Κορίτσι Α. Ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι. Ένα βιβλίο που το άφησα πολλές φορές στην άκρη για να το πιάσω ξανά, αρνούμενη να αφήσω την ιστορία να με γονατίσει.
Η συγγραφέας, εξιστορεί την ζωή της οικογένειας Γκρέισι και την κακοποιητική συμπεριφορά που βίωσαν τα εφτά αδέρφια της οικογένειας, από τους γονείς τους. Μέσα από τα μάτια της Λεξ, του Κοριτσιού Α, ο αναγνώστης διαβάζει για τα γεγονότα που σημάδεψαν τις παιδικές ψυχές τους, αλλά και τους δαίμονες που τους ακολουθούν ακόμα, χρόνια αργότερα.
Το βιβλίο χωρίζεται σε εφτά κεφάλαια, όσα και τα παιδιά της οικογένειας. Ωστόσο βλέπουμε τις ζωές μόνο των πέντε από αυτών. Θα καταλάβετε το γιατί, μόλις διαβάσετε το βιβλίο. Σε κάθε κεφάλαιο, η Λεξ, μας συστήνει κι ένα από τα αδέρφια της (Ίθαν, Ντιλάιλα, Γκέιμπρελ, Ίβι, Ντάνιελ και Νόα) και μας αφηγείται τα βασανιστήρια που υπέμεναν από τον πατέρα τους και πως αυτά τα μαρτύρια καθόρισαν τους χαρακτήρες που έχουν σήμερα. Οι περιγραφές δεν είναι σκληρές, όμως η αίσθηση που υποβόσκει στο κείμενο, είναι απλά ανατριχιαστική. Πώς μπορείς να βγεις αλώβητος έπειτα από κάτι τέτοιο; Πώς μπορείς να συνεχίσεις, σαν να μην συμβαίνει τίποτα;
Η ιστορία διαβάζετε πολύ γρήγορα. Οι διαφορετικοί χαρακτήρες, που έχουν τα παιδιά των Γκρείσι και ο τρόπος με τον οποίον αντιδρούν, στο θάνατο της μητέρας τους και στην κληρονομιά που τους αφήνει, το σπίτι όπου έζησαν τις φρικιαστικές στιγμές των παιδικών τους χρόνων, Το Σπίτι του Τρόμου, προκαλεί αγωνία στον αναγνώστη κι αρκετή ένταση. Έχουν όντως καταφέρει να αφήσουν τις τραυματικές εμπειρίες πίσω τους ή απλά τις έχουν θάψει βαθιά μέσα τους, στα σκοτεινά μέρη του μυαλού τους;
Η Λεξ και ο Γκέιμπρελ ήταν τα παιδιά που ξεχώρισα περισσότερο από τα άλλα. Ο Ίθαν και η Ντιλάιλα φαίνεται να κουβαλούν ένα κομμάτι από την σκληράδα του πατέρα τους, στον χαρακτήρα τους, ο Ίθαν περισσότερο από όλους, ενώ η Λεξ και ο Γκέιμπρελ όχι. Εκείνος είναι περισσότερο ευαίσθητος, αγαθός με την καλή έννοια, μα σπασμένος σε χιλιάδες μικροσκοπικά κομματάκια. Κομμάτια που προσπαθεί να βάλει σε μια τάξη, όλη του την ζωή μα πέφτει θύμα εκμετάλλευσης εξαιτίας της ευαισθησίας του. Ο Γκέιμπρελ παρόλο το σκοτάδι που έχει βιώσει και συνεχίζει να βιώνει, δεν βλέπει το κακό στους άλλους. Παρόλο που άνθρωποι θα τον εκμεταλλευτούν, θα τον γονατίσουν, θα τον φτάσουν στα όρια του, εκείνος συνεχίζει να δείχνει το καλό και χαρούμενο πρόσωπο του, μέχρι φυσικά που πιάνει πάτο.
Από την άλλη μεριά, διαβάζοντας το βιβλίο, βρήκα την Λεξ στην αρχή πολύ σκληρή, άδικη, ψυχρή. Το ποτό και η δουλειά φαίνεται να λύνει όλα της τα προβλήματα, οικογενειακά και μη. Δείχνει να ακροβατεί σε μια κατάσταση ημιζωής. Όλες οι λειτουργίες γίνονται μηχανικά με σκοπό να βγάλει άλλη μια μέρα. Αν και η Λεξ, είναι το κορίτσι Α, το κορίτσι που επιβίωσε, το κορίτσι που το έσκασε από τον τυραννικό πατέρα κι έγινε ο σωτήρας των αδερφών της, είναι η μόνη που δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει ακόμα, όλον εκείνον τον τρόμο, τον αποτροπιασμό, τον φόβο και την απώλεια, που την ακολουθεί από την ημέρα εκείνη που το έσκασε. Αν και η Λεξ ελευθερώθηκε, δεν είναι πραγματικά ελεύθερη. Δέσμια μέσα στην προστασία του μυαλού της και στην άγνοια που επιλέγει να ζει, είναι εκείνη που καλείται να αποφασίσει για Το Σπίτι του Τρόμου και για τα υπόλοιπα αδέρφια της.
Υπήρξε κάτι που δεν μου άρεσε στην ιστορία; Ναι. Θα ήθελα περισσότερη δικαίωση για την Λεξ, την Ίβι, τον Γκέιμπρελ, την Ντιλάιλα και τον Ντάνιελ. Άνθρωποι που είναι γνώστες για οικογενειακή βία και ειδικά για παιδική κακοποίηση και μένουν άπραγοι, θα πρέπει να τιμωρούνται. Ήλπιζα να δω στο τέλος της ιστορίας την τιμωρία αυτή, πάνω στην θεία Πέγκι, στην κοινωνία της πόλης του Χόλοουφιλντ και σε πολλούς άλλους, όμως το τέλος ήταν αυτό που έπρεπε κι άξιζε στα παιδιά της οικογένειας Γκρέισι.
Το Κορίτσι Α, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Είναι ένα βιβλίο σκληρό, καθηλωτικό με τον δικό του τρόπο, ανατριχιαστικό. Σας συνιστώ να το διαβάσετε ανεπιφύλακτα.