Η αγκαλιά σου μοιάζει με σκοτάδι ονείρων μα είναι τόσο κατευναστική.
Κι αυτή η θερμη που αναδίδει το κορμί σου, απαλό χάδι στη παλώμενη μου καρδιά που διψάει για ανακούφιση στην μελωδία των ουρανίων αστεριών. Εκεί που τα όνειρα μετουσιώνονται σε πράξεις κι η αστρική τους ύλη φυλλασεται στα σπλάχνα της ψυχής. Τι κι αν απολαμβάνεις το ηλιοβασίλεμα, εκείνο το αεράκι, η ελαφριά αύρα του δειλινού. Τόσο αναζογωνητικη, της ευλογίας θεία χάρη κουρνιάζει στηε φύσης την πνοή, στο χτύπημα τών φτερών του αετού απάνω από τις κορυφές, κι τα ύψη των δασών.
Σαν γεράκι βουτά, στροβιλίζεται κι χάνεται πάνω από τα κύματα της γαλήνης και της αρμονίας , αγκαλιάζει τα δώρα της ύπαρξης.
Β.Γ.Μ