Αθήνα, 1958 και η νεοδιόριστη φιλόλογος Χρύσα Μπέγιου, εγκαταλείπει την Αθήνα και μετακομίζει στη Ναύπακτο με την ελπίδα να αφήσει πίσω της κάθε τι που κατέστρεψε την παιδική της ηλικία, την εφηβεία της. Ο διορισμός της είναι η ευκαιρία της να διώξει από μέσα της τους δαίμονες, που κατασπαράζουν την ψυχή και το σώμα της. Και ενώ όλα δείχνουν ιδανικά, η Χρύσα γρήγορα θα συνειδητοποιήσει ότι η επαρχία δεν είναι τόσο ειδυλλιακή όπως φανταζόταν και τίποτα τελικά δεν είναι τυχαίο. Ένας θρύλος αίματος που στοιχειώνει την πόλη, το πνεύμα ενός «αγριάνθρωπου» που γυρίζει στο εγκαταλελειμμένο σπίτι του και οι ξαφνικές δολοφονίες γυναικών, βάζουν την Χρύσα μέσα σε μία παράνοια. Η επιβίωσή της πλέον είναι μονόδρομος.
Όταν ξεκίνησα να διαβάζω την ιστορία της Χρύσας πραγματικά δεν περίμενα αυτό που θα ερχόταν. Η Χρύσα, με τους δικούς της δαίμονες να την βασανίζουν, βρίσκεται ξαφνικά σε μία πόλη, η οποία είναι εχθρική απέναντί της. Μία σειρά δολοφονιών γυναικών ξεκινά με το που φτάνει στη Ναύπακτό και είναι η βασική ύποπτος. Μόνο στήριγμά της ένας συνάδελφος. Και η νεκρή μητέρα της. Μία μητέρα που όσο ζούσε την ταλαιπωρούσε. Μία μητέρα που προσπάθησε να την σώσει με λάθος τρόπο. Και όλα αυτά τα κουβαλάει μέσα της η Χρύσα και ξεσπάει στο δέρμα της. Και ο θρύλος της περιοχής ξαφνικά γίνεται πρόβλημα δικό της και την στοιχειώνει. Όσο κι αν προσπαθεί να εκλογικεύσει τα πάντα, το πνεύμα του προύχοντα της Ναυπάκτου την κυνηγάει; Γιατί; Τι σχέση έχει αυτή με όλα αυτά;
Καθηλωτική από την πρώτη στιγμή, η ιστορία της Χρύσας, σε παρασύρει σε μονοπάτια φόβου και αγωνίας. Με γραφή απλή και δυνατή παράλληλα, ο κύριος Χαραμπόπουλος βάζει τον αναγνώστη μέσα στην ιστορία. Και για μένα αυτό ήταν που με κέρδισε. Ένοιωσα τον θρύλο σε όλο του το είναι. Σταμάτησα να διαβάζω όταν άκουγα κάτι να τρίζει. Ένοιωσα τα πνεύματα δίπλα μου. Βέβαια, πιστεύω ότι σε αυτό συνέβαλλε και το ολοκληρωμένο ψυχογράφημα της Χρύσας, γεγονός που με έκανε να ταυτιστώ μαζί της. Να φοβηθώ όταν φοβόταν, να λυγίσω όταν λύγιζε, να σταθώ στα πόδια μου όταν έπαιρνε δύναμη και αντιστεκόταν σε δυνάμεις που την υπερνικούσαν.
Το ίδιο ολοκληρωμένες προσωπικότητες ήταν και οι υπόλοιποι χαρακτήρες. Όλοι, πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές, εμφανίζονται με όλες τους τις αδυναμίες και τα πάθη, έτσι ώστε γίνονται κατανοητές οι πράξεις τους. Το τέλος δυνατό. Γρήγορο σε δράση, σε κρατάει σε αγωνία. Και όλα ξεκαθαρίζουν. Όλα εξηγούνται και παίρνουν τον δρόμο τους. Η κάθαρση έρχεται να λυτρώσει την ψυχή της Χρύσας.
Ατμοσφαιρικό, καθηλωτικό, γεμάτο μυστήριο, με ένταση που κλιμακώνεται σταδιακά, το «Ανθρώπων δέρμα» προσφέρει ένα ιδιαίτερο ταξίδι στους θρύλους και στους σκοτεινούς δρόμους του μυαλού και της ψυχής.
