«Ο Τζιµ Τρίγκερ ήταν ένας φιλήσυχος και νοµοταγής οικογενειάρχης και γιατρός, ώσπου ένας κατά συρροή δολοφόνος τού στέρησε την κόρη και τη σύζυγό του. Μαζί και ό,τι τον χαρακτήριζε ως άνθρωπο! Έτσι έγινε αυτό που τον γέννησε - ένας δολοφόνος. Μόνο που τα δικά του θύµατα είναι απάνθρωπα πλάσµατα, εγκληµατίες κάθε λογής.
Στη νέα του ζωή, ο Τζιµ βασανίζεται από το βάρος των τύψεων, από την καταπάτηση όλων των ηθικών του αρχών. Όµως µε το πέρασµα του χρόνου οι τύψεις µετριάζονται, ο χαρακτήρας του επηρεάζεται ολοένα και περισσότερο από το θάνατο που βιώνει και σκορπά, και σταδιακά αγγίζει το δικό του ηθικό εφησυχασµό. Πάντως δεν παύει να εξασφαλίζει µοσχεύµατα, καθώς τα όργανα και το αίµα των θυµάτων του τα προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο ως ηθικό αντίβαρο των αισχρών πράξεών του. Κι όλα αυτά για να γίνει ένας αψεγάδιαστος δολοφόνος και να εκδικηθεί.
Πόση ηθική έχει αποµείνει στη συνείδησή του; Του αξίζει η θανατική ποινή;
Και αλήθεια, ποιος είναι ηθικά ακέραιος για να αποφασίσει κάτι τέτοιο;» (οπισθόφυλλο).
Ο Ηθικός Εφησυχασμός αποτελεί ένα σκοτεινό, ψυχολογικά φορτισμένο θρίλερ που εξερευνά τα όρια της ανθρώπινης αντοχής, την ηθική διάβρωση και τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στη δικαιοσύνη και την εκδίκηση. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από έναν επιτυχημένο γιατρό και οικογενειάρχη, του οποίου η ζωή καταστρέφεται ξαφνικά μετά τη δολοφονία της γυναίκας και της κόρης του από έναν κατά συρροή δολοφόνο. Η απώλεια αυτή γίνεται η αφετηρία ενός καθοδικού σπειροειδούς ταξιδιού προς το σκοτάδι.
Θλίψη, παράνοια, ηθική εξασθένιση. Είναι τα τρία στάδια της αφήγησης, τα οποία οδηγούν στην ψυχολογική κορύφωση.
Δικαιοσύνη εναντίον Εκδίκησης, ανθρώπινη ηθική εναντίον πόνου, αυταπάτη ηθικής ανωτερότητας εναντίον λογικής.
Όλα αυτά μας παρουσιάζουν έναν πρωταγωνιστή σύνθετο, έναν πρωταγωνιστή τραγικό.
Η αφήγηση περιστρέφεται ολόκληρη γύρω από την ψυχολογική του κατάρρευση και την ηθική του μετάλλαξη. Στην αρχή γνωρίζουμε έναν άνθρωπο ευθυγραμμισμένο με τις κοινωνικές και ηθικές νόρμες. Μετά την απώλεια της οικογένειάς του, αδυνατεί να επεξεργαστεί το τραύμα. Ο ορθολογισμός του ως γιατρού δεν τον βοηθά πλέον· αντίθετα, κάνει το χάος μέσα του ακόμη πιο αβάσταχτο. Η θλίψη μετατρέπεται σε εμμονή. Αντί να θρηνήσει, προσκολλάται στην ανάγκη «να διορθώσει το άδικο». Αυτή η εμμονική του προσήλωση τον απομακρύνει από κάθε λογικό ή ηθικό έλεγχο.
Το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του είναι η ικανότητά του να δικαιολογεί τις πράξεις του. Αντί να παραδεχθεί ότι παρασύρεται από τον θυμό, πείθει τον εαυτό του ότι επιτελεί ένα είδος «ιδιωτικής δικαιοσύνης». Η ηθική του δεν καταρρέει απότομα, αλλά στρεβλώνεται σταδιακά. Πιστεύει ότι οι πράξεις του είναι αναγκαίες, σχεδόν λυτρωτικές. Αυτή η πεποίθηση είναι η πιο επικίνδυνη πτυχή του: η ηθική του αυταπάτη γίνεται το έδαφος πάνω στο οποίο ανθίζει η βία.
Δεν είναι απλά ένας άνθρωπος που εκδικείται. Συμβολίζει την εύθραυστη φύση της ανθρώπινης ηθικής.
Δεν είναι απλά ένας άνθρωπος που εκδικείται. Δείχνει πόσο εύκολα κάποιος μπορεί να δικαιολογήσει πράξεις που υπό άλλες συνθήκες θα θεωρούσε αποτρόπαιες.
Δε είναι απλά ένας άνθρωπος που εκδικείται. Είναι ταυτόχρονα θύμα και θύτης: θύμα της απώλειας, θύτης της ίδιας του της ηθικής.
Ο Ηθικός Εφησυχασμός είναι ένα βαθιά ψυχολογικό και σκοτεινό μυθιστόρημα, με έντονη ατμόσφαιρα και σταθερή αφηγηματική ένταση. Ο Καράμπελας χτίζει έναν πρωταγωνιστή πολυδιάστατο, ρεαλιστικό και ανησυχητικά οικείο. Είναι ένα έργο που προκαλεί, ταράζει και ωθεί τον αναγνώστη να αναρωτηθεί: Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κάποιος όταν πιστεύει πως έχει το ηθικό δικαίωμα να εκδικηθεί;
