«Δυο λόγια πες μου πριν να τελειώσει ο καφές μου
Θέλω να σε δω για λίγο έμπα στο msn πριν φύγω
Δεν προλαβαίνω δυο λέξεις θα σου πω και βγαίνω
Φιλιά θα σου πληκτρολογήσω και στην οθόνη θα στ' αφήσω
Ευτυχώς που βρήκαμε κι δυο τρόπο να επικοινωνούμε
Την καρδιά με κλικ αριστερό αν σημαδέψεις θα σωθούμε
Με φιλιά και νέο look αγκαλιά στο face book
Θα με τρελάνεις τι κόλπα είναι αυτά που κάνεις
Μια αγάπη που αντέχει με χίλια megabytes τρέχει
Έλα σταματά έφαγε το ποντίκι μου η γάτα
Μα δεν πειράζει θα σε βρίσκω πάντα μες στο σκληρό μου δίσκο»
Με τους ήχους της μουσικής των Omega Vibes και του Παπακωνσταντίνου, η Κάλλια έκανε δουλειές στο σπίτι. Το αγαπούσε αυτό το τραγούδι. Έτσι γνωρίστηκε με τον Μάνο. Καλά, ντάξει όχι ακριβώς έτσι, δηλαδή με το facebook, αλλά με τη μαμά του (τώρα αν ήταν και ο μπαμπάς του, δεν ξέρει, το χέρι της στη φωτιά δεν το βάζει), ένα πρόγραμμα για να μιλάς με φίλους, το "Hi5".
Nοέμβρης του 2005 στα Γιάννενα, πτυχιούχος πλέον φιλόλογος και έκανε baby-sitting για να βγάζει τα προς το ζην και παράλληλα διάβαζε για το μεταπτυχιακό της. Κάθε βράδυ μετά τις 12 τα μεσάνυχτα σύχναζε στο ιντερνετ καφέ κάτω από την πολυκατοικία της. Τότε, το ίντερνετ στο σπίτι ήταν πολυτέλεια! Και τα ίντερνετ καφέ μεσουρανούσαν. Και φυσικά φουλ πιτσιρικαρία νυχτιάτικο, καθώς είχε καλύτερες τιμές και αν είχες και κάρτα μέλους ακόμα πιο φθηνά.
Πήγαινε, λοιπόν, η Κάλλια κάθε βράδυ για να γράψει εργασίες, να μιλήσει με τον κολλητό που έκανε μεταπτυχιακό στην Γερμανία. Καθόταν πάντα τέρμα – τέρμα πίσω στη γωνία του μαγαζιού που είχε ησυχία. Τα παιδιά που δούλευαν εκεί την ήξεραν και της κρατούσαν τον υπολογιστή. Έβαζε τα ακουστικά της, άνοιγε την playlist που είχε αποθηκευμένη και ξεκίνησε να γράφει την εργασία της και να κοιτάει τα mail της. Και εκεί κάπου είδε το mail του κολλητού, ο οποίος της είχε στείλει έναν σύνδεσμο. «Τι είναι αυτό πάλι; Τι “Hi5” και χαζά μου στέλνει;». Και με το ψάξε από εδώ, ψάξε από εκεί, κατάλαβε ότι πρόκειται για ένα site όπου φτιάχνεις ένα προφίλ και μπορείς να μιλάς με φίλους σου. «Αααααα, εξελίχθηκαν τα tsat – rooms» σκέφτηκε και έφτιαξε το προφίλ της για να μιλάει με τον κολλητό.
Περιττό, βέβαια, να ειπωθεί ότι εκείνο το βράδυ δεν έκανε και πολύ δουλειά. Χάζευε μέσα στο site και πατούσε φωτογραφίες, έβλεπε προφίλ, διάβαζε άρθρα, από όλα είχε το site και για πότε πέρασε η ώρα ούτε που το κατάλαβε. Το επόμενο βράδυ, πάλι η ίδια διαδικασία, ακουστικάκια, playlist, εργασία, «Hi5» και εκεί που έγραφε, τσουπ έσκασε μήνυμα στο «Hi5». «Κοπελιά, αν είναι να μη μιλάς καλύτερα να μην στέλνεις μηνύματα».
«Τι έγινε καλέ; Ποιος είναι αυτός και γιατί μου μιλάει έτσι;». Η Κάλλια του απάντησε ότι δεν είχε στείλει κανένα μήνυμα, απλά είδε μία φωτογραφία της Λύμνου, της άρεσε και απλά έκανε κλικ για να τη δει μεγεθυμένη. Ο τύπος από την άλλη γραμμή του ίντερνετ (πώς λέμε από την άλλη πλευρά της γραμμής του τηλεφώνου;!) της ζήτησε συγνώμη και άρχισε να τη ρωτάει πώς τη λένε, από πού είναι, πόσο χρονών είναι, αφού βέβαια της εξήγησε ότι συχνά του στέλνουν μηνύματα περίεργα και για αυτό ήταν επιθετικός.
