Η άνοιξη ανατέλλει με το πρώτο φως της αυγής κι εσύ ξεπηδάς στο απαλό χορτάρι από τα σπλάχνα της γης.
Μαργαρίτα ταπεινή ευωδιάζεις σαν ο ήλιος λάμπει ,σαν τα αγέρι φιλά ευβλαβικά το λυγερό σου κοτσάνι, τα πέταλα σου, σείονται ασπίλα σαν το πρώτο χιόνι.
Λιβάδι ολόκληρο, χαλί της πλάσης, τα ανθάκια σου της ψυχής γαλήνη.
Υψώνεις την καρδιά σαν μικρό φυλακτό με τη γοητεία σου,φωτίζεις τη μέρα γεμάτη ευχές και χαμόγελα.
Β.Γ.Μ
