Λατρεύω την ομορφιά,
εκείνη που κρύβεται στην απλότητα των πραγμάτων.
Η λεία απαλότητα του μεταξιού,
η ευωδιά του φρεσκοπλυμένου λινού,
των απλωμένων ρούχων,
και εκείνος ο θέρος, ο απομεσήμερος
που ευνοεί την ιδανική σιέστα.
Τζιτζίκια τραγουδούν, ταίρι να βρουν,
ακολουθία δεν χαλάνε,
άτσαλα σε χορωδιακές νότες πατάνε,
μονάχα σαν πέσει η νυχτερινή δροσιά σωπάνε.
Και είναι εκείνη η αύρα η θαλασσινή,
αλμύρα στα χείλη
ξεγνοιασιά από την πολύβουη καθημερινότητα.
Είναι οι παφλασμοί της ζωής μια γλυκιά συνήθεια.
