Ανταριασμένος έρωτας ξεψυχά από τα σπλάχνα του ουρανού.
Πλέει κι χάνεται στην δροσιά των κυμάτων.
Σαν όραμα, σαν οφθαλμαπάτη αγγίζει τα πορφυρά κοράλλια.
Θρύλοι των ναυτικών, γοργόνες εξυμνούν μαργαριτάρια.
Λιμάνια, οι περιπέτειες, χρώματα, υφάσματα μπακιρένια,
τείχος δακρύων η γη του Ισραήλ, η γη της επαγγελίας..
Δροσερό αεράκι, ανάσα Θεού
προσευχή στα χείλη, θυμίαμα κεχριμπαρένιο
Χίλιες και μία λέξεις ανατέλλοντος ηλίου.
Νότες ενσθυνέσθησης απαθανατίζουν το Θείο Δράμα,
βήματα προς τον Γολγοθά, στάσεις σημεία ανείπωτου πόνου...
Ρυάκια αίματος κυλούν, αιχμηρό αγκαθωτό στεφάνι,
σε μάγουλα μαρτυρίου αναψοκοκκινισμένα...
Αγκομαχά η καρδιά, κάθε χτύπημα, ατόφιο αλάτι..
Γονατίζει, δικάζεται, ασήκωτος σταυρός..
Ποιος είναι εκείνος που θα του απαλύνει τον πόνο..
Η προσφορά, η αγάπη, η αφοσίωση, η καλοσύνη
μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.
Ακόμη κι όταν η γη σείεται σπασμωδικά
Ακόμη κι όταν ο ουρανός σκοτεινιάζει νεφελώδης..'
Ψίθυροι πένθιμου ερέβους αναμένουν εύθυμες κωδωνοκρουσίες...
Φως επουράνιας λύτρωσης να κοινωνήσουν.
Ψυχές περιφερόμενες σαν πετλούδες γύρω από την φωτιά
στο θνητό σεργιάνι του θανάτου.
Βασιλική Μπούζα
