pali me xronia29 Μαΐου 2453

Μεσάνυχτα. Η Κωνσταντινούπολη σείεται. Ένας υπόκωφος θόρυβος ξυπνά τους κατοίκους. Ο ουρανός ανοίγει στα δύο. Αστραπές και βροντές τον πλημυρίζουν. Η Αγία Σοφία τρίζει συθέμελα. Η μαρμάρινη πόρτα – σφραγισμένη αιώνες τώρα – ανοίγει και από μέσα βγαίνει ο μαρμαρωμένος βασιλιάς. Ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Δραγάτσης Παλαιολόγος. Η ώρα ήρθε. Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε. Η Κωνσταντινούπολη θα γίνει και πάλι ελληνική. Φλόγες πέφτουν από τον ουρανό, οι τάφοι των Ελλήνων ανοίγουν και όλοι οι νεκροί βγαίνουν και ακολουθούν τον Αυτοκράτορα.

Έφιππος βγαίνει από την Αγία Σοφία και εκεί όπου άλλοτε ήταν ο Ιππόδρομος βγάζει μία πανηγυρική ομιλία. Καλεί όλους τους αναστημένους να τον ακολουθήσουν. Με αίμα θα πάρουν πάλι πίσω τη χαμένη αίγλη τους. Το πλήθος ζητωκραυγάζει και φωνάζει έξαλλο «Ζήτω ο Αυτοκράτορας». Ορδές κόσμου συρρέει για να θαυμάσει και να αποθεώσει τον Κωνσταντίνο. Έναν Κωνσταντίνο σκοτεινό. Έναν Κωνσταντίνο που διψά για αίμα. Ο Αυτοκράτορας δεν είναι ο ίδιος. Είναι ένα ψυχρό και απόκοσμο ον. Τα μάτια του κοκκινίζουν από μίσος και πόθο για εξουσία και αίμα. Ο Κωνσταντίνος έχει γίνει ίδιος με τον Βλάντ … Τροφή και δύναμή του το αίμα.

Από την πρώτη στιγμή μετέτρεψε τους ακολούθους του στο «ον», που ο ίδιος είχε γίνει. Βρικόλακας. Και η εξαφάνιση των Τούρκων αρχίζει. Σαστισμένοι οι αλλόθρησκοι κάτοικοι της Πόλης βλέπουν να τους επιτίθενται «άνθρωποι» με κυνόδοντες. Βλέπουν αυτά τα περίεργα πλάσματα να μπήγουν τα δόντια τους στις σάρκες τους και να τους ρουφάνε το αίμα. Ο Κωνσταντίνος με τη στολή του στρατηγού οργώνει την Κωνσταντινούπολη και σκορπά τον θάνατο. Ξωπίσω του ακολουθεί ο στρατός του. Χιλιάδες Έλληνες που, ανά τους αιώνες, έδωσαν τη ζωή τους για να προασπιστούν την παντοτινά αγαπημένη τους Πόλη.

Χίλια χρόνια χρειάστηκαν για να κυλίσει το αίμα τους στους υπονόμους της Βασιλεύουσας. Χίλια χρόνια χρειάστηκαν για να καταλήξει το αίμα τους στον μαρμαρωμένο Βασιλιά Χίλια χρόνια χρειάστηκαν για να τραφεί ο Κωνσταντίνος από το αίμα τους και να ζωντανέψει. Χίλια χρόνια χρειάστηκαν για να πάρει πίσω αυτό που του ανήκε. Την Αυτοκρατορία του. Την Πόλη του. Χίλια χρόνια μετά ο Κωνσταντίνος στέκεται μπροστά στην Αγία Σοφία. Καβάλα πάνω στο άλογό του μπαίνει στην εκκλησία και προσκυνά. Οργή και μίσος τον κατακλύζουν καθώς αντικρίζει τους μιναρέδες, τις τεράστιες, σιδερένιες, στρογγυλές αψίδες με αποσπάσματα από το Κοράνι και τα κατεστραμμένα ψηφιδωτά. Οι Τούρκοι είχαν βεβηλώσει τον οίκο του Θεού. Θα το πλήρωναν ακριβά. Το αιματοκύλισμα μόλις είχε ξεκινήσει.

Και βγήκε το πρώτο φως της μέρας, μετά από μία νύχτα γεμάτη «σφαγές». Ένα απέραντο νεκροταφείο. Οι ακτίνες του ήλιου φώτισαν το μακελειό που είχε γίνει το προηγούμενο βράδυ. Οι δρόμοι ήταν έρημοι. Τίποτα δεν θύμιζε τη χθεσινοβραδινή καταστροφή. Ο Κωνσταντίνος και ο στρατός του είχαν αποσυρθεί στα υπόγεια τούνελ της Αγίας Σοφίας. Ξεκούραση και μόλις έπεφτε το σκοτάδι ο πόλεμος θα άρχιζε ξανά. Γιατί τώρα πια το σκοτάδι θα ήταν ο οδηγός του. Ο δρόμος που είχε πάρει δεν είχε επιστροφή. Η μέρα ήταν ο εχθρός του πλέον και η νύχτα η ερωμένη του. Χαράματα έχασε την Κωνσταντινούπολη. Χαράματα θα την κατακτούσε πάλι.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ …

Χρυσή-Σίσυ Αγγελίδου

Από Κομοτηνή και Καλαμάτα, κατέληξα στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης, μετανάστρια του έρωτα. Λατρεύω τα ταξίδια και έχω γυρίσει σε πολλά - πολλά μέρη. Αλλά πάνω από όλα λατρεύω τα ταξίδια της ψυχής! Και έχω κάνει πολλά! Μέσα από την μοναδική, παντοτινή, ανεκτίμητη αγάπη για τα βιβλία. Αυτή την αγάπη -και όχι μόνο- θέλω να μοιραστώ μαζί σας.

Διαβάστε περισσότερα