Σταφύλια και αγίοκλιμα, γλυκύτατο ύδωρ της ζωής
απόρθητο κάστρο του παραδείσου,
ο νους της ψυχής
περνοδιαβαίνει σε μονοπάτια της αγαλλίασης.
Εκεί που το φλισκούνι ανθίζει στης άνοιξης τους διαδρόμους
περαστικό χελιδόνι η μοναξιά
της Θέωσης ελπίδα..
Αστραποβροντά κι χάνεται η αύρα,
σε βλέμμα καθαρό ακτινοβόλο
έκλαμψη σκοταδιού, βλεφάρισμα της στιγμής
χτύποι του ρολογιού απροσδιόριστοι
ταχύτατο εκκρεμές
όπως της άσπιλης καρδιάς το φυλλοκάρδι.
Βασιλική Μπούζα
