Βάλτε μία δόση Jane Austen, μια τζούρα Αγγλίας την περίοδο της αντιβασιλείας, λίγο Περηφάνια, λίγο Προκατάληψη, μια πρέζα Μις Μαρπλ και έναν αναπάντεχο φόνο και τι θα πάρετε; το μυθιστόρημα «Ένας πολύ ευχάριστος φόνος» από την Julia Seales, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Και εντάξει, τι εξωφυλλάρα είναι αυτή;
Η συγγραφέας μας συστήνει την δυναμική Μπεατρίς Στιλ, μια νεαρή δεσποινίδα που λίγο πολύ διαφέρει από τις άλλες κορασίδες της μικρής πόλης του Σουάμπσαϊρ. Είναι απαίσια στο κέντημα, φρικτή στη ζωγραφική και την μουσική και δυσκολεύεται πολύ να ακολουθήσει τον οδηγό καλών κυριών. Παρόλα αυτά, αγαπάει με την καρδιά της, τις ιστορίες μυστηρίου και την εξιχνίαση εγκλημάτων. Αλλά αυτό είναι μυστικό και δεν το μάθατε από μένα.
Όταν στην μικρή κωμόπολη, μαθαίνετε το γεγονός πως ο περιζήτητος εργένης Έντμουντ Κρόουκσγουορθ, θα παρευρεθεί στον φθινοπωρινό χορό, η μητέρα της Μπεατρίς, το θεωρεί καλή ευκαιρία, να παντρέψει την άλλη της κόρη Λουίζα, με τον νεαρό Έντμουντ κι έτσι να βάλει τέλος στα σχέδια του αποκρουστικού εξαδέλφου Μάρτιν Γκραμπ που εποφθαλμιά την περιουσία τους.
Ωστόσο, μέσα στα σχέδια τους, δεν υπολόγιζαν τον ξαφνικό θάνατο του Έντμουντ, τον εγκλεισμό τους, μαζί με τον δολοφόνο και τον κακόφημο μα γοητευτικό ντετέκτιβ που καλείται να λύσει το μυστήριο μαζί με την απρόθυμη βοήθεια της Μπεατρίς. Προτού βέβαια κάποιος από τους υπόλοιπους καλεσμένους, πέσει νεκρός.
Η συγγραφέας στο ντεμπούτο της, καταφέρνει να συνθέσει ένα πολύ ευχάριστο μυθιστόρημα, καθαρή παρωδία, που συνδυάζει τα δραματικά στοιχεία και τον ρομαντισμό της εποχής, της Αντιβασιλείας, μαζί με την ιστορική μυθοπλασία, την σάτιρα και το χιούμορ. Έχει αρκετό μυστήριο, γρήγορες εναλλαγές γεγονότων, δράση στα σωστά σημεία, ενώ σε κάποια άλλα διακρίνεται μια μικρή γεύση σκοταδιού που όμως δεν βαραίνει καθόλου το κείμενο.
Υπάρχουν πολλά στοιχεία, από Jane Austen να χορτάσει και να ευχαριστηθεί η καρδούλα μας, πολλές αγγλικές ιδιορρυθμίες, όπως η απέχθεια για κάθε τι γαλλικό, ή όταν σατιρίζουν τον καιρό, που δίνονται όμως με τέτοιο τρόπο που καθόλου δεν κριντζάρουν τον αναγνώστη, αλλά τον κάνουν να διασκεδάσει. Υπάρχει μια απλότητα στην γραφή της μα και μια φινέτσα δύσκολο να την περιγράψω, ωστόσο με κέρδισε πολύ η πένα της και ανυπομονώ να διαβάσω και άλλο έργο της.
