Στην αύρα της νύχτας, φωνή ανεμίζει, μελωδική και απαλή, την καρδιά μου τρυπάει. Ευήμερη κι ευλογημένη, η σιωπή μεταμορφώνει, σε χορωδία ανθέων και όνειρα περιπλέκει.
Από την αγάπη αναδύεται η ουράνια ομορφιά, ανεξήγητη και άγνωστη, πνίγει την ψυχή μου. Στον ουρανό ανατέλλει, φως αιωνίας φλόγας, αγκαλιάζοντας την καρδιά, με ζεστασιά τρυφερή.
Ο ουρανός μεγαλείωδως ανοίγει την αγκαλιά του, αναδεικνύοντας την ουσία της ζωής και της ύπαρξης. Φωνή, ευημερία, αγάπη, στα εσωψυχά μου χορεύουν, Συνθέτοντας ποίηση, που αιώνια θα ανθίζει στην ψυχή μου.
