Ατόφιο φεγγάρι σαν κερί φλέγεται,
ύμνους εξυμνεί στην σκιά των άστρων.
Αγάπη αντιφεγγίζει, βλεφάρισμα η ελπίδα
κι αυτή η δροσιά, μελαγχολικό αηδόνι
ανασαίνει, πάλλει τα φυλλώματα
σε ανεπαίσθητο θρόισμα όπως το χάδι του ανέμου!
Κι η χάρη της μητέρας νύχτας
νανούρισμα στα στήθη,
σε κάθε καρδιοχτύπι
σαν εναγκαλίζει θερμά
ανησυχίες, αισθήματα βουβά,
απαλό μετάξι η μοναξιά.
Φιλί μαλαματένιο, ψίθυρος
πολύτιμος λίθος, ονείρων ευλογία,
ταξίδια απατηλά,
κοσμικές αστραπές, σε βροχή διαττόντων άστρων.
Να αγαπάς , να προσφέρεις.
Να δημιουργείς.
Να σέβεσαι.
Να προσπαθείς...
Να ζεις!