Έτσι, περίεργα ξεκίνησε η γνωριμία της Κάλλιας και του Μάνου. Ραντεβού κάθε βράδυ και να μιλάνε ώρες ατελείωτες. Ο Μάνος ήταν από την Ρόδο, 27 χρονών και ήταν ξενοδοχοϋπάλληλος. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι σε ένα νησί; Ξενοδοχοϋπάλληλος, δημόσιος υπάλληλος ή μαγαζάτορας με τουριστικά είδη. Αργά και σταθερά άρχισαν να αποκτούν οικειότητα, να αναζητούν την καθημερινή επικοινωνία και από τον υπολογιστή πέρασαν στον τηλέφωνο. Εκεί πια! Οι κινητές τηλεφωνικές εταιρίες άγαλμα έπρεπε να τους κάνουν. Περνούσαν οι μήνες, έπεφταν τα 200αρικα στους λογαριασμούς και ο έρωτας εξ αποστάσεως (τώρα τι έρωτας ήταν αυτός, μόνο μέσω φωνής;! Ο Θεός και η ψυχή τους) άνθιζε.
Και όπως ήταν αναμενόμενο ο Μάνος κάποια στιγμή ζήτησε να του στείλει φωτογραφία της. Σοκ η Κάλλια. Άντε βρες τώρα φώτο που να του κάνει. Στηνόταν μπροστά στην κάμερα (και πολύ προχό για τα χρόνια της καθώς έβγαζε σέλφι πριν 12 χρόνια. Τι να μας πει και η Ellen DeGeneres) και μόλις κατάφερε να βγάλει μία ικανοποιητική φώτο του την έστειλε. Βέβαια, να σημειώσουμε ότι ο Μάνος ήδη είχε στείλει και η Κάλλια είχε πάθει την πλάκα της. Πάτησε το «Αποστολή ΜΜS» και αυτό ήταν.
Τώρα περίμενε. Απλά περίμενε. Και περίμενε, και περίμενε. Οι μέρες περνούσαν και ο Μάνος άφαντος. Τι τηλέφωνα έπαιρνε, τι μηνύματα έστελνε. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Θλίψη, στεναχώρια, αλλά και νεύρα που εμπιστεύτηκε κάποιον που δεν ήξερε. Τι περίμενε; Επειδή της έλεγε ότι είναι γοητευμένος με τη φωνή της, ότι είναι η πιο ερωτική φωνή που έχει ακούσει ποτέ; Επειδή της έλεγε ότι έχει ερωτευθεί το μυαλό της; Έχει περάσει μία βδομάδα και είναι εξαφανισμένος. Αυτό έχει σημασία. Μάζεψε τώρα τα κομμάτια σου και προχώρα. Αυτές τις σκέψεις έκανε η Κάλλια, μέχρι που χτύπησε το κινητό. Τετάρτη απόγευμα και μία φωνή στο κινητό της είπε «Έλα, μωρό μου, είμαι στη λίμνη. Σε περιμένω για καφέ. Άντε και έχω παγώσει από το κρύο». «Τι λες; Ποια λίμνη; Ποιον καφέ;» απάντησε σαστισμένη και αυτόματα συνειδητοποίησε τι έχει γίνει. «Πήρα αεροπλάνα και λεωφορεία και ήρθα μωρό μου να περάσουμε 10 μέρες επιτέλους μαζί».
Πύραυλος έγινε η Κάλλια. Πότε ντύθηκε, πότε βάφτηκε, πότε έφτασε στη λίμνη, ούτε που το κατάλαβε. Το στομάχι κόμπος και με βήματα αργά, μην φάει και καμιά τούμπα από το ζόρι της, πήγε προς το μέρος του. Ο Μάνος απλά και φυσιολογικά την αγκάλιασε και την φίλησε στο στόμα. Ένα φιλί γεμάτο πάθος. «Μωρό μου όμορφο» της είπε και η Κάλλια άρχισε να βλέπει άσπρες, κόκκινες, πράσινες, μωβ, ροζ και μπλε πεταλουδίτσες! Κοιταζόντουσαν στα μάτια και ένοιωθαν σα να βρίσκονται μόνοι τους στον δικό τους φανταστικό κόσμο.
Καφές, φαγητό, βόλτα δίπλα στη λίμνη και μετά σπίτι της. Εκεί πια! Ήρθε η αποκορύφωση. Έγιναν ένα. Βεγγαλικά άστραψαν στον ουρανό της Κάλλιας. Τα δύο κορμιά ενώθηκαν ήρεμα αρχικά, με δειλά χάδια. Χάδια εξερεύνησης. Και η πρώτη αυτή ένωση είχε κάτι μαγικό, κάτι ειδυλλιακό, κάτι μοναδικό. Φυσικά, όλο το βράδυ ήταν ένας ατελείωτος χορός των κορμιών. Ένας χορός που γινόταν σιγά – σιγά όλο και πιο τολμηρός. Ένας χορός που οδηγούσε στην έκσταση.
Έτσι ανατρεπτικά και όμορφα ξεκίνησε η σχέση τους. Μία σχέση που κρατάει 20 χρόνια. Με τα καλά της, τα άσχημά της, τις «αγαπούλες» τους, αλλά πάνω από όλα με την ευτυχία τους!