«Ένα απομονωμένο χωριό, όπου τίποτα δεν αλλάζει. Οι άνθρωποι ζουν όπως έζησαν οι γονείς τους, όπως θα ζήσουν τα παιδιά τους. Ή έτσι νομίζουν.
Μέχρι που εμφανίζονται δύο ξένοι: ένας άντρας που προσφέρει τα πάντα χωρίς να ζητά αντάλλαγμα και ένα παιδί που δεν μιλά.
Ποιοι είναι; Τι θέλουν; Τι είναι ο Άγγελος; Ευεργέτης ή εισβολέας; Γιατί το παιδί μοιάζει να κουβαλά ένα μυστικό που κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει;» (οπισθόφυλλο).
Ατμοσφαιρικό, κοινωνικό, τρομακτικό, αστυνομικό, μεταφυσικό, η ιστορία του παιδιού και του Άγγελου μας εισάγουν σε έναν κόσμο «περίεργο», σε έναν κόσμο ρεαλιστικό. Γιατί η εισβολή κάθε τι διαφορετικού, κάθε τι που αλλάζει τις συνήθειές μας, δεν μπορούμε να το αποδεχτούμε εύκολα. Το απορρίπτουμε, το θεωρούμε υπεύθυνο για κάθε τι άσχημο που συμβαίνει.
Ένα απομονωμένο χωριό όπου όλα κυλούν ήρεμα, οι ζωές των κατοίκων είναι προδιεγραμμένες, ένα χωριό που οι κάτοικοί του ζουν στον δικό τους «μικρόκοσμο».
Σε αυτό το χωριό κάνουν την εμφάνισή τους δύο ξένοι. Ο Άγγελος και ένα παιδί που δεν μιλά. Και η ήρεμη ζωή του χωριού αναστατώνεται. Ο Άγγελος επενδύει στο χωριό, αγοράζει γη, σπίτια, τα οποία ωστόσο επιστρέφει στο χωριό, ως δωρεά, ως συμβολή στην ανάπτυξη του τόπου. Γιατί ο Άγγελος ευεργετεί το χωριό; Τι είναι αυτό που τον ώθησε να πάει σε ένα ξένο μέρος και να προσφέρει οικονομική ενίσχυση;" Στην αρχή, τους παρατηρούν. Μετά, τους αμφισβητούν. Και ύστερα, η καχυποψία μετατρέπεται σε φόβο. Το χωριό αρχίζει να καταρρέει - όχι μόνο τα σπίτια και οι δρόμοι του, αλλά και οι βεβαιότητες που το κρατούσαν όρθιο.
Γιατί κάποιες αφίξεις δεν φέρνουν απλώς νέα πρόσωπα. Φέρνουν πράξεις επικίνδυνες και ερωτήματα που κανείς δεν θέλει να απαντήσει.
Όταν η αλλαγή χτυπήσει την πόρτα, θα είναι πλέον αργά.
Τι είναι αυτό που φοβόμαστε περισσότερο; Το άγνωστο ή αυτά που αποκαλύπτει για εμάς;" (οπισθόφυλλο).
Η ίδια η ιστορία του Άγγελου, που ξεδιπλώνεται σιγά – σιγά, μας δείχνει πόσο κάποια συνταρακτικά γεγονότα στη ζωή μας, καθορίζουν την μετέπειτα εξέλιξή μας.
Και αν ο Άγγελος προκαλεί το ενδιαφέρον των κατοίκων, το παιδί ενισχύει ακόμα περισσότερο την περιέργειά τους, τον φόβο τους. Το παιδί δεν μιλάει. Στέκεται απέναντί τους και τους κοιτάζει. Ένα μυστήριο το περικλύει. Κάτι το μεταφυσικό το περιβάλει. Το παιδί, η στάση του, η μεταφυσική του ικανότητα, προκαλεί φόβο! Σε συγκλονίζει ότι μία αθώα ύπαρξη αντιμετωπίζεται ως «θείο φρέφος» από μία μερίδα ανθρώπων και ως «σατανική ύπαρξη» από κάποια άλλη.
Οι κάτοικοι γίνονται δύσπιστοι και καχύποπτοι απέναντι σε αυτό το παράξενο ζευγάρι, παρόλο που αρχικά το υποδέχτηκαν φιλικά.
Τέσσερεις θάνατοι έρχονται να επιβεβαιώσουν την καχυποψία αυτή και την δυσπιστία τους. Και οι τέσσερεις θανόντες συνδέονται με τον Άγγελο και αυτό οδηγεί τους κατοίκους του χωριού στο να ενοχοποιήσουν τον Άγγελο, να πάρουν το νόμο στα χέρια τους και να τον καταδικάσουν. Και το παιδί σε όλα αυτά να στέκεται ήρεμο και να τους κοιτά. Η αλήθεια έρχεται στο φως και τότς όλοι έρχονται αντιμέτωποι με τον ίδιο τους τον εαυτό.
Μέσα από έναν αλληγορικό τρόπο γραφής, τονίζοντας το υπερφυσικό στοιχείο που πάντα προκαλεί τον άνθρωπο, ο Αλέξης Σταμάτης μας φέρνει αντιμέτωπους με τον ίδιο μας τον εαυτό, με την ίδια τη σημερινή κοινωνία. Μία κοινωνία που δεν δέχεται το διαφορετικό και το ξένο. Και οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να «κατασπαράξουν» κάθε τι που δεν μπορούν να κατανοήσουν. Ωστόσο, υπάρχει μία ελπίδα! Αυτή διαφαίνεται από το γεγονός ότι συνειδητοποιούν και παραδέχονται το λάθος τους. Αν και το κακό έχει γίνει, άνθρωποι έχουν στιγματιστεί, τουλάχιστον είναι μία ελπίδα ότι οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν και να αποδεχτούν το διαφορετικό!
