«Μια ιστορία για τη βία, την αγάπη, τον ξεριζωμό και την ελπίδα.
ΒΙΕΝΝΗ 1938
Ο Ζάμουιλ Άντλερ είναι έξι χρονών όταν ο πατέρας του εξαφανίζεται κατά τη διάρκεια της Νύχτας των Κρυστάλλων και η οικογένειά του, όπως όλοι οι Εβραίοι, τα χάνει όλα. Η μητέρα του, απελπισμένη, του εξασφαλίζει μία θέση στο τρένο που θα τον μεταφέρει από τη ναζιστική Αυστρία στην Αγγλία. Μια νέα σελίδα ξεκινάει για τον Ζάμουιλ, με αχώριστους συντρόφους για το υπόλοιπο της μακράς ζωής του το πιστό του βιολί και το βάρος της μοναξιάς και της αβεβαιότητας.
ΕΛ ΜΟΣΟΤΕ 1982
Η Λετίσια Κορδέρο, στα επτά της, μπαίνει παράνομα στις Ηνωμένες Πολιτείες διασχίζοντας τον Ρίο Γκράντε γαντζωμένη πάνω στον πατέρα της, έχοντας γλιτώσει από θαύμα τη γενοκτονία που ξεκλήρισε το χωριό της κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου.
ΑΡΙΖΟΝΑ 2019
Οκτώ δεκαετίες αργότερα, η επτάχρονη Ανίτα Ντίαζ ανεβαίνει με τη μητέρα της στην οροφή ενός τρένου προκειμένου να ξεφύγουν από μια θανάσιμη απειλή στο Ελ Σαλβαδόρ και βρίσκονται εξορισμένες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η άφιξή τους συμπίπτει με τη νέα, αμείλικτη πολιτική της κυβέρνησης που χωρίζει στα σύνορα μητέρα και κόρη» (οπισθόφυλλο).
Η Ιζαμπέλ Αλιέντε μας βάζει σε ένα τρομακτικό αλλά και ελπιδοφόρο ταξίδι της ζωής. Μέσα από τρεις διαφορετικές ιστορίες, σε τρεις διαφορετικές εποχές, όπου και οι τρεις χαρακτηρίζονται από ένα βασικό στοιχείο, τον πόλεμο. Τον πόλεμο που αναγκάζει τις οικογένειες να χωριστούν. Που στερούν το πιο μεγάλο δώρο που έχει ο άνθρωπος, την ζωή. Τρεις διαφορετικές ιστορίες που δείχνουν την σκληρή πραγματικότητα. Τρεις ιστορίες που ραγίζουν την καρδιά σου, αλλά στο τέλος σου δίνουν το πιο σημαντικό, την ελπίδα. Γιατί η ελπίδα είναι αυτή που δίνει δύναμη και στις πιο σκληρές στιγμές μπορείς να αντέξεις. Να βρεις δύναμη που ποτέ δεν πίστευες ότι είχες. Και αυτή την ελπίδα παίρνουμε μέσα από τον Ζάμουιλ, την Λετίτσια και την Ανίτα.
Βασικοί πρωταγωνιστές τρία παιδιά. Ο Ζάμουιλ (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος), η Λετίτσια (1982, σφαγή στο Ελ Μοζότε) και η Ανίτα (2019, Ελ Σαβαδόρ). Και τα τρία παιδιά αναγκάστηκαν βίαια να φύγουν από την χώρα τους και να βρουν ένα καλύτερο αύριο στην Αγγλία και την Αμερική, στη δική τους «Γη της Επαγγελίας».
