Το υπερφυσικό έχει γίνει καθημερινότητα, οι δαίμονες βρίσκονται παντού και οι προθέσεις τους δεν είναι πάντα ενάρετες. Η Δημοκρατία της Σιγκισοάρας ίδρυσε την οργάνωση των Γιέγκερς για να καταπολεμήσει τους δαίμονες, µε το ισχυρότερο όπλο τους να είναι ο Κλάους Ορέλιαν, ο τελευταίος λυκάνθρωπος.
Αν και ο Κλάους είναι µέλος της οργάνωσης, δεν διστάζει να πάει ενάντια στο πρωτόκολλό τους όταν σώζει τη Σόρµεντ, ένα εντεκάχρονο κορίτσι που µμετατράπηκε σε βρικόλακα και έχει επιλεχθεί από τον σαδιστή Συνταγματάρχη ως η νέα ηγέτιδα των βρικολάκων. Ο Κλάους µαζί µε την Ηλέκτρα, µια νεαρή κοπέλα που έχει κλείσει συμφωνία µε έναν πανίσχυρο δαίμονα για να αποκτήσει υπερφυσικές δυνάμεις, αποφασίζουν να προστατέψουν τη Σόρµεντ από τον Συνταγματάρχη και τους ακολούθους του.
Στον αγώνα για το ποιος θα έχει τη Σόρµεντ και ποιος θα βρει πρώτος τον Συνταγματάρχη για να τον εξοντώσει, θα εμπλακούν πολλοί, όπως η Λεάνδρα, µια σκληροτράχηλη Γιέγκερ που δεν εμπιστεύεται τον Κλάους και την Ηλέκτρα λόγω της φύσης τους, ο Ντάνιελ, ένας αλαζονικός Γιέγκερ που νοιάζεται µόνο για τα λεφτά, ο Διομήδης, ένας ντετέκτιβ εθισμένος στη δουλειά του, και δυο λυκειόπαιδα, ο Μάρκους και ο Αλ. Το κυνήγι αυτό θα οδηγήσει σε αποκαλύψεις µυστικών, απάτες, προδοσίες, και ίσως στον θάνατο για µερικούς.
Είναι η πόλη των δαιμόνων αρκετά μεγάλη για όλες αυτές τις ιδιαίτερες προσωπικότητες ή θα επικρατήσει το δίκαιο της πυγμής;
Όταν βλέπω βιβλίο με βρικόλακες και λυκανθρώπους, κάτι με πιάνει και δεν μπορώ να αντισταθώ. Ειδικά όταν η ιστορία ξεκινάει τόσο δυναμικά, όπως το μυθιστόρημα της Άλεξ. Κ. Γλαύκου, «Η πόλη των δαιμόνων: η αφύπνιση της αλεπούς» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή. Και φυσικά όταν εννοώ δυναμικά, μιλάω για τον υπέρτατο, all time βρικόλακα, παγκοσμίου φήμης, τον γνωστό σε όλους, Βλαντ Τσέπες ο Ανασκολοπιστής!
Στον κόσμο της Άλεξ λοιπόν, τα υπερφυσικά πλάσματα είναι κάτι το κοινό. Βρικόλακες περιδιαβαίνουν στις σκοτεινές γωνιές ψάχνοντας για το επόμενο θύμα τους, παράσιτα, παραμονεύουν για τον επόμενο κατάλληλο ξενιστή τους και ο τελευταίος λυκάνθρωπος του είδους του, περιπολεί και κρατάει την Δημοκρατία της Σιγκισοάρας ασφαλή από τους δαίμονες, με την βοήθεια των Γιέγκερς, κάτι σαν παρακλάδι της αστυνομίας, που ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με την σύλληψη και τον αφανισμό των δαιμόνων.
Τι θα συμβεί όμως, όταν ο Κλάους, ο τελευταίος λυκάνθρωπος αποφασίζει, να αψηφήσει τους Γιέγκερς και να πάρει υπό την προστασία του, ένα εντεκάχρονο κορίτσι, που μετατράπηκε με την βία σε βρικόλακα; Μαζί με την κολλητή του Ηλέκτρα, την σκληρόπετση Γιέγκερ, Λεάνδρα, τον ακατάδεκτο Ντάνιελ, τον ερωτευμένο με την δουλειά του ντετέκτιβ, Διομήδη και δύο λυκειόπαιδα, τον Μάρκους και τον Αλ, θα προσπαθήσουν να προστατέψουν την Σόρµεντ, από τα νύχια του αδίστακτου Συνταγματάρχη, ο οποίος χρειάζεται το μικρό κορίτσι για να βάλει σε εφαρμογή το αποτρόπαιο σχέδιο του.
Έγραψα και πριν, πως όταν συναντάω βιβλίο με βρικόλακες δεν μπορώ να αντισταθώ, είναι πάνω από τις δυνάμεις μου. Ξεκίνησα το μυθιστόρημα της Άλεξ Γλαύκου με μεγάλες προσδοκίες και χαίρομαι που ανταποκρίθηκε σε μεγάλο βαθμό. «Η πόλη των δαιμόνων» είναι η πρώτη της συγγραφική προσπάθεια, αρκετά αξιόλογη κι ανυπομονώ να διαβάσω το δεύτερο βιβλίο της σειράς και τις νέες περιπέτειες του Κλάους.
