Σαν τη Μαρία - Πολυχρόνης Κουτσάκης

Γράφτηκε από την

santi.maria«Διαβάζω Ιστορίες» είναι μία σειρά παιδικών βιβλίων των εκδόσεων Μεταίχμιο, όπου με ευχάριστο τρόπο τα παιδιά έρχονται σε επαφή τόσο με τον μαγικό κόσμο της ανάγνωσης όσο και με ουσιαστικά μηνύματα για την ζωή τους και την συνύπαρξη με τους συνανθρώπους μας και τον ίδιο μας τον εαυτό. Εδώ, λοιπόν, για άλλη μία φορά ο Πολυχρόνης Κουτσάκης έδειξε το συγγραφικό του ταλέντο και μας συστήνει την μικρή Μαρία, η οποία έχει ως ίνδαλμά της την Μαρία Σάκαρη και κάποια μέρα θα ήθελε να γίνει «Σαν τη Μαρία». Θα τα καταφέρει; Έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα την οδηγήσουν στο να πετύχει το όνειρό της; Θα καταφέρει να πετύχει τα όνειρά της «Σαν τη Μαρία»;

«Η Μαρία πηγαίνει στην τετάρτη δημοτικού και είναι κολλημένη με το τάμπλετ της. Στην προσπάθειά τους να την ξεκολλήσουν, οι γονείς της της προτείνουν να ξεκινήσει κάποιο άθλημα. Δεν έχουν ιδέα όμως πού έχουν μπλέξει, γιατί η Μαρία θα αποφασίσει όχι μόνο να ξεκινήσει τένις, αλλά να γίνει μεγάλη πρωταθλήτρια, όπως το ίνδαλμά της, η Μαρία Σάκκαρη…
Αυτή είναι η ιστορία ενός καλόκαρδου αλλά πεισματάρικου κοριτσιού, που προσπαθεί να ανακαλύψει τα ταλέντα της ακόμα κι όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως τα ονειρεύεται…» (οπισθόφυλλο).

Η Μαρία είναι παιδί του σήμερα. Αγαπημένη ασχολία; Το τάμπλετ. Και μάλιστα, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι τουλάχιστον δεν το έχει μαζί της στο σχολείο. Ο Πολυχρόνης Κουτσάκης θίγει το μείζον πρόβλημα της σημερινής νεολαίας, το κινητό, το τάμπλετ, τα διαδικτυακά παιχνίδια και τα social media. Και μπορεί η Μαρία να είναι μικρή, αλλά πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει για παιδιά δημοτικού, τα οποία έχουν εθισμό στα social media και ξεπερνούν τα όριά τους με τις «προκλήσεις» (Challenges), στις οποίες συμμετέχουν;

Και ναι το ίντερνετ και τα social media προσφέρουν ωραίες εμπειρίες στον άνθρωπο και τα παιδιά, αλλά η κακή τους χρήση οδηγεί στην καταστροφή. Όπως ένα μαχαίρι κόβει το ψωμί, αλλά σκοτώνει κιόλας, έτσι και το ίντερνετ προσφέρει γρήγορη πρόσβαση στην γνώση, την επικοινωνία, παράλληλα όμως μπορεί να χρησιμοποιηθεί από ιδιαίτερα ψυχικά διαταραγμένα άτομα ως μέσο για την ικανοποίηση των ορέξεών τους.

Οι γονείς, οι οποίοι έχουν την ευθύνη για τον χρόνο που περνούν τα παιδιά τους στα κινητά και τα τάμπλετ, έχουν υποχρέωση να βρουν τον τρόπο με τον οποίο θα κάνουν τα παιδιά τους να απεξαρτηθούν από αυτήν την εθιστική συνήθεια. Ο Πολυχρόνης Κουτσάκης μέσα από τους γονείς της Μαρίας δίνει την καλύτερη λύση. Ο αθλητισμός. «Νοῦς ὑγιὴς ἐν σώματι ὑγιεῖ», όπως αναφέρει ο ποιητής Ιούνιος Ιουβανέλης στο έργο του "Σάτιρες" (πρωτ: "orandum est ut sit mens sana in corpore sano"), και πραγματικά όσοι αθλούν το σώμα, παράλληλα αθλούν και την ψυχή τους. Με τον αθλητισμό τα παιδιά καλλιεργούν σώμα και πνεύμα. Μαθαίνουν το ευ αγωνίζεσθαι και ότι αξία έχει η προσπάθεια και όχι μόνο η νίκη. 