Ο εξάχρονος Ζάμουιλ στέλνεται από την μητέρα του στην Αγγλία, προκειμένου να γλιτώσει από τους Ναζί της Αυστρίας και να έχει ένα καλύτερο μέλλον. Μετά από διάφορες ανάδοχες οικογένειες θα βρει μία οικογένεια που θα τον αγκαλιάσει και θα του προσφέρει αγάπη και μόρφωση. Θα καλλιεργήσει το ταλέντο του στο βιολί, θα καταλήξει στην Αμερική και θα φτιάξει μία ζωή ήρεμη και πλήρης. Μία ιστορία που σε καθηλώνει, καθώς τα αποτρόπαια εγκλήματα των Ναζί δεν μπορούν ποτέ να ξεχαστούν. Η απόγνωση της μητέρας του που κάνει τα πάντα για να σώσει τον γιο της. Το βλέμμα του Ζάμουιλ που βγάζει τον μεγαλύτερο πόνο. Μία άφωνη κραυγή που δεν ακούγεται, αλλά ραγίζει καρδιές. Και όμως, ο Ζάμουιλ θα επιβιώσει, θα ανταπεξέλθει σε κάθε δυσκολία και θα προχωρήσει στην ζωή του, χωρίς ποτέ να ξεχάσει(1940).
Η Λετίτσια, από θαύμα, τύχη, γλίτωσε μαζί με τον πατέρα της από την σφαγή στο Ελ Μοζότε και παράνομα καταφέρνουν να μπουν στην Αμερική και να στήσουν ξανά την ζωή τους από την αρχή. Η Λετίτσια θα βιώσει με τον χειρότερο τρόπο τον ξεριζωμό. Θα βιώσει τον πόνο της απώλειας. Μία απώλεια που δεν έχει λογική. Μία απώλεια που αποφάσισαν άλλοι, γιατί απλά θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα να εξουσιάζουν τους ανθρώπους. Και για άλλη μία φορά η βία σου τρυπάει την καρδιά, η απόγνωση, η απορία στις σκέψεις της Λετίτσια και αυτό το αμείλικτο «γιατί» σε συνταράσσουν. Παρόλα αυτά και η Λετίτσια θα καταφέρει να βρει τις ισορροπίες της. Θα καταφέρει να αφήσει το παρελθόν της πίσω, να προχωρήσει, χωρίς ποτέ να ξεχάσει (1982).
Η Ανίτα στα επτά της χρόνια περνάει μαζί με την μητέρα της από το Μεξικό στην Αμερική, προκειμένου να ξεφύγουν από τις βίαιες καταστάσεις που επικρατούν στο Ελ Σαβαδόρ. Και ενώ όλα δείχνουν ότι θα τα καταφέρουν, χωρίζονται εξαιτίας της αμείλικτης κυβερνητικής πολιτικής της Αμερικής. Η Ανίτα ξαφνικά βρίσκεται μόνη. Μεταφέρεται από μονάδα παιδιών σε δομές προστασίας τους, από σπίτι σε σπίτι . Η Ανίτα, η οποία έχει και πρόβλημα όρασης, καλείται να αντιμετωπίσει το σκοτάδι των ματιών της και το σκοτάδι της καρδιάς της. Ένα σκοτάδι που το τρέφει ο φόβος και η μοναξιά. Ένα σκοτάδι που για άλλη μία φορά, άλλοι αποφάσισαν για χάρη της. Και όμως, υπάρχει κάτι που θα την βοηθήσει να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία. Η ελπίδα. Η ελπίδα ότι θα βρει την μητέρα της. Και οι άνθρωποι που ακόμα είναι άνθρωποι με Α και προσφέρουν σε οποίον έχει ανάγκη. Η Ανίτα θα βρει την ελπίδα στο πρόσωπο της Σελένα, κοινωνική λειτουργός, η οποία θα κάνει τα πάντα για να την βοηθήσει. Και είναι αυτή η ελπίδα που δίνει και σε εμάς δύναμη να αντέξουμε ψυχικά όλα όσα πέρασε η Ανίτα (2019).
Τρομακτικό, βλέποντας που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος όταν έχει εξουσία. Συγκλονιστικό, βλέποντας τις θυσίες των γονιών για τα παιδιά τους. Τραγικό, βλέποντας την τραγωδία που βιώνουν τα πιο αθώα πλάσματα του κόσμου, τα παιδιά. Ελπιδοφόρο, βλέποντας την πίστη και την δύναμη που βρίσκουν οι μικροί αυτοί ήρωες για να επιβιώσουν. Συγκινητικό, βλέποντας ότι όσο κι αν ο πόλεμος βγάζει τα πιο άγρια ένστικτα των ανθρώπων στην επιφάνεια, τα παιδιά δεν σταματούν να ονειρεύονται.
