Ο Άλέξ είναι ένας επιτυχημένος δικηγόρος στην Αμερική. Σωστός οικογενειάρχης, ευτυχισμένος, όλα ανατρέπονται μετά από μία απόπειρα δολοφονίας εναντίον του. Και ο Άλεξ «πεθαίνει». Η οικογένειά του συντρίβεται. Και ο Άλεξ γίνεται παρατηρητής της ζωής του. Αποφασίζει να γυρίσει στην πατρίδα του, την Μυτιλήνη, και εκεί θα βρει τις απαντήσεις που τόσο αναζητούσε μέσα του, θα βρει την ηρεμία της ψυχής του. Θα βρει τον έρωτα της ζωής του. Θα βρει το κορίτσι που τον λάτρεψε και τον πίστεψε από τότε που ήταν έφηβη. Όμως, η πραγματικότητα τον επαναφέρει πίσω στον κόσμο. Η επιστροφή στην οικογένειά του είναι επιτακτική και πλέον ο Άλεξ καλείται να αποφασίσει. Την ύπαρξή του μέσα σε ένα περιβάλλον το οποίο τον πνίγει ή πίσω στην ανυπαρξία;
Ο Στράτος Μαρκίδης, ο σπουδαίος αυτός σκηνοθέτης, μας προσφέρει με το πρώτο του βιβλίο, μία ξεχωριστή εσωτερική αναζήτηση. Μέσα από την ιστορία του Άλεξ προσπαθούμε να κατανοήσουμε, όπως ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, τι είναι η ευτυχία; Με ρεαλιστικό λόγο, ζωντανές εικόνες και γρήγορη δράση, στοιχείο το οποίο σου δίνει την αίσθηση ότι βλέπεις ταινία στο σινεμά (εδώ να αναφέρω ότι θα μεταφερθεί και στην τηλεόραση), με ολοκληρωμένες προσωπικότητες, όπου το κουβάρι της ψυχολογίας τους και του χαρακτήρα τους ξετυλίγεται με ενδιαφέρον. «Η ευτυχία της ανυπαρξίας» μας βάζει σε έναν κόσμο διφορούμενο.
Πολλές φορές «αναγκάστηκα» να κλείσω το βιβλίο και κοιτάζοντας απλά μπροστά μου προσπαθούσα να σκεφτώ τι θα έκανα εγώ στη θέση του Άλεξ; Τι είναι αυτό που του λείπει; Γιατί αποφασίζει να μην υπάρχει; Πόσο ηθικό ήταν να εξαφανιστεί; Πόσο εγωιστικό; Αγάπη για τους άλλους ή αγάπη για τον εαυτό του;
Τι είναι τελικά η ευτυχία; Μία έννοια η οποία «στοιχειώνει» τον άνθρωπο. Μία έννοια η οποία δεν δέχεται έναν μόνο ορισμό. Για κάθε έναν η ευτυχία είναι κάτι διαφορετικό. Και αυτό το διαφορετικό υπάρχει; Κι αν δεν υπάρχει, τότε πώς κατακτούμε την ευτυχία; Τελικά, η ανυπαρξία μας, μήπως αυτή μας οδηγεί στην ευτυχία; Τι σημαίνει όμως ανυπαρξία; Διαγράφω ό,τι με χαρακτηρίζει, μηδενίζω την ύπαρξή μου και ξεκινάω από την αρχή; Ναι, αλλά η εκμηδένιση του παρελθόντος, η απόρριψή του στην ουσία δείχνει έναν άνθρωπο ο οποίος αναγνώρισε τα λάθη του ή έναν άνθρωπο ατομιστή, ο οποίος αδιαφορεί για τα συναισθήματα των άλλων;
Και για αυτό τον λόγο, ξεχώρισα το βιβλίο. Γιατί δεν μου πρόσφερε απλά μία ιστορία, η οποία – γνωρίζοντας το σκηνοθετικό έργο του συγγραφέα – περίμενα ότι θα μου προσφέρει έντονα συναισθήματα και συγκινήσεις. Μου πρόσφερε μία ευκαιρία να θέσω ερωτήματα στον εαυτό μου, τα οποία πότε δεν είχαν περάσει από το μυαλό μου. Αν είχα την ευκαιρία να αρχίσω πάλι από την αρχή τι θα έκανα; Θα άφηνα όσους με αγαπούν και θα εξαφανιζόμουν; Και ο πόνος των ανθρώπων αυτών; Ή μήπως θα τους προστάτευα από περισσότερο πόνο με την απόφασή μου αυτή; Φυσικά, απόλυτες απαντήσεις δεν μπόρεσα να δώσω. Γιατί πρόκειται για ερωτήματα τα οποία θέλουν χρόνο για να κατασταλάξουν μέσα μας.
«Η ευτυχία της ανυπαρξίας» είναι ένα ταξίδι αναζήτησης …