Τα πιο σημαντικά συστατικά, που συνθέτουν αυτό το βιβλίο είναι το μυστήριο και ειδικά εκείνο που περιτριγυρίζει όλους τους ήρωες της συγγραφέως ανεξαιρέτως. Παρόλο που η Άλεξ Γλαύκου παρουσιάζει εκτενέστερα τους χαρακτήρες, το ποιόν τους, τις σκέψεις και τις προσδοκίες τους, σε όλο το βιβλίο αφήνει μικρά στοιχεία για τον αναγνώστη δηλώνοντας του ξεκάθαρα, πως κανένας δεν είναι αυτό που φαίνεται εκ πρώτης όψεως και πως πίσω από την βιτρίνα που βγάζουν προς τα έξω και το παρουσιαστικό τους, κρύβονται πολλά, πολλά περισσότερα. Σας μπέρδεψα λίγο ε;
Ο κάθε χαρακτήρας, η κάθε προσωπικότητα, συνδέεται άρρηκτα με κάποια άλλη, δημιουργώντας ένα γαϊτανάκι εξελίξεων, αποφάσεων, ανατροπών που κρατάνε τον αναγνώστη συνεχώς σε αναμμένα κάρβουνα.
Από τους ήρωες που ξεχώρισα η Ηλέκτρα, βρίσκεται στην κορυφή με τον Ντάνιελ να ακολουθεί μετά. Η Ηλέκτρα είναι μια μοναδική, ξεχωριστή κοπέλα, που ακροβατεί ανάμεσα στην αγάπη για τον μόνιμα απών πατέρα της, την ανάγκη της να κάνει το καλό και την εσωτερική μάχη που δίνει, με το παράσιτο που κατοικεί στο μυαλό της, χαρίζοντας της, υπερφυσικές δυνάμεις. Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση το πως ο πράος και ήπιος χαρακτήρας της, μετατρεπόταν μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, σε μια δυναμική θαρραλέα γυναίκα, που αψηφούσε τον κίνδυνο για να βοηθήσει τα άτομα που νοιάζεται. Ελπίζω να την δούμε περισσότερο στο δεύτερο βιβλίο.
Ο Ντάνιελ, στην αρχή θα το παραδεχτώ, δεν τον συμπαθούσα καθόλου, δεν καταλάβαινα τον λόγο που φερόταν τόσο απότομα κι εχθρικά σε όλους, ακόμα και σε εκείνους που του άπλωναν ένα χέρι βοηθείας. Αργότερα, από την μέση του βιβλίου και μετά, όσο ο χαρακτήρας του ξεδιπλώνεται, βλέπουμε τους λόγους πίσω από την άσχημη συμπεριφορά του. Έχει ίσως την πιο τρομερή εξέλιξη σε όλο το βιβλίο, κάπου στο τέλος ήθελα απλά να τον πάρω μια πελώρια αγκαλιά.
Ο Κλάους θα έλεγα πως ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής του βιβλίου αλλά κάπου μου τα χάλασε. Ενώ είναι badass δεν λογαριάζει τίποτα και κανέναν για να προστατέψει την Σόρµεντ και τους φίλους του, λίγο στους διαλόγους, ειδικά στα αρχικά κεφάλαια και λιγότερο στα επόμενα, μου έβγαζε μια ανωριμότητα που δεν ταίριαζε στον χαρακτήρα του. Τουλάχιστον από την δική μου οπτική γωνία σαν αναγνώστης.
Ο Μάρκους, ο Αλ, ο Διομήδης και ο Συνταγματάρχης μου ήταν αρκετά αδιάφοροι. Θα ήθελα λίγο περισσότερη ανάπτυξη στην ψυχοσύνθεση τους, ειδικά στον Μάρκους και τον Συνταγματάρχη που να δικαιολογεί τις πράξεις τους και το μίσος που έβγαζαν προς τα έξω.
Να μην ξεχάσω να αναφέρω για το ένθετο στο πίσω μέρος, όπου βλέπουμε τα art όλων των κεντρικών χαρακτήρων μαζί με χρήσιμες πληροφορίες για εκείνους. Επίσης σε όλο το βιβλίο θα βρείτε πανέμορφες εικονογραφίσεις που πηγαίνουν το μυθιστόρημα σε άλλο επίπεδο. Ήταν όλα ένα κι ένα, από τα πιο αγαπημένα μου ήταν εκείνο στην σελίδα 204 και 520.
«Η πόλη των δαιμόνων» είναι μια πάρα πολύ καλή, πρώτη συγγραφική προσπάθεια. Είναι ένα βιβλίο γεμάτο μυστήριο, κινηματογραφικές σκηνές μάχης, αγωνία, κίνδυνο, ψέματα και καλά κρυμμένα μυστικά που περιμένουν να βγουν στην επιφάνεια. Ο επίλογος απλά με άφησε να αδημονώ για το επόμενο! Αν αγαπάτε τα υπερφυσικά πλάσματα, τους δυνατούς ήρωες, τον μύθο του Βλαντ και του Χέλσινγκ, τότε αυτό το βιβλίο πρέπει να το διαβάσετε!
