλυκιά ψυχή. Μακάρι να είχα μια φίλη σαν και την Φανή!
Δεν θα σας πω για τους υπόλοιπους χαρακτήρες του βιβλίου, πέρα το ότι ο καθένας τους, έχει ακριβώς την κατάλληλη θέση μέσα στην ιστορία. Βάζουν τα δικά τους μικρά και μεγάλα λιθαράκια, βοηθώντας τα τρία κορίτσια, να καταφέρουν το ακατόρθωτο. Εξελίσσουν τους χαρακτήρες τους, σε αυτό που πραγματικά θα έπρεπε να είναι και όχι σε αυτό που αναγκάστηκαν να μεταμφιεστούν εξαιτίας των τραυμάτων τους.
Παρόλα αυτά θα κάνω μια ειδική μνεία, για τον Αντίνοο. Δεν έχω αντιπαθήσει περισσότερο χαρακτήρα σε βιβλίο, που εμφανίζεται τόσο λίγο. Κι ευτυχώς που οι αράδες του, είναι περιορισμένες. Είναι σαν νυφίτσα με πόδια. Απόλυτα μισητός, κακός, διαβολικός. Όλα τα κακά και τα στραβά αυτού του κόσμου, είναι στον χαρακτήρα του. Ένας χαρακτήρας που δεν διστάζει όχι μόνο να πατήσει επί πτωμάτων για να ανέλθει, αλλά να καταστρέψει ζωές χωρίς ενδοιασμό και δεύτερες σκέψεις.
Το μυθιστόρημα μου έβγαλε αρκετά vibes από αγαπημένες ελληνικές σειρές, όπως το Παρά πέντε. Είχε την κατάλληλη δόση χιούμορ εκεί που έπρεπε, με κράτησε σε αναμμένα κάρβουνα και στο τέλος με έσκασε μέχρι να ξετυλιχτεί όλο αυτό το κουβάρι των συνομωσιών και της προδοσίας που είχε υφάνει τόσο πετυχημένα ο Αντίνοος και η συγγραφέας. Το λάτρεψα και το ίδιο θα κάνετε κι εσείς!
