eikona 1   people 2565128 340

Στάθηκε μπροστά στον καθρέπτη και ίσιωσε την πλάτη της. Τα μάτια της έλαμψαν και χαμογέλασε. Πόσο όμορφη είναι μέσα σ’ αυτό το φόρεμα. Δεν είναι τυχαίο πως το λάτρεψε απ' την πρώτη στιγμή που το φόρεσε. Λευκό σουά σοβάζ, με πέρλες στο τελείωμα των μανικιών, μακριά πλούσια ουρά από δαντέλα, ντεκολτέ σε σχήμα καρδιάς. Τα λιτά σγουρά μαλλιά της έπεφταν στους γυμνούς της ώμους και καμάρωνε .

Σ' έξι μήνες θ' ανέβαινε τα σκαλιά της εκκλησίας. Θα ένωνε τη ζωή της με τον αγαπημένο της. Μια ζωή που το νήμα της έμελλε να κοπεί άδοξα και εγωιστικά. Όλα έγιναν πολύ σύντομα. Σε λίγες μόνο ώρες.

Ήταν το ίδιο απόγευμα, λίγο μετά την πρόβα νυφικού. Είχαν μόλις επιστρέψει με τη μητέρα της και ετοίμαζαν το τραπέζι. Θα ερχόταν και ο αρραβωνιαστικός με τον αδερφό της. Τους περίμενε με λαχτάρα. Το χαμόγελο συνέχισε να διαγράφεται στο πρόσωπο της. Η σκέψη της έτρεχε στη μέρα που θα τον αγκάλιαζε, κρατώντας την ανθοδέσμη στα χέρια της και φορώντας το ολόλευκο φόρεμα.

Χτυπάει η πόρτα. Ανοίγει με χαρά, μα το χαμόγελο παγώνει στα χείλη της. Αρχίζει να τρέμει. Ο Ηλίας ματωμένος, γεμάτος αγωνία, της γνέφει. Κάτι δεν πάει καλά. Πριν προλάβει να πει λέξη, εισβάλλει στο σπίτι ένας άγνωστος. Το βλέμμα του τρικυμιώδες. Στα χέρια του ένα περίστροφο και μια χειροβομβίδα. Χωρίς πολλά λόγια τους δένει με τα κορδόνια των παπουτσιών του. Εκείνη στην καρέκλα στο σαλόνι και τη μητέρα της στην κρεβατοκάμαρα. Τον Ηλία, προς στιγμή, τον άφησε να περιποιηθεί τα τραύματα του. Δεν είχε πρόθεση να τον τραυματίσει. Αναγκάστηκε.

Ο άγνωστος φαινόταν ζαλισμένος, τον είχε λούσει κρύος ιδρώτας και φαινόταν συγχυσμένος, αδύναμος να λάβει αποφάσεις. Του πήρε λίγο χρόνο να σταματήσει να τρέμει και να σκεφτεί καθαρά. Έλυσε την Ελπίδα, την μητέρα της, και της ζήτησε ν’ ανοίξει την τηλεόραση. Έντρομοι πλέον όλοι παρακολουθούσαν μια αποτυχημένη καταδίωξη της αστυνομίας δύο τετράγωνα πιο κάτω απ' το σπίτι τους. Άντρες των ειδικών δυνάμεων είχαν στήσει καρτέρι θανάτου στον καταζητούμενο Σωτήρη. Εκείνος όμως διέφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση.

Τα πράγματα δυσκόλευαν. Έπρεπε να βρει τρόπο να ξεφύγει και να σώσει την οικογένεια της. Επιχείρησε να λύσει τα σχοινιά απ' τα χέρια της. Προσπάθησε να χρησιμοποιήσει την γωνία της καρέκλας, στην οποία ήταν δεμένη. Μια λάθος κίνηση ήταν αρκετή για να καταλάβει ο Σωτήρης την πρόθεση της. Αμέσως την χτυπάει με τη λαβή του όπλου και δένει το χέρι της με το χέρι του.

Για τρεις ώρες η κατάσταση παρέμενε η ίδια. Ο Σωτήρης αποφάσισε να δράσει και να διαπραγματευτεί με την αστυνομία. Κι αυτό θα γινόταν μ' ένα παράδοξο για τα δεδομένα τρόπο. Σύντομα συνομιλούσε με τον κεντρικό παρουσιαστή του καναλιού που παρακολουθούσαν. Το πρώτο του αίτημα για χορήγηση αμφεταμινών θα γινόταν δεκτό, εάν ελευθέρωνε κάποιον όμηρο. Η ανάγκη του ήταν τέτοια, που σύντομα άφησε την Ελπίδα να φύγει.

eikona 1   couple 1427863 960 720

Η συνέχεια τραγική και απερίγραπτη. Η Ελπίδα βγαίνει, άντρες της αστυνομίας μπουκάρουν συγχρόνως στο διαμέρισμα. Τους είχε προειδοποιήσει. «Μη τυχόν εμφανιστεί έστω ένας από 'σας κατά την έξοδο της ομήρου. Έχω απασφαλίσει τη χειροβομβίδα και δε θα το σκεφτώ πολύ. Καλύτερα νεκρός παρά πίσω στο μπουντρούμι. Δε θέλω να κάνω κακό σε κανένα. Δώστε μου ό,τι ζητήσω ώστε να μπορέσω να φύγω απ τη χώρα και θα λήξει χωρίς θύματα το παραμυθάκι».

Μια λάμψη.. Σειρήνες, φωνές, αταξία. Ο Σωτήρης κείτεται στο πάτωμα νεκρός και δίπλα του εκείνη. Το σχοινί που την έχει δέσει την εμπόδισε να τρέξει μακριά του. Ένα ''ΜΗ!'' πρόλαβε να ξεστομίσει, γεμάτο αγωνία και απελπισία, πριν σκάσει η χειροβομβίδα στα πόδια της.

Και σήμερα, μέσα στο φέρετρο, με τ' ολόλευκο αυτό φόρεμα. Μ εκείνο το χαμόγελο της πρόβας νυφικού. Με τα λιτά μαλλιά να πέφτουν στους γυμνούς της ώμους. Ανεβαίνει τα σκαλιά της εκκλησίας για να συναντήσει για τελευταία φορά τον καλό της. Εκείνος απαρηγόρητος την αποχαιρετά.

 

 

Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα …

                                                                                                                                                                                                                                                             ΓΚ

Χρυσή-Σίσυ Αγγελίδου

Από Κομοτηνή και Καλαμάτα, κατέληξα στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης, μετανάστρια του έρωτα. Λατρεύω τα ταξίδια και έχω γυρίσει σε πολλά - πολλά μέρη. Αλλά πάνω από όλα λατρεύω τα ταξίδια της ψυχής! Και έχω κάνει πολλά! Μέσα από την μοναδική, παντοτινή, ανεκτίμητη αγάπη για τα βιβλία. Αυτή την αγάπη -και όχι μόνο- θέλω να μοιραστώ μαζί σας.

Διαβάστε περισσότερα