Η οικουμένη συνταράσσεται. Η οικουμένη συγκλονίζεται. Η πόλη των πόλεων, η Βασιλεύουσα, πέφτει στα χέρια των Τούρκων. Λίγες ώρες μετά τα μεσάνυχτα και οι Τούρκοι μπαίνουν στην Κωνσταντινούπολη. Η κεκόρπορτα έμελε να είναι το σημείο που θα πλήγωνε όσο ποτέ άλλοτε την ένδοξη αυτοκρατορία. Τέσσερις μήνες πολιορκίας και έφτανε αυτό το μικρό άνοιγμα για να εισέλθουν οι βάρβαροι. Ο Μωάμεθ ο Β΄ με τους χιλιάδες στρατιώτες εισβάλλει στην πόλη και η σφαγή αρχίζει.
Στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος μάχεται με κάθε ρανίδα της ψυχής του τους εχθρούς. Σαν λιοντάρι Κωνσταντίνος και οι λιγοστοί στρατιώτες του υπερασπίζονται τα εδάφη της άλλοτε ένδοξης αυτοκρατορίας. Με φωτιά και με μαχαίρι οι Τούρκοι σφάζουν όποιον βρεθεί μπροστά τους. Οι κτηνωδίες στους δρόμους και τα σοκάκια της Πόλης είναι απερίγραπτες. Οι γυναίκες προσπαθούν να γλιτώσουν από τους βιασμούς και τον θάνατο. Με λύσσα και θηριώδη μανία οι Τούρκοι βιάζουν, ανοίγουν τα σωθικά των γυναικών και ξεσκίζουν τις σάρκες τους. Την ίδια και χειρότερη τύχη έχουν τα παιδιά.
Σε όλη την Κωνσταντινούπολη επικρατεί χάος. Ένας θρήνος σκεπάζει τα πάντα. Το κλάμα, οι φωνές, οι λυγμοί των Κωνσταντινουπολιτών ακούγονται από άκρη σε άκρη. Ο Κωνσταντίνος απελπισμένος στέκεται μπροστά στην Αγία Σοφία προκειμένου να εμποδίσει τη λεηλασία του ναού από τους αλλόθρησκους. Όμως, ο Μωάμεθ, αιμοσταγής και γεμάτος μίσος, εισβάλει στο ναό και σφάζει τους πάντες. Χωρίς ιερό και όσιο λεηλατεί το θαυμαστό δημιούργημα του Ισίδωρου και του Ανθέμιου. Με το σπαθί του κατακρεουργεί τους πιστούς, που σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σωθούν έχουν βρει καταφύγιο στο ναό. Τα σπαθιά των Τούρκων παίρνουν φωτιά. Άνδρες αποκεφαλίζονται, γυναίκες βιάζονται πάνω στην Αγία Τράπεζα, παιδιά σφαγιάζονται. Τα πτώματα κείτονται το ένα πάνω στο άλλο. Το άλογο του Μωάμεθ με δυσκολία πατάει πάνω τους, ώστε ο καβαλάρης του να συνεχίσει ανενόχλητος το αποτρόπαιο έργο του.
Ξημερώνει 29η Μαΐου. Ο ήλιος ρίχνει τις τελευταίες του ακτίνες πάνω στην ελεύθερη Κωνσταντινούπολη. Ο Κωνσταντίνος, τραυματισμένος, πληγωμένος, με ξεσκισμένα ρούχα, στέκεται μέσα στην Αγία Σοφία. Με τρεμάμενη φωνή ουρλιάζει: «Η Πόλη πάρθηκε και εγώ ακόμα ζω; Δεν υπάρχει κανένας χριστιανός για να πάρει το κεφάλι μου;» («Χρονικό», Γεώργιος Φρατζής). Και ξαφνικά ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος χάνεται πίσω από την μαρμάρινη πόρτα, η οποία οδηγεί στα υπόγεια τούνελ της Πόλης. Η πόρτα σφραγίζεται για πάντα. Εκεί μένει ο τελευταίος Αυτοκράτορας της Βασιλεύουσας. Μαρμαρωμένος… Εκεί μένει περιμένοντας την στιγμή που πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικιά του θα’ ναι …
Η Πόλις Εάλω …
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ...
