Αν αναρωτιέστε ποιος διαβάζει πρώτα, το δεύτερο βιβλίο μιας σειράς και μετά το πρώτο, σας έχω την απάντηση. Εγώ και δυο τρεις άλλοι, αλλά εγώ σίγουρα! Και για ποια σειρά σας μιλάω; μα για την Dreamland Billionaires και τα ακαταμάχητα αρσενικά της συγγραφέως Lauren Asher που θα τα βρείτε να κυκλοφορούν και να κολάζουν στις εκδόσεις Ψυχογιός.
Δεν θυμάμαι πότε διάβασα το βιβλίο του Ντέκλαν (Όροι και προϋποθέσεις) αλλά να με πάρει αυτός ο άντρας ήταν έρωτας με την πρώτη σελίδα. Αλλά έπρεπε να διαβάσω και τα βιβλία με τις ιστορίες των αδερφών του, οπότε αφού έκανα την αρχή με το δεύτερο, έπρεπε σαν ανισόρροπη που είμαι να συνεχίσω με το πρώτο. Έτσι ένα βραδάκι που πραγματικά είχα μπουχτίσει από το βιβλίο που διάβαζα, είδα τον Ρόουαν να με γλυκοκοιτάζει από το ράφι. Ε αυτό ήταν, με έπεισε.
Στο πρώτο βιβλίο λοιπόν, έχουμε την ιστορία του Ρόουαν, του μικρότερου αδερφού Κέιν, μα το ίδιο χοτ, όπως και οι άλλοι δύο. Και όταν είσαι ο βενιαμίν της οικογένειας, η μητέρα σου έχει πεθάνει, ο πατέρας σου είναι ένα αλκοολικό κάθαρμα, ε λίγο πολύ βγαίνεις και ο πιο τραυματισμένος. Ωστόσο ο παππούλης Μπρέιντι και η τρελή διαθήκη του, μερίμνησαν και για αυτό. Ο Ρόουαν έχει να κάνει το πιο απλό πράγμα στον κόσμο, για να πάρει τα 25 δισεκατομμύρια, που του άφησε ο παππούς του: πρέπει να διευθύνει για έξι μήνες και να ανακαινίσει το πάρκο ψυχαγωγίας που ακούει στο όνομα Dreamland. Και το πόσο μισεί αυτή την δουλειά ο Ρόουαν δεν λέγεται.
Αλλά, υπάρχει μια ακτίδα φωτός στον ορίζοντα, που διαπρέπει με την χαρά και την αυτοπεποίθηση της και ακούει στο όνομα Ζάρα. Μπορεί ο μουντρούχος εαυτός του Ρόουαν, να αντιστέκεται στην αρχή με νύχια και με δόντια, ωστόσο ο αυθορμητισμός, το έξυπνο στόμα, η αψηφισιά και η δημιουργικότητα της Ζάρα, θα τον βάλουν κάτω και θα στεφθούν νικητές. Ζάρα – Ρόουαν, ένα – μηδέν.
Σκληρός, ψυχρός, απότομος, ερωτευμένος με την δουλειά του, αλλά μια ματιά στη Ζάρα και τον βλέπουμε στα πατώματα κι εμάς μαζί του. Ο Ρόουαν είναι ένα πληγωμένο παιδί, που εξελίχθηκε σε ακόμα πιο πληγωμένο άντρα, όχι μόνο εξαιτίας της αντιμετώπισης που είχε από τον πατέρα του και το πρόβλημα με τον αλκοολισμό του, αλλά και από τον τρόπο ο κόσμος συνεχώς τον έβλεπε σαν κινούμενο πορτοφόλι. Για αυτό είναι πολύ καχύποπτος, ειδικά με τις ανιδιοτελής κινήσεις που μπορεί κάποιος να κάνει για χάρη του. Φανταστείτε λοιπόν τι πολιτισμικό σοκ παθαίνει όταν γνωρίζει την Ζάρα.
Η Ζάρα από την άλλη είναι αυτό που θα λέγαμε, η χαρά του Θεού. Έχει περάσει και εκείνη τα δικά της ζόρια, όμως έχει βγει νικήτρια από αυτά. Είναι χαρούμενη, αυθόρμητη, δεν κολλάει πουθενά, βλέπει πάντα την θετική πλευρά σε κάθε πρόβλημα που της παρουσιάζεται, σε κάθε εμπόδιο. Με τα τρελά ρούχα της και τις ακόμα πιο τρελές καρφίτσες της, ο Ρόουαν δεν έχει καμία μα απολύτως καμία ελπίδα.
Λατρεύω αυτό το trope στα ρομαντικά μυθιστορήματα, όταν ο ένας είναι γκρινιάρης και το έτερο ήμισυ όχι. Και λάτρεψα ακόμα πιο πολύ τον τρόπο που ο Ρόουαν παρομοίαζε την Ζάρα, τα μάτια της, το γέλιο της, την κάθε γκριμάτσα της, λες και του είχαν χαρίσει τον ουρανό με τα άστρα. Ο Ρόουαν βλέπει στο πρόσωπο της Ζάρα, το τι θα μπορούσε κι εκείνος να γίνει, αν ο πατέρας του, είχε στηρίξει το όνειρο του, αντί να του υπενθυμίζει συνεχώς το πόσο μεγάλη απογοήτευση ήταν. Και ο Ρόουαν θέλει να έχει η Ζάρα, όσες ευκαιρίες δεν είχε αυτός. Θα κινήσει γη και ουρανό για να δει τα όνειρα της να πραγματοποιούνται. Από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο.
Δεν με χάλασαν καθόλου τα κλισέ που υπήρχαν στην ιστορία. Την απόλαυσα από την αρχή μέχρι το τέλος και στεναχωρήθηκα πάρα πολύ όταν έφτασα στο τέλος του βιβλίου. Αλλά είχα τον Κάλαχαν να με περιμένει στην γωνία, οπότε η στεναχώρια δεν κράτησε και πολύ.
Μου άρεσε η έλξη και η χημεία που υπήρχε μεταξύ τους, όσο κι αν πάλευαν εναντίον της. Οι ατάκες της Ζάρα και η εναντίωση στο πρόσωπο και την εξουσία του Ρόουαν, ήταν απλά θεϊκές και το αποκορύφωμα του βιβλίου. Λάτρεψα τον χαρακτήρα της κι ακόμα περισσότερο, το ότι ήταν βιβλιόφιλη όπως εγώ. Τα τελευταία κεφάλαια με βρήκαν δακρυσμένη. Ειδικά τα σημεία, όπου ο Ρόουαν λέει για την παιδική ηλικία του και πόσο μεγάλο αντίκτυπο είχε η παρουσία και η απουσία της μητέρας του, από την ζωή του, ήταν μαχαιριά στην καρδιά.
Ανυπομονώ να διαβάσω και το τρίτο βιβλίο για να τα πιάσω όλα πάλι από την αρχή ξανά και ξανά. Γιατί πείτε μου, όχι πείτε μου, πια δεν θα ήθελε στην ζωή της, κάποιον που έχει δει όλες τις version του Περηφάνια και Προκατάληψη και έχει άποψη και για τον Ντάρσι; Δηλαδή αποτελείωσε μας Lauren γλυκιά μου με τα αρσενικά σου.
