«Μετά τον θάνατο του τυραννικού Δημήτρη Ζάγκου, η μοίρα της κάνει ένα δώρο, τον Έντμουντ φον Νάρβιτζ, έναν άνθρωπο που τη σέβεται και την εκτιμά, τη βοηθά και την προστατεύει, την αγαπά χωρίς ανταλλάγματα. Ωστόσο, η Λίζα δεν εγκαταλείπει την πρόθεσή της να εκδικηθεί τους δυο άνδρες που την εκμεταλλεύτηκαν, την πρόσβαλαν με τη συμπεριφορά τους και την καταρράκωσαν με την αδιαφορία τους – τον Τζωρτζ Αλιάγα, τον οποίο αγάπησε με πάθος και αφοσίωση, και τον Άνταμ Ερατεινό, που μαζί του δέθηκε με τα δεσμά του γάμου.
Στο μεταξύ, η μητέρα της πεθαίνει και η Λίζα πηγαίνει στο Κίεβο για την κηδεία της. Εκεί, μέσα σε λίγους μήνες, θα βιώσει συγκλονιστικές εμπειρίες. Θα συμμετάσχει στην Πορτοκαλί Επανάσταση του 2004, θα πέσει θύμα απαγωγής, θα γίνει αυτόπτης μάρτυρας σε φόνο και θα ανακαλύψει πως περιμένει το παιδί του Τζωρτζ…» (οπισθόφυλλο).
Η συνέχεια της τριλογίας «Η γυναίκα που ήθελε να αγαπήσει» έρχεται με την «Αμείλικτη Συγχώρεση» της Ελισαβέτας και την αναζήτηση της γαλήνης και της ηρεμίας της ψυχής της. Η Ελισαβέτα προσπαθεί να βρει τον εαυτό της. Να σταθεί στα πόδια της. Οι προδοσίες, τα λάθη, την έκαναν να συνειδητοποιήσει με πολύ σκληρό και οδυνηρό τρόπο ότι κανένας δεν θα την βοηθήσει, παρά μόνο ο ίδιος της ο εαυτός. Η ανάγκη της να κρατηθεί δυνατή απέναντι σε έναν άντρα – σωτήρα και τύραννο συγχρόνως – στρέφεται στην ζωγραφική. Η τέχνη βγάζει από μέσα της όλα εκείνα που την πνίγουν, την πονούν αλλά και την αναγεννούν.
Και εδώ είναι που έρχεται στην ζωή της ο Έντουντ φον Νάρβιτζ. Πλούσιος και ενθουσιασμένος με τους πίνακές της, διοργανώνει μία έκθεση και ο δρόμος για την αναγνώριση ανοίγει. Η σχέση τους είναι «δυναμίτης». Έντονες και ανήσυχες προσωπικότητες και οι δύο, η συγκατοίκησή τους θυμίζει αρχαία τραγωδία. Μέσα από τις συζητήσεις τους πυροδοτούνται σκέψεις και αναζητήσεις για τα αιώνια θέματα που απασχολούν τον άνθρωπο. Ο έρωτας, η σκληρή ζωή, ο θάνατος, είναι αυτά που τους προβληματίζουν και μας βάζουν και εμάς σε μία κατάσταση σκέψης και «συζήτησης» με την Ελισαβέτα και τον Νάρβιτζ.
Το ανήσυχο πνεύμα της, η δύσκολη σχέσης της με τον Νάρβιτζ, τα γεγονότα της εποχής της και της προσωπικής της ζωής την ωθούν για άλλη μία φορά στην φυγή και την επιστροφή της στο Κίεβο. Η πατρίδα, σημείο αναφοράς όλων των ανθρώπων. Εκεί η Ελισαβέτα έρχεται πάλι αντιμέτωπη με τον εαυτό της και την σκληρή πραγματικότητα. Και πάλι πρέπει να μείνει δυνατή. Και πάλι κάποια γεγονότα (μαθαίνει ότι είναι έγκυος στο παιδί του Τζώρτζ και η γιαγιά της πεθαίνει… άλλη μία απώλεια που πονάει) την οδηγούν ξανά στη φυγή. Επιστρέφει στην Αθήνα και την Αίγινα και απομονώνεται από όλους μέχρι να φέρει στον κόσμο το παιδί της. Και πάλι οι άντρες, τα γεγονότα της ιστορίας, έρχονται και της υπενθυμίζουν ότι μόνο στον εαυτό της μπορεί να έχει εμπιστοσύνη.
Η ζωή της Ελισαβέτας είναι ένας ύμνος στην ανθρώπινη ύπαρξη που προσπαθεί να επιβιώσει. Στην ανθρώπινη ύπαρξη που αναζητά την αγάπη και δεν την βρίσκει. Στην ανθρώπινη ύπαρξη που αν το βάλει πείσμα μπορεί να υπερπηδήσει κάθε εμπόδιο, όσο επώδυνο κι αν φαίνεται αυτό. Η ζωή της Ελισαβέτα είναι ένας ύμνος και στην πίστη του ανθρώπου. Μία πίστη σε έναν Θεό που αγαπάει τον άνθρωπο και δεν είναι εκδικητικός, όπως Τον παρουσιάζουν πολλοί. Μία πίστη σε έναν Θεό που έχει δώσει την ελεύθερη βούληση στον άνθρωπο να αποφασίζει για την ζωή του. Μία πίστη σε έναν Θεό που δίνει δύναμη στον άνθρωπο να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής, να προχωρήσει με σταθερά βήματα και να προοδεύσει. Μία πίστη σε έναν Θεό που διδάσκει ένα και μόνο πράγμα: την αγάπη.
Όμως, μέσα από την ιστορία και τα γεγονότα που βιώνει η Ελισαβέτα, μέσα από τους πολιτικούς, τις επαναστάσεις και τους πολέμους, διαπιστώνουμε ότι ο άνθρωπος απομακρύνθηκε από τον Θεό της αγάπης. Το χρήμα και η εξουσία κυριαρχούν και ο άνθρωπος γίνεται αδυσώπητος προκειμένου να κυριαρχήσει. Και είναι αυτό το σημείο που σε κάνει να σκέφτεσαι αξίζει η «Αμείλικτη Συγχώρεση» ή όχι; Περιπλανηθείτε στη ζωή της Ελισαβέτας, στις σκέψεις της, στα ταξίδια της, στα ιστορικά γεγονότα και ίσως πάρετε την απάντηση… Σίγουρα, ωστόσο, θα απολαύσετε ένα ταξίδι στην ιστορία και το συναίσθημα.