Σε ένα ποίημα απλωμένο στο χαρτί,
αντανακλά το φως σαν αστέρι που λάμπει,
μέσα από την καρδιά μου ξεδιπλώνεται,
σαν ποτάμι αγέρωχο που ρέει.
με την μαγευτική της ομορφιά να με συνοδεύει,
στον απέραντο ουρανό της φαντασίας πετάω,
με κάθε στίχο που γράφω, την ψυχή μου να αποκτάω.
Φως προβάλλει από κάθε γραμμή,
σαν ανατολή ηλίου που ξυπνάει την ελπίδα,
και χαρίζει στην ψυχή μου ανακούφιση,
οταν με αγκαλιάζει η μουσική των λέξεων και η μελωδία.
Και στα πελάγη της απέραντης φαντασίας,
πλανώμαι ελεύθερος σαν αγέρας,
πετώντας πάνω από τα όνειρα και τις αμφιβολίες,
με την πένα μου να γράφει τις αλήθειες.
Έτσι, σαν λόγος που χορεύει στον χρόνο,
παρακολουθώ τον ποταμό να κυλά,
Και συνειδητοποιώ πως η ουσία της ζωής,
Κρύβεται σε κάθε στροφή που γεννιέται.
Βασιλική Μπούζα
