«Αν μπορούσες να διαβάσεις τις σκέψεις μου, δεν θα χαμογελούσες.
Εκ πρώτης όψεως, η Samantha McAllister μοιάζει με τα υπόλοιπα δημοφιλή κορίτσια της τάξης της. Πίσω από τα ισιωμένα μαλλιά και το προσεκτικό μακιγιάζ της όμως κρύβεται ένα μυστικό που οι φίλες της ποτέ δεν θα καταλάβαιναν: η Sam έχει ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Την κατατρέχουν μαύρες σκέψεις και ανησυχίες που δεν μπορεί να τις σταματήσει.
Οι διαρκείς αμφιβολίες της για κάθε της κίνηση, σκέψη, και κουβέντα κάνει την καθημερινότητά της πολύ δύσκολη, και το ότι οι φίλες που ξέρει όλη της τη ζωή θα γίνουν τοξικές στο πρώτο λάθος ρούχο, στο πρώτο λάθος φαγητό, στην πρώτη λάθος καψούρα δεν βοηθάει καθόλου. Κι ωστόσο η Sam ξέρει ότι θα ήταν πραγματική τρέλα να αφήσει την προστασία των πιο δημοφιλών κοριτσιών στο σχολείο.
Όταν λοιπόν γνωρίζει την Caroline, που έχει υπέροχη αίσθηση του χιούμορ αλλά καθόλου στιλ, πρέπει να κρατήσει τη φιλία τους μυστική, όπως ακριβώς κρατά μυστικές τις επισκέψεις της στον ψυχίατρο.
Η Caroline πηγαίνει την Sam στην Ποιητική Γωνιά, ένα κρυμμένο δωμάτιο και μια δεμένη παρέα απροσάρμοστων που το σχολείο δεν τους δίνει σημασία. Σιγά σιγά, αρχίζει να νιώθει πιο «φυσιολογική» απ’ όσο ένιωσε ποτέ όταν ανάμεσα στα δημοφιλή παιδιά… ώσπου βρίσκει καινούργιο λόγο να αμφιβάλλει για την ψυχική της υγεία και όλα όσα αγαπά» (οπισθόφυλλο).
Μία ιστορία που σε «παγώνει». Και αυτό γιατί έρχεσαι σε επαφή με τον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων που έχουν ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, η όπως είναι πιο γνωστό, OCD. Η αλήθεια είναι ότι, όπως οι περισσότεροι, τσι και εγώ θεωρούσα ότι το OCD είναι η επιμονή μας σε κάποια πράγματα, ο ψυχαναγκασμός, όπως το χαλάκι της εισόδου να είναι ολόισιο, οι κουρτίνες να είναι τραβηγμένες το βράδυ, και άλλες πολλές "ιδιοτροπίες". Γιατί γνωρίζοντας την Σαμ, συνειδητοποιείς ότι όλα αυτά δεν είναι ψαχαναγκασμοί, αλλά μικρές ιδιοτροπίες. Η Σαμ μας συστήνει τον γολογθά που ζουν άτομα με ιδεοψαχαναγκαστική διαταραχή.
Η Tamara Ireland Stone έχει κάνει ουσιαστική έρευνα και με τον ανάλογο σεβασμό παρουσιάζει την ζωή των ατόμων με OCD. Μέσα απο την συγκινητική της αλλά και ρεαλιστική της γραφή μας βάζει στην καθημερινότητα της Σαμ και στα προβλήματά της. Πόσο δύσκολο είναι να νοιώθει φυσιολογική, πόσο δύσκολο είναι να είναι "νορμάλ" και δημοφιλής όταν υπάρχει μία μικρή φωνούλα στο μυαλό της η οποία αμφισβητεί τα πάντα και την βάζει σε σκέψεις τι θα γίνει αν κάνει το παραμικρό λάθος; Πόσο εύκολο είναι να ερωτευθεί; Υπάρχει κάτι να την σώσει; Κι αν ναι, τι είναι αυτό;
Την απάντηση θα της την δώσει η νέα της φίλη, η Καρολάιν, η οποία θα βγάλει από μέσα της κάθε φόβο και κάθε αμφισβήτηση. Η Καρολάιν θα της δείξει πως δεν είναι μόνη. Θα της δείξει πώς να έχει αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό της. Οι νέοι της φίλοι, μία παρέα ακριβώς αντίθετη με τις φίλες της, τα "απροσάρμοστα" όπως τους χαρακτηρίζουν, θα έρθουν και θα της δείξουν ότι τίποτα δεν είναι διαφορετικό, τίποτα δεν είναι απροσάρμοστο και όλα είναι φυσιολογικά. Ένα μόνο πράγμα χρειάζεται. Να είσαι καλά μέσα σου. Να πιστεύεις σε σένα.
Πονάς μαζί με την Σάμ, μπαίνεις μέσα στον λαβύρινθο του μυαλού της και ταράζεσαι. Προσπαθείς μαζί με την μητέρα της να βρεις τρόπους να την βοηθήσεις. Θέλεις να πάρεις μία αγκαλιά όλα αυτά τα "απροσάρμοστα" παιδιά, που το κάθε ένα έχει τα δικά του προβλήματα. Θέλεις να χαμογελάσεις στο αγόρι της Σαμ, που είναι δίπλα της και της δίνει δύναμη.
Όμως, και πάλι η Σαμ θα αρχίσει να χάνει τον έλεγχο, θα αρχίσει να αμφιβάλλει για την ψυχική της υγεία, αποδεικνύοντας πόσο δύσκολο είναι να παλέψει κάποιος με την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Το τέλος αναπάντεχο. Δεν το βλέπεις να έρχεται. Σε συγκλονίζει. Σε εκπλήσσει. Διαβάζεις και σκέφτεσαι "Τι λες τώρα". Το τέλος αποδεικνύει για άλλη μία φορά οτι το μυαλό βρίσκει πάντα τον τρόπο να σε "προστατέψει".
