Τι κουβαλάει η καρδιά σου;
Πόση ευτυχία; Πόσες στιγμές;
Πόσες ιστορίες, μικρές καθημερινές αλήθειες.
Πόσα όνειρα και προσδοκίες. Σαν τα κύμβαλα του νου αντηχήσουν, πράξεις, δράσεις προς τον αγώνα της ζωής.
Με πυροφάνι οι μοίρες οργανώνουν την ζωή του κάθε ενός, καθώς γεύονται το αθάνατο ύδωρ του δέντρου της ζωής, στα ανήλιαγα παλάτια του Άδη.
Ξετυλίγουν περγαμηνές, καταγράφουν σκέψεις, γεννούν χρώματα πτυχές του παραδείσου και με το αδράχτι τους γνέφουν το υφαντό της ζωής.
Η μια δημιουργεί γνέθει, η άλλη γεννά στόχους και κόμπους προσμετρά ενώ η τρίτη, η σοφή ορίζει..
Κανείς δεν γνωρίζει, μόνο ο ύπνος που ακόμη και Θεούς κοιμίζει σε εβένινο λήθαργο, όμοιο με βαλτώδη βούρκο.
Καθώς ξαπλώνει σε υφαντά μεταξωτά όπου ο καθένας θα αποζητούσε. Ασκεί επιρροή, πόθους γιατρεύει, όνειρα πλάθει και εφιάλτες τρομαχτικούς σε ανήλιαγο παλάτι, στα έγκατα της γης.
Στέλνει τους ονείριους με τους θνητούς να μιλήσει . Να τους διδάσκει, να προικονομήσει.. Ποιο μονοπάτι να ακολουθήσουν σαν ξημερώσει.. Ποια επιθυμία θα πραγματοποιηθεί ..