Πάμε τώρα στους χαρακτήρες. Η Μπεατρίς, είναι μία μοναδική πρωταγωνίστρια, εξαιρετική από όλες τις απόψεις κι αυτό γιατί δεν είναι τέλεια, όπως παρουσιάζονται σε άλλα μυθιστορήματα την εποχή της Αντιβασιλείας, οι γυναικείοι χαρακτήρες. Γνωρίζει πως το πάθος της για την εξιχνίαση εγκλημάτων και μυστηρίων και η παντελής έλλειψη ταλέντου σε κάθε τι δημιουργικό, θα φέρει προβλήματα τόσο σε εκείνη, όσο και στην οικογένεια της. Παρόλα αυτά δεν μπορεί να αντισταθεί. Η αποφασιστικότητα της και τα ελαττώματα της, την κάνουν έναν από τους πιο αξιόπιστους χαρακτήρες σε βιβλίο που έχει γραφτεί.
Επίσης οι δευτερεύοντες χαρακτήρες του βιβλίου, προσθέτουν το δικό τους μικρό λιθαράκι, στην μοναδικότητα αυτού του βιβλίου. Κάθε ένας τους, έχει ξεχωριστό υπόβαθρο, χαρακτηριστικά, τρόπους και φέρσιμο που προσθέτουν ποικιλομορφία στην πλοκή και την εξέλιξη του μυστηρίου.
Στο κείμενο θα βρείτε και μικρά γκόθικ στοιχεία. Η περιγραφή του Stabmort Park και του ευρύτερου Σουάμπσαϊρ φέρνει λίγο ανατριχίλα στον αναγνώστη, ειδικά οι αναφορές για αποκρουστικά τέρατα που κυκλοφορούν στους βάλτους, αργά το βράδυ, ή στις βεράντες των ανυποψίαστων κατοίκων. Η όλη ατμόσφαιρα που δημιουργεί η συγγραφέας γύρω από την έπαυλη, πηγαίνουν το μυστήριο του φόνου ένα επίπεδο πιο πάνω. Αν και λίγο προς το τέλος, γίνεται κάπως περίπλοκο με την αποκάλυψη του δολοφόνου και τα κίνητρα του, αν δώσετε σημασία στις μικρές απλές λεπτομέρειες, θα καταλάβετε ποιος ήταν και γιατί το έκανε.
Ένα μεγάλο συν αυτού του βιβλίου ήταν πως αν και υπήρχε το αίσθημα του ρομαντισμού, οι πρωταγωνιστές του βιβλίου δεν εξαναγκάστηκαν να εμπλακούν σε μια ρομαντική σχέση. Βλέπουμε από την αρχή δηλαδή την αποστροφή που έχει η Μπεατρίς στο πρόσωπο του Ντρέικ και το πως εκείνη τον εξοργίζει κάθε μα κάθε φορά. Ελπίζω να υπάρχει και συνέχεια στην ιστορία τους γιατί θέλω να δω πως θα εξελιχθεί η μεταξύ τους σχέση.
Επίσης, μια που είπα για μέλλον. Πείτε μου πόσο πολύ αγαπήσατε την μικρή αδερφή Στιλ, την Μαίρη και τα μικρά υπερφυσικά στοιχεία που άφηνε η συγγραφέας να φανούν για τον χαρακτήρα της. ΘΕΛΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΡΑ! Θεωρώ πως είναι ένας χαρακτήρας με άπειρους τρόπους ανάπτυξης, ακόμα κι αν σε αυτό το βιβλίο βρισκόταν περισσότερο στο παρασκήνιο, από ότι οι αδερφές της.
Το μυθιστόρημα «Ένας πολύ ευχάριστος φόνος» ήταν ένα αρκετά αξιόλογο συγγραφικό ντεμπούτο γεμάτο μυστήριο, χιούμορ όπου έπρεπε και φυσικά αγωνία μέχρι το τέλος. Σε μια έπαυλη όπου τίποτα και κανένας δεν είναι όπως φαίνεται, θα περάσετε αξέχαστα με την παρέα της Μπεατρίς. Βρείτε τον δολοφόνο, προτού σας βρει εκείνος.
