Αγαπούσε τα αφθινοπωρινά απογεύματα, μα ακόμη να συνηθίσει την διαφορά θερμοκρασίας που περόνιαζε το κορμί της. Τράβηξε σφικτά την πασμίνα πάνω της. Λάτρευε την υφή του κασμίρ, τον τρόπο που αγκάλιαζε την επιδερμίδα των καρπών της, κι ας φορούσε ριχτή μπλούζα. Προσηλώθηκε στο σχέδιο μπρός της. Έπρεπε να ζωγραφίσει με λεπτομέρειες τα βιτρό παράθυρα μιας γοτθικής εκκλησίας. Το στομάχι της γουργούρισε από την μυρωδιά του φρεσκοψημένου λεμονάτου που με περίσσια ευχαρίστηση είχε μαγειρέψει για τον αγαπημένο της. Βρισκόταν ακόμη στην δουλειά. Ευτυχώς είχε πάρει το αμάξι αυτή την φορά, οι μπόρες δεν ευνοούσαν τις νυχτερινές ποδηλατάδες που τόσο λάτρευε. Μια κούπα ζεστός καφές απολαυστικός, κι αυτή η μυρωδιά της γλυκύτατης καραμέλας..
Η πόρτα άνοιξε κι αποκαλύφθηκε αυτός. Γεροδεμένος, με το ανάστημα του να αποτελεί θερμή αγκάλη. Με το μακρύ καρό κασκόλ του να σαλεύει. Ψιχάλες στο παλτό του. Διαμάντια του ουρανού. Η κολόνια ξεχύθηκε στο χώρο σαν ανάτρεξε στο χολ. Τα λεπτά ακροδάχτυλα χάιδεψαν το λαιμό της σαν του χάρισε ένα στοργικό βλέμμα.
«Σου έχω μια έκπληξη» της είπε. Άξαφνα της παρουσίασε ένα κουτί με σοκολατένιες πάστες. Απόλαυση για το βραδινό. Λάτρευε τα λακκάκια του.
Β.Γ.Μ
