«Η μεγάλη οικογένεια» είναι ένα βιογραφικό βιβλίο της Καμίγ Κουσνέρ, το οποίο προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στην Γαλλία. Και αυτό γιατί έφερε στη δημοσιότητα ένα από τα χειρότερα εγκλήματα της ανθρωπότητας, την παιδεραστία… Και το τραγικότερο όλων; Όλα αυτά συνέβαιναν μέσα σε μία οικογένεια επιφανών Γάλλων, μορφωμένων και διανοούμενων, πλούσιων και επιτυχημένων. Άνθρωποι πέρα πάσης υποψίας …
Ο πατέρας της Καμίγ ήταν ο Μπερνάρ Κουσνέρ, ο ιδρυτής των Γιατρών χωρίς σύνορα, και η δεύτερη γυναίκα του η διάσημη δημοσιογράφος Κριστίν Οκράν. Κι όμως δεν αντιλήφθηκαν τίποτα από όσα πέρασε ο δίδυμος αδερφός της Καμίγ. Δεν το αντιλήφθηκαν ή ήταν τόσο εγωιστικά προσειλομένοι στις δικές τους επιθυμίες, στους προσωπικούς τους στόχους για επιτυχία που απλά εθελοτυφλούσαν;
Ο πατριός βιαστής, φυσικά, μέσα από το προσωπείο του οικογενειάρχη, την προβολή της ελευθερίας των ανθρώπων σε όλους τους τομείς της ζωής, κάλυπτε με επιτυχία την αρρώστια του. Η μητέρα, εγωπαθής και εγωκεντρική, από τα νεανικά της χρόνια – μεγαλωμένη από την μητέρα της με έναν φιλελεύθερο τρόπο, γεγονός που αποδεικνύει για άλλη μία φορά ότι όλα προέρχονται από την οικογένεια – είχε έναν ιδιαίτερο τρόπο ζωής. Ο δεύτερος γάμος – με τον βιαστή του παιδιού της – ήταν το αποκορύφωμα, καθώς ζούσαν σε ένα πλαίσιο του ότι όλα επιτρέπονται και τα οικογενειακά μεγάλα τραπέζια διακατέχονταν από ένα πνεύμα ελευθεριάζον, σώματος και ψυχής.
«Η μεγάλη οικογένεια» προκαλεί θυμό και οργή για όλα όσα συμβαίνουν και οι άνθρωποι εθελοτυφλούν. Οργή για τη μητέρα που δεν προστάτεψε το παιδί της, οργή που μέχρι τελευταία στιγμή υπερασπιζόταν τον βιαστή του παιδιού της. Θυμό που κανένας από την μεγάλη αυτή οικογένεια δεν μίλησε, οργή και για τον πατέρα που ίσως έκανε τα «στραβά μάτια». Οργή και θυμό για την προστασία που έχουν όλοι αυτοί οι επιφανής άνθρωποι.
Προκαλεί θλίψη και πόνο για τα όσα βίωσαν τα δύο αδέρφια και τόσο παραστατικά τα αφηγείται η συγγραφέας. Οργή και θλίψη που οδηγούν όμως σε ανακούφιση καθώς βλέπουμε ότι βρήκε τη δύναμη να μιλήσει και να βγάλει από μέσα της όλα αυτά που κατέστρεψαν την ίδια και τον αδερφό της. Μία ανακούφιση για την τιμωρία της μητέρας της μέσω του θανάτου της. Μία ανακούφιση καθώς με την δημοσιοποίηση της ιστορίας της οδήγησε τον πατριό της προ των ευθυνών του. Και εμείς οι αναγνώστες, βλέποντας ότι όλη της η προσπάθεια δεν πήγε χαμένη – ο βιαστής εκδιώχθηκε από κάθε αξίωμα που είχε και ξεκίνησε η διαδικασία διερεύνησης των καταγγελιών – νοιώθουμε ανακούφιση ότι τελικά θα αποδοθεί δικαιοσύνη.
«Η μεγάλη οικογένεια» μπορεί να είναι ένα βιογραφικό βιβλίο, παράλληλα όμως αποτελεί σημαντική βοήθεια σε όσους έχουν υποστεί σεξουαλική βία στην τρυφερή παιδική τους ηλικία. Και η βοήθεια αυτή είναι μία. Να μην διστάζουν να μιλήσουν. Να μην φοβούνται. Και σε όλους τους υπόλοιπους μας δίνει ένα σπουδαίο μήνυμα. Να μην εθελοτυφλούμε όταν γινόμαστε γνώστες τέτοιων καταστάσεων.
