Ο αφόρητος πόνος μεταμορφώθηκε σε σε εκτυφλωτικό φως. Παγερό, απόκοσμο...
Η ψύχρα του εναγκαλιζόταν με την οσμή του θανάτου. Τι ευλογία; Ποιος να φανταστεί ότι τα πυώδη τραύματά της, θα τυλίγονταν από ένα πέπλο γιασεμιού και νότες γαρδένιας.. Πως ο επιθανάτιος ρόγχος δεν θα ήταν παρά ένα πέρασμα από την θνητότητα στην αγιοσύνη.. Και ύστερα εμφανίστηκε εκείνη η θολή αδιόρατη μορφή που βάδιζε στην επουράνια σκάλα προς το αιθερικό σύμπαν της αρχέγονης κοσμογονίας του βασιλείου των Ουρανών.
Ο ψυχοπομπός, ο Αρχάγγελος. Πανέμορφος, εκτυφλωτικά απαστράπτον εξέπεμπε κύματα γαλήνης. Ένευσε προς την κατευθυσνή της και η ψυχή της αποδέχτηκε την πρόσκληση παρότι πριν μερικά λεπτά πάλευε να κρατηθεί ξανά κι ξανά ακόμη κι από το ύστατο νήμα της θεμελίωσης του ανθρώπινου γένους. "Η ελαφρότητα του είναι" ανυψώθηκε από την φθαρτή ύπαρξη προς την ατέρμονη συχνότητα του χωροχρονικού συνεχές. Ένιωσε τις επάλξεις της ειρηνικής νηνεμίας και το ευωδιαστό άρωμα της αθάνατης πραότητας εγκαταλείποντας τα γήινα δεσμά.
Τώρα πια είναι ελεύθερη.
Και παρότι πλέον "νεαρή" στο κόσμο των ασώματων, θλίβεται για τα δάκρυα των οικείων και αρνείται να εγκαταλείψει το σπιτικό της. Αφουγκράζεται τα λόγια τον αγαπημένων. Νιώθει στο έπακρο τα συναισθήματά τους, θέλει να τους αγκαλιάσει, να γευτεί τον πόνο τους... Να τους καθησυχάσει... Να τους εξηγήσει τις ανεκδιήγητες δυνατότητες που κατέχει η κατάστασή της...
Και όταν η ώρα περάσει, σε μη ανθρώπινα χρονικά όρια, μα αστρικά, ατελή ... Ταξιδεύει.....
Η θνητή ζωή της όχι μόνο πέρνα μπρος από τα ιριδίζοντα αιθερικά μάτια της, αλλά μεταφέρεται σε κομβικά σημεία βιώνοντας έντονες καταστάσεις και κάνοντας έναν απολογισμό. Οι καινούργιες ιδιότητές του αστρικού της σώματος πλέον δεν την περιορίζουν. Είναι εκπληκτικό το γεγονός πως μπορεί να μεταφερθεί ταχύτατα στον χώρο και στον χρόνο πέρα από κάθε φαντασία... Πως μπορούσε να είναι εγκλωβισμένη στο φθαρτό κουφάρι τόσο καιρό; Θυμάται τα χαρούμενα γέλια των αγαπημένων και νοσταλγεί τα ανθρώπινα δάκρυα. Την αφή των υλικών αγαθών, την ζεστή μυρωδιά των μπαχαρικών, τη γεύση του καλοκαιριού κι του ψυχρού χειμώνα, τις στιγμές ευτυχίας μα και θλίψης. Κι ύστερα σαν ταξιδέψει στα αγαπημένα της μέρη, τοποθεσίες που ίσως δεν είχε κατορθώσει να επισκεφθεί πριν το θάνατο μα είχε συνδεθεί μαζί τους νοητικά ως επιθυμία...Της δίνεται η ευκαιρία να περιπλανηθεί όπου επιθυμεί. Όπου πόθησε ποτέ άλλοτε να επισκεφτεί προς τις απάτητες βουνοκορφές των Ιμαλαΐων έως τη σκέπη των Αζτέκων. Να θαυμάσει το Βόρειο Σέλας και να απολαύσει τη θέα στην γη τόυ Πυρός την μακρινή Παταγονία. Ποιος ξέρει αν θα μπορούσε να βιώσει μία πλήρης ενσυναίσθηση σε πρώην ζωές, μόνο ο Δημιουργός δίνει αυτή την χάρη.
Καλείται να αντιμετωπίσει τον Κύριο. Το φως το ανυπέρβλητο. Άμπελος της επουράνιας βασιλείας και του ελέους.
Συγκινημένη της ανοίγονται οι θύρες του παραδείσου όπου η γαλήνη και ευδαιμονία κυριαρχούν. Φωτεινές ορδές αγγέλων εξυμνούν την αρμονία, την κοσμική συγχορδία.. Πύρινες, άυλες, ατόφιο χρυσάφι , ειρηνικά καμωμένες. Ο ενθουσιασμός διαρκεί εννέα μέρες στα Ηλύσια πεδία. Αγάπη, Πίστη και Φως πλημμυρίζουν το σύμπαν της Ευτυχίας.
Το νέκταρ γλυκό με κάθοδος στον παγερό Άδη αναμένει. Και κύκλοι της Κόλασης εμβαθύνουν προς τον πυρήνα σαν κατευθύνεται όλο και πιο βαθιά στα ομιχλώδη μονοπάτια της μοχθηρίας και του μίσους..
Τελώνια και δαίμονες προκαλούν την ψυχή της να τους συντροφεύσει με χίλιες μεθόδους και πονηρά τεχνάσματα. Πειρασμοί στο διάβα της. Η φιλαργυρία, η λαιμαργία, η ματαιοδοξία η οκνηρία, ο θυμός, η σεξουαλικότητα και ποιος ξέρει τι άλλο θα κριθεί να αντιμετωπίσει.
Και αναλόγως των επιδόσεων της, την 40η ημέρα θα κριθεί από τον Κύριο. Ταπεινωμένη θα περιμένει την επιστροφή Του έως την Βασιλεία των Ουρανών και την Ανάσταση των Ψυχών.
Εις το επανιδείν!
Βασιλική Μπούζα
