Ο καιρός ψυχρός.. Τα γύρω μακρινά βουνά χιονισμένα.. ό παγωμένος αγέρας μαστιγώνει το πρόσωπο σου..κι εσύ ονειροπολείς!Οι πρώτες ψυχάλες έγλυψαν το πρόσωπο σου κι ένιωσες τέτοια ευτυχία που πλημμύρισε το "είναι" σου.
Εσφιξες στοργικά τα χέρια γύρω σου.
Κι αυτό το παλτό τόσο τραχύ, κυανό πομπώδες όπως τα οργισμένα σύννεφα αλλά δεν σε ένοιαξε γιατί το κασκόλ τυλιγμένο δύο φορές σου κρατούσε συντροφιά. Μάλλινο πλεκτό, κεντημένο με ιριδίζοντα χρώματα στο γαλανό των ματιών σου. Άστραψαν, κεραυνοβόλησαν διότι περπατούσες ανάμεσα στα σοκάκια, στα παλιά αρχοντικά της γαλήνης.
Φωτάκια, λάμπες και μικρά τραπεζάκια, αχνιστός καφές και ζεστές καρδιές!!
Είναι ο χειμώνας που θερμαίνει τις ανάσες.. Είναι η χαρά, η ευλογία που κατακλίζει το μέρος! Η μυρωδιά από νυχτολούλουδα, πασταφλόρα κι ιβίσκο σκαρφαλωμένη σε αρχαία κάστρα.
Τι ομορφιές, μικρά ζωάκια..
Κοίτα τα φωλιάζουν σε φυλλώματα κι θάμνους.
Γάτες κουρνιάζουν να προφυλαχτούν, τρίβονται σε ανθρώπινο χέρι. Σκύλοι αναζητούν ψήγματα ευτυχίας, χοροπηδούν ολόχαροι συντροφιά να βρουν..
Κι ανοίγεις την ομπρέλα κι χορεύεις στην βροχή! Γιατί παρά το κρύο να γλύφει την ραχοκοκαλιά,κι την υγρασία να περονιάζει το κορμί, απολαμβάνεις την μελωδία της, και απλά γεύεσαι το υγρό στοιχείο, γίνεσαι ένα με την ύπαρξη του !
Β.Μπούζα