Και η μικρή Μαρία αποφασίζει να μάθει τένις. Όνειρό της να γίνει σαν το ίνδαλμά της, την Μαρία Σάκαρη. Και εδώ βλέπουμε ένα πεισματάρικο παιδί, το οποίο ζητάει παράλογα πράγματα και απαιτεί κάθε επιθυμία της να πραγματοποιείται. Αρκετές φορές «θύμωσα» μαζί της, αλλά στην ουσία το όλο θέμα ξεκινούσε από τον πατέρα της, ο οποίος δεν μπορούσε να της χαλάσει χατίρι. Η μητέρα της αντιθέτως κάνει τα πάντα για να την κρατήσει «προσγειωμένη» και να της δείξει ότι στη ζωή δεν γίνονται πάντα όλα όσα επιθυμούμε. Για άλλη μία φορά με γλυκό και χιουμοριστικό πολλές φορές τρόπο ο Πολυχρόνης Κουτσάκης μας δείχνει πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των γονιών στην διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών.

Η Μαρία έχει έναν στόχο, να μοιάσει στο ίνδαλμά της. Αυτό στο μικρό της μυαλουδάκι σημαίνει ότι μπορεί να ζητήσει ό,τι θέλει και να πραγματοποιούνται όλες τις οι απαιτήσεις. Και όσο ο πατέρας της, της κάνει όλα τα χατίρια, τόσο η Μαρία γίνεται παράλογη. Το πείσμα της και η ισχυρογνωμοσύνη της δεν την αφήνουν να δει την αλήθεια. Και μπορεί το πείσμα της να εξοργίζει την μητέρα της, από την άλλη όμως δείχνει και τον δυναμισμό και την επιμονή που πρέπει να έχουμε όταν θέλουμε να πετύχουμε κάτι. Αρκεί να βλέπουμε στο τέλος την αλήθεια.

Και έρχεται η στιγμή που η Μαρία συνειδητοποιεί την αλήθεια. Και ανακαλύπτει το πραγματικό της ταλέντο. Και τότε βλέπουμε μία Μαρία χαρούμενη. Μία Μαρία χαμογελαστή. Ακόμα κι όταν τα πράγματα δεν πάνε έτσι όπως τα ονειρευόμαστε, ακόμα κι όταν δεν ανταποκρινόμαστε επιτυχώς σε κάτι που μας αρέσει, αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχουμε κανένα ταλέντο. Αυτό που χρειάζεται είναι να το ανακαλύψουμε. Να ασχολούμαστε με διάφορες δραστηριότητες και τότε θα βρούμε αυτό που μας ταιριάζει. Και τότε θα είμαστε ψυχικά ικανοποιημένοι. Και αυτό θα πρέπει να το εφαρμόζουμε σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Γιατί όταν κάνουμε ό,τι μας ευχαριστεί (επαγγελματική αποκατάσταση, οικογενειακές σχέσεις, φιλικές – ερωτικές σχέσεις κ.α.) τότε θα αποδίδουμε το 100% των δυνατοτήτων μας, ακριβώς γιατί κάνουμε αυτό που αγαπάμε.

«Σαν τη Μαρία» μπορούμε να προτρέπουμε τα παιδιά μας να ανακαλύψουν τον εαυτό τους, να τα ωθούμε σε υγιείς δραστηριότητες, καλλιεργώντας με αυτόν τον τρόπο σώμα και πνεύμα. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία ώριμων πολιτών, πολιτών που θα ενδιαφέρονται για το κοινωνικό γίγνεσθαι και θα συμβάλλουν στην εξέλιξη της κοινωνίας. 

Χρυσή-Σίσυ Αγγελίδου

Από Κομοτηνή και Καλαμάτα, κατέληξα στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης, μετανάστρια του έρωτα. Λατρεύω τα ταξίδια και έχω γυρίσει σε πολλά - πολλά μέρη. Αλλά πάνω από όλα λατρεύω τα ταξίδια της ψυχής! Και έχω κάνει πολλά! Μέσα από την μοναδική, παντοτινή, ανεκτίμητη αγάπη για τα βιβλία. Αυτή την αγάπη -και όχι μόνο- θέλω να μοιραστώ μαζί σας.

Διαβάστε περισσότερα