Την ίδια στιγμή τα νέα για την πτώση της Κωνσταντινούπολης έφταναν στα πέρατα του κόσμου. Η είδηση συνταράσσει τον Βλαντ Ντρακούλ Γ΄, τον γιο του πρώην ηγεμόνα της Βλαχίας. Τρία χρόνια μετά την άλωση κα ο Βλαντ προετοιμαζόταν να επιτεθεί και να αντικρούσει τους Τούρκους. Και η στιγμή αυτή έφτασε. !456 και οι Τούρκοι επιτίθενται στην Βλαχία. Προετοιμασμένος από καιρό τους αποκρούει, τους αποκεφαλίζει και τους παλουκώνει έξω από το κάστρο του. Η νίκη αυτή τον χρίζει ηγεμόνα της χώρας του και από την πρώτη στιγμή δείχνει τις αιμοβόρες διαθέσεις του. Ανισσόροπος και με πάθος για κάθε τι μακάβριο, δεν διστάζει να επιδίδεται στην αγαπημένη του ασχολία. Το παλούκωμα.
Ηγεμόνας ενός κράτους εξασθενισμένου, αποδυναμωμένου από τους πολέμους και μαραμένο από τη φτώχεια, ο Βλαντ δεν διστάζει να παλουκώσει όλους τους φτωχούς προκειμένου να εξαλείψει τη φτώχεια. Ο ίδιος απολαμβάνει τα γεύματά του ανάμεσα στα παλουκωμένα σώματα και να βουτάει το ψωμί του στο αίμα τους. Την ίδια τύχη έχουν και όλοι όσοι στέκονται εμπόδιο στην ηγεμονία του. Και αρκούσε μία απλή άρνησή τους σε μία εντολή του για να τους στείλει στις υπόγειες, υγρές και σκοτεινές φυλακές, κάτω από την κρεβατοκάμαρά του. Τα βράδια τον νανούριζαν τα ουρλιαχτά από τα βασανιστήρια των κρατουμένων. Τον νανούριζαν οι φωνές ικεσίας που έφταναν στα αυτιά του από τα υπόγεια μπουντρούμια.
Έξι χρόνια κράτησε αυτή η κτηνωδία. Έξι χρόνια κράτησε ο ειδεχθής του έρωτας για αίμα. 1462 και η χρονιά αυτή έμελλε να αλλάξει για πάντα τη ζωή του. Νικητής σε μία ακόμα μάχη με τους Τούρκους επιστρέφει στο κάστρο του. Η μοίρα, όμως, έχει άλλα σχέδια. Η γυναίκα του, η Ελιζαμπέτα, από μία «λανθασμένη» πληροφορία ότι ο άνδρας της σκοτώθηκε στη μάχη, αυτοκτονεί. Ο Βλαντ φτάνει στο κάστρο και αντικρίζει το χλωμό, από τον θάνατο, πρόσωπο της γυναίκας του. Η κραυγή πόνου, που βγήκε μέσα από τα σωθικά του, συγκλονίζει όλο το βασίλειο. Καταρρακωμένος ότι η ψυχή της Ελιζαμπέτα θα βασανίζεται αιώνια, καθώς ήταν αυτόχειρας – μία υπέρτατη αμαρτία – πιάνει στα χέρια του το άψυχο σώμα της και μπροστά στο κατεστραμμένο παρεκκλήσι δίνει όρκο στον Θεό ότι θα πάρει εκδίκηση.
«Αυτό είναι το ‘Ευχαριστώ’ Σου; Αυτό είναι το ‘Ευχαριστώ’ Σου για τους αγώνες που έδωσα στο όνομά Σου; Σε απαρνιέμαι και Σου υπόσχομαι ότι θα βγω από τον τάφο και θα Σε εκδικηθώ». Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του Βλάντ. Και ήρθε ο θάνατος. Έμπηξε το σπαθί του στην καρδιά του και πήγε να συναντήσει την Ελιζαμπέτα. Όμως, λίγο πριν ξεψυχήσει ο Βλαντ πούλησε την ψυχή του στον διάολο… Και βγήκε από τον τάφο. Και ο πόλεμος για εκδίκηση ξεκίνησε. Ζωντανός – νεκρός τριγυρνά μέσα στους αιώνες, τρέφεται με αίμα και περιμένει … Περιμένει τη στιγμή που θα χτυπήσει τον Θεό εκεί που «πονά». Στην κατάκτηση και εξαφάνιση της αγαπημένης του Πόλης …
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ …
