Μετά το μυθιστόρημα «Φίλησα την Σάρα Γουίλερ» η συγγραφέας Casey McQuiston, επιστρέφει στο ελληνικό κοινό με το βιβλίο «Μία τελευταία στάση». Και τα δύο βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, σε μετάφραση της Ειρήνης Παϊδούση.
Η συγγραφέας μας μεταφέρει στη Νέα Υόρκη, όπου η νεαρή Όγκουστ έχει μόλις φτάσει για να κάνει μια νέα αρχή, όσον αφορά τις σπουδές της. Για την Όγκουστ τα πράγματα είναι απλά, δεν υπάρχουν κινηματογραφικοί έρωτες και φανφάρες. Προτιμάει την μοναξιά της γι’ αυτό φροντίζει να μην δένεται πολύ με τους ανθρώπους που γνωρίζει. Ωστόσο, σε μια απλή, καθημερινή διαδρομή με τον συρμό, η κυνική Όγκουστ θα γνωρίσει την Τζέιν. Μια μυστηριώδη Ασιάτισσα, που αγαπάει την πανκ μουσική του 70’. Θα δαγκώσει την λαμαρίνα. Χοντρά. Αυτό όμως που σύντομα θα μάθει η Όγκουστ είναι πως η Τζέιν έχει ταξιδέψει στον χρόνο, κολλώντας στην δική μας δεκαετία. Η Όγκουστ θα πρέπει να χρησιμοποιήσει παλιές συνήθειες και μεθόδους για να καταφέρει να βοηθήσει την Τζέιν και την ερωτευμένη της καρδιά, προτού πληγωθούν και οι δύο.
Δεύτερη επαφή με την συγκεκριμένη συγγραφέα και μπορώ να πω πως έμεινα πολύ, μα πολύ ευχαριστημένη, που είμαι σίγουρη πλέον πως ότι βγει από τα χεράκια της θα το διαβάσω οπωσδήποτε. Η συγγραφέας, παίρνει το αίσθημα του κεραυνοβόλου έρωτα, προσθέτει μια μικρή δόση φαντασίας, δύο αξιαγάπητες ηρωίδες, αρκετούς εκκεντρικούς χαρακτήρες, ένα ταξίδι στον χρόνο και συνθέτει το απόλυτο queer ρομαντικό μυθιστόρημα, χαρίζοντας μας μια ανάσα ανακούφισης, από τον άσχημο κόσμο στον οποίο ζούμε.
Η Όγκουστ, μια μοναχική κοπέλα, συναντάει κάθε μέρα στο τρένο Q, την Τζέιν. Από το πρώτο βλέμμα, από το πρώτο χαμόγελο, κάτι αλλάζει μέσα στην Όγκουστ, γίνεται αυτό το μαγικό κλικ και ο φτερωτός θεός του έρωτα, την τρυπάει με τα βέλη του. Αν και η Τζέιν, είναι ακαταμάχητη κι επιθυμητή στα μάτια της Όγκουστ, κάτι δεν πάει καλά μαζί της στην πραγματικότητα. Ένας παράξενος αέρας μυστηρίου πλανιέται γύρω από το άτομο της κι έτσι η Όγκουστ, θα βαλθεί να ανακαλύψει τι κρύβει η όμορφη κοπέλα. Σύντομα θα συνειδητοποιήσει πως η Τζέιν, έχει μεταφερθεί με κάποιο τρόπο από την δεκαετία του 70’, στην δική μας. Θα προσφερθεί να βοηθήσει την Τζέιν, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως η Όγκουστ θα πρέπει να βγει από το καβούκι της κι από την μοναξιά την οποία συνήθιζε να ζει, ρισκάροντας να πληγωθεί.
Η συγγραφέας μέσα από το μυθιστόρημα της και με την βοήθεια της Όγκουστ, περιγράφει την πορεία προς την ενηλικίωση, όλους τους φόβους που ελλοχεύουν για το άγνωστο, την λαχτάρα για ένα καλύτερο μέλλον και τον αγώνα των νέων ανθρώπων, να χαράξουν την δική τους πορεία στη ζωή, μακριά από τις οικογενειακές πιέσεις, τις γαλουχίες και τα στερεότυπα. Διαβάζοντας το ο αναγνώστης θα νιώσει σαν να κοιτά μέσα σε έναν καθρέφτη, αντιμετωπίζοντας τον εαυτό του και τις καταστάσεις που κλήθηκε να αντιμετωπίσει κι ακόμα αντιμετωπίζει, από την ενηλικίωση του κι έπειτα.
Με γλώσσα απλή, και κατανοητή, η Casey McQuiston, αποτυπώνει εκείνο το συναίσθημα που έχουμε νιώσει όλοι λίγο πολύ στη ζωή μας, το να ξυπνάς και να συνειδητοποιείς την ζωή που πέρασε και χάθηκε μπροστά από τα μάτια σου τόσο γρήγορα, προτού προλάβεις να αντιδράσεις και τώρα καλείσαι να προσγειωθείς σε μια πραγματικότητα σκληρή, απότομη, επώδυνη, μα γεμάτη λαχτάρα, αγάπη και φιλία.
Η Όγκουστ είναι μια κοπέλα, που έχει μάθει από πολύ πολύ μικρή ηλικία να βολεύεται με την μοναξιά της. Είναι εκείνο το παιδί που θα περάσει απαρατήρητο στο σχολείο, στην καφετέρια, στο δρόμο. Έχει πείσει τον εαυτό της, πως η αγάπη, η αληθινή φιλία και οι βαθιές γεμάτες αμοιβαία συναισθήματα σχέσης, δεν υπάρχουν στην κανονική ζωή, πως κάποιοι άνθρωποι γεννήθηκαν για να είναι μόνοι τους. Δεν κρατάει ενθύμια, αναμνήσεις, ανθρώπους. Όλα της τα υπάρχοντα στριμώχνονται σε τέσσερα χαρτοκιβώτια όλα κι όλα. Μέχρι που η μετακόμιση στη Νέα Υόρκη την φέρνει αντιμέτωπη με μια άλλη πραγματικότητα, με ανθρώπους που νοιάζονται, που θέλουν να είναι δίπλα της, που την προσέχουν και της χαρίζουν απλόχερα την φιλία τους.
Αγάπησα το πως, σιγά σιγά η Όγκουστ με την βοήθεια των ετερόκλητων συγκατοίκων της, δημιουργεί την δική της ξεχωριστή οικογένεια, που την διακατέχει μια αγάπη ανόθευτη, αληθινή κι ατελείωτη. Βλέπουμε τον χαρακτήρα της, να αφήνει πίσω την δυσπιστία της για τον κόσμο, που κουβαλάει από τα γεννοφάσκια της και να ανοίγεται σε νέες πιθανότητες. Ίσως και για πρώτη φορά στη ζωή της, να νιώθει πως πραγματικά βρήκε ένα αληθινό σπιτικό.
Και φυσικά η Τζέιν, βάζει το δικό της λιθαράκι στην μεταμόρφωση της Όγκουστ. Είναι τόσο αντίθετες μεταξύ τους κι αυτό τις κάνει τέλειες η μία για την άλλη. Η Όγκουστ είναι ήσυχη, αποστασιοποιημένη, κρατά τις αποστάσεις της από όλους, ενώ η Τζέιν, είναι ζωηρή και φασαριόζα, κοινωνικοποιημένη. Είναι οι δύο άκρες του ίδιου νομίσματος σφιχτοδεμένες τόσο δυνατά που τίποτα και κανένας, ούτε καν το χρονικό παράδοξο, δεν θα καταφέρει να της χωρίσει.
Και ναι εδώ να πω, πως κάπου λίγο πριν το τέλος του βιβλίου, όταν τα πράγματα παίρνουν την κάτω βόλτα για της ηρωίδες μας, συγκινήθηκα κι έκλαψα. Για κάμποσα κεφάλαια το έβαλα κι εγώ κάτω μαζί με την Όγκουστ και τα παράτησα. Ευτυχώς η κατάσταση άλλαξε γρήγορα προς το καλύτερο κι έτσι δεν με τσάκισε και τόσο ψυχικά.
Το μυθιστόρημα «Μια τελευταία στάση» θα έλεγα πως είναι ένας φάρος για όλους εκείνους που ψάχνουν ακόμα το λιμάνι τους. Γεμάτο αισιοδοξία, όμορφα μηνύματα, λατρευτούς χαρακτήρες, μπόλικο ρομάντζο και χιούμορ, το βιβλίο αυτό θα σας κάνει να αισθανθείτε πως είστε επιτέλους στο σπίτι σας. Ανοίξτε την πόρτα λοιπόν και μπείτε!
