Στην αγκαλιά του χειμώνα, όπου ο αέρας χορεύει σε παγωμένα ψήγματα λευκών δροσοσταλίδων
το απόγευμα χάνεται με το φως του παγερού ήλιου να αγκαλίάζει το ηλιοβασίλεμα των βουνών.
Στον ουρανό του χειμώνα, σαν πέσει το λυκόφως τα σύννεφα χορεύουν,
βάφοντας τον καμβά του ουρανό με ψυχρές αποχρώσεις του γαλάζιου.
Τα δέντρα στολίζονται με πούσι απ' ανάσες, και ο αγέρας του Δεκέμβρη τα αγκαλιάζει.
Σε μια γωνιά, εκεί στο τζάκι η φωτιά χορεύει με έντονο χτυποκάρδι,κεντάει παραμύθια στα μάτια των παιδιών που ονειρεύονται.
Οι χιονονυφάδες πέφτουν σιγανά, σαν λεπτό πέπλο,ένας ολολευκος πίνακας που αναπνέει.
Η φύση κοιμάται σιγά,κλείνοντας τα μάτια της με τον ύπνο της χιονισμένης νύχτας.
Και εκεί, στη σιωπή του χειμώνα, η ψυχή μας ταξιδεύει, σε ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, μαγικό και γεμάτο ονείρων.
Βασιλική Μπουζα
