Στο βάθος του πέλαγου απλώνεται
μια ατέλειωτη γαλήνη,
θύμιση, το χαμογελό σου
λακάκια σαν μαργαριτάρια
εκεί όπου η αγάπη κατοικεί
σε μια πολύτιμη σπηλιά, το φυλοκάρδι.
Περπατώντας στην παραλία,
η ψυχή μου χαράζει σημάδια,
και σταθμούς αναζητά,
όπου οι γλάροι χορεύουν και κελαηδούν.
Κράζουν απο ευτυχία πεινασμένοι
αναζητώντας τη χαρά..
Η θάλασσα ψιθυρίζει το τραγούδι της,
ενώ η αγάπη σου παφλάζει στην καρδιά μου,
όπου τα κύματα γλύφουν την ακτή,
και του ηλίου η σιγαλιά ανατέλλει αγκαλιάζοντας τα ύδατα, τα χρυσαφένια..
Τι χάρη καθρεφτίζεται στους παφλασμούς,
απαλά, απάνεμα, δροσερά
τι χρώματα,οι αποκλίσεις του δειλινού..
Κρατώντας ένα κοχύλι στο χέρι μου,
η ολοτητά μου τυλίγεται από τη θαλασινή αύρα,
το πούσι το αλμυρό, την πάχνη την ηλιοκακαμένη.
Τα θαλασοπούλια πετούν ψηλά στον ουρανό,
και η τέρψη, οι χτύποι, της ειρήνης απλώνονται σαν ολόλευκα φτερά.
Βασιλική Μπούζα
