"Η Ήπειρος είναι γεµάτη ιστορίες που δύσκολα µπορούν να βγουν στο φως. Ιστορίες που έµειναν για πολύ καιρό στις σκονισµένες γωνιές του χρόνου και της µνήµης. Ιστορίες που χρειάζεται ιδιαίτερη τόλµη για να τις αφηγηθεί κάποιος.
Ορισµένες κρύβουν ανοµολόγητα µυστικά. Κάποιες πάλι θέλουν να µας προειδοποιήσουν, ενώ σχεδόν πάντα, αφορούν περίεργα, ανεξιχνίαστα αινίγµατα, όπως εκείνη η περίπτωση µε τη φωνή του νεκρού πατέρα ή της Θεάς που προστάτευε τα ευάλωτα παιδιά µπροστά στο σκοτάδι της αβύσσου, ή του αρχαίου θησαυρού της πόλης, ή της γέφυρας που πέφτει από την άδικη πράξη, αλλά και της παράξενης δύναµης του µαντείου του ∆ία στην αρχαία ∆ωδώνη…" (Στοιχειωμένη Ήπειρος, οπισθόφυλλο) και με αυτή την περίλψη ξεκινά το ταξίδι μας στην Ήπειρο. Μία Ήπειρο στοιχεωμένη απο θρύλους, τοπικές ιστορίες, καλά κρυμμένα μυστικά...
Αν και όταν διάβασα τον τίτλο είχα προετοιμαστεί για ιστορίες τρόμου, ιστορίες - όπως λέγονται - αστικών μύθων, ιστορίες μεταφυσικές, οι ιστορίες της Ηπείρου στοιχειώνουν με έναν διαφορετικό τρόπο τον αναγνώστη. Μικρές ιστορίες απο το παρελθόν της Ηπειρωτικής επαρχίας, ιστορίες που έμεναν ερμητικά κλεισμένες στις ψυχές των ανθρώπων, όπως συνηθιζόταν στα χωριά της ελληνικής επαρχίας. Κάθε ιστορία έχει το δικό της μήνυμα να περάσει, ο πατέρας που βιάζει την κόρη, ο σύζυγος που θεωρεί την γυναίκα του κτήμα του, η μητέρα που θέλει την καλύτερη νύφη για τον γιό της, πρωταγωνιστές όλοι τους σε παιχνίδια της ζωής με μοιραία κατάληξη. Η Στοιχειωμένη Ήπειρος μας δείχνει με τον πιο σκληρό τρόπο την ωμή πραγματικότητα: Πάντα στην ζωή έρχεται η τιμωρία. Μέσα απο την ρεαλιστική γραφή της κυρίας Σχισμένου Κατερίνας, μέσα από ένα σκληρό λεξιλόγιο, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον μεγαλύτερο φόβο μας, όσο κι αν θέλουμε δεν μπορούμε να κρυφτούμε απο την Θεία Δίκη.
"Η Ήπειρος συνεχίζει να µας αποκαλύπτει ιστορίες και σε αυτό το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Ιστορίες σκοτεινές και τολµηρές, ιστορίες που δύσκολα τις αφηγούνται τα στόµατα, αλλά καµιά φορά βρίσκουµε το θάρρος και την τόλµη να τις καταγράψουµε στο χαρτί και να τις φέρουµε στο φως. Ιστορίες µιας αστραπής που λειτούργησε ως δικαιοσύνη, ιστορίες από τον µεσαίωνα µε τα µυστήρια των φιδιών, η βαρύτητα ενός δώρου που εξαφανίστηκε όταν λύθηκε η κατάρα του, η γαλάζια φωνή που έσπρωξε το σκοτάδι µακριά. Ένα βλέµµα που φώτισε µια µαύρη ζωή από µία αναπάντεχη, ανθρώπινη και τόσο απλή πράξη, το βάρος µιας οικογένειας που χάθηκε και οδήγησε στην άβυσσο που µας κοιτά συνεχώς κλείνοντάς µας το µάτι, έτοιµη να µας συντρίψει µε ένα µικρό παραπάτηµα, µια λάθος απόφαση, µια πράξη που συχνά είναι και αναπόφευκτη. Ένας κήπος που ευωδιάζει από γαρδένιες και θα µας οδηγεί στην κρυφή µας πατρίδα, στη µοναδική αγκαλιά, η ελιά που θα κρύβει έναν µυστικό τάφο, την αποτρόπαια πράξη µιας κοινωνίας και όχι ενός χεριού, συµβάσεις που δύσκολα σπάνε αλλά εύκολα οδηγούν στο έγκληµα. Μια επιστολή που έρχεται στον παραλήπτη της όταν αυτός έχει φτάσει στο χείλος µιας πτώσης που δεν έχει σκαλί αλλά γκρεµό, και ένα φευγαλέο χάδι που θα είναι ο έρωτας µιας ολόκληρης ζωής, το σπίτι στο ποτάµι που χτίζεται από τον έρωτα και καίγεται από το πάθος" (Στοιχειωμένη Ήπειρος ΙΙ, οπισθόφυλλο).
Η περιπλάνηση στην Ήπειρο και τις ιστορίες της συνεχίζεται, καθώς ένας τόσο όμορφος τόπος, με ιστορία αιώνων, δεν θα μπορούσε να περιοριστεί σε λίγες μόνο ιστορίες. Και στο δεύτερο βιβλίο η κυρία Σχισμένου Κατερινά μας βάζει να περπατήσουμε μαζί με γυναίκες κακοποιημένες και άντρες βιαστές, να αισθανθούμε τον έρωτα του πεθερού για την νύφη, να μπερδευτούμε στα στενά, σκοτεινά δρομάκια του τζόγου, των ναρκωτικών, του ποτού και των χρημάτων. Ιστορίες που για άλλη μία φορά μας παρουσιάζουν την παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας. Γιατί στην ουσία αυτό είναι η Στοιχειωμένη Ήπειρος. Η παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας. Και τρομάζει ακόμα περισσότερο η συνειδητοποίηση ότι ακόμα και σήμερα ακούμε παρόμοιες ιστορίες. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποια, γιατί κάθε μία έχει να προσφέρει κάτι ξεχωριστό. Κάθε ιστορία σε φέρνει αντιμέτωπο με την ζοφερή και σκληρή πραγματικότητα.