Η Stephanie Garber επιστρέφει με το βιβλίο «Μια φορά και μια ραγισμένη καρδιά» προειδοποιώντας μας πως αυτό, δεν είναι ένα βιβλίο με ευτυχισμένο τέλος. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, μαζί με την τριλογία της, Κάραβαλ και υπόσχεται να μας ταξιδέψει στον Μαγευτικό Βορρά και τις καταραμένες ιστορίες του λαού του.
Αν δεν έχετε διαβάσει την τριλογία, δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Το «Μια φορά και μια ραγισμένη καρδιά» συνεχίζει την ιστορία από το τέλος του βιβλίου Φινάλε, με παλιούς και νέους χαρακτήρες που όλοι λατρέψαμε. Πιο συγκεκριμένα, το βιβλίο διηγείται την ιστορία του Τζακς, του Πρίγκιπα των Καρδιών, μια σκληρή Μοίρα που σκοπός στην ζωή του είναι να βρει την μία και μοναδική του αγάπη, που θα κάνει την καρδιά του να χτυπήσει ξανά. Μαζί του, η ατρόμητη Ιβάντζελιν, όπου έπειτα από μία αμφίβολη συμφωνία μαζί του, προσπαθεί να επανορθώσει και να γιατρέψει την πληγωμένη της καρδιά.
Η Ιβάντζελιν λοιπόν, μαζί με την θετή αδερφή της Μαρισόλ, θα ταξιδέψουν στον Μαγευτικό Βορρά, μετά από παράκληση της αυτοκράτειρας τους, για να παρευρεθούν στην Ατελείωτη Νύχτα, ένα έθιμο, στο οποίο ο πρίγκιπας του Βορρά, Απόλλωνας, χορεύει με νεαρά κορίτσια στην προσπάθεια του να βρει σύζυγο. Εκεί η Ιβάντζελιν, θα αναγκαστεί από τον Τζακς να φιλήσει τον Απόλλωνα και να τον κάνει να την ερωτευτεί. Το τι θα επακολουθήσει μετά από αυτό το φιλί, ούτε που το φαντάζεστε.
Η γραφή της Garber για άλλη μια φορά, είναι μαγική. Η συγγραφέας έχει μια εξαιρετική ικανότητα να μεταφέρει στους αναγνώστες της, εικόνες, ήχους, μυρωδιές, αισθήματα που κάνουν την ανάγνωση των βιβλίων της μοναδική. Μέσα από περιγραφές, απλών πραγμάτων, όπως ένα φιλί, λίγο κρασί, ένα μήλο, το μυαλό του αναγνώστη κατακλύζεται άμεσα από δεκάδες συναισθήματα. Αν έχετε διαβάσει κάποιο από τα βιβλία της, θα καταλάβετε τι εννοώ, αν όχι σας προτείνω να το κάνετε άμεσα κιόλας.
Η πλοκή αυτή την φορά, μεταφέρετε σε ένα ψυχρό, σκοτεινό, ειδυλλιακό τοπίο, με τεράστιες αψίδες που μιλάνε, καταραμένες ιστορίες όπου κανένας δεν γνωρίζει το τέλος τους, απεγνωσμένα κορίτσια που ψάχνουν μία ευτυχισμένη κατάληξη στην ματιά ενός πρίγκιπα, ιπτάμενους μικρούς δράκους και ζηλόφθονες Μοίρες. Η δράση είναι αρκετή μα η αγωνία είναι εκείνη που κυριαρχεί στην ιστορία του Τζακς και της Ιβάντζελιν. Ας πούμε όμως κάποια πράγματα και για τους χαρακτήρες.
Θα ξεκινήσω με την Ιβάντζελιν, μια ορφανή κοπέλα, με ροζ και ξανθά μαλλιά, χτυπημένη από την μοίρα αλύπητα. Η προδοσία του αγαπημένου της και ο επικείμενος γάμος του με την θετή αδερφή της, την οδηγεί στα σκαλιά του Τζακς. Πληγωμένη κι απελπισμένη, ψάχνοντας μια διέξοδο στα όσα νιώθει, θα συνάψει συμφωνία μαζί του, αγνοώντας όλες τις προειδοποιήσεις που υπάρχουν για τις Μοίρες και για το πόσο εκδικητικές και κακές είναι. Ωστόσο πολύ σύντομα θα καταλάβει πως όλες αυτές οι προειδοποιήσεις είναι αληθινές. Άθελα της, θα γίνει κομμάτι του σχεδίου του Τζακς βάζοντας σε κίνδυνο την ζωή της. Η Ιβάντζελιν θα αντιμετωπίσει την κακία του κόσμου, την συκοφαντία, θα διωχθεί και θα ζήσει σαν κυνηγημένη προσπαθώντας να διορθώσει τα λάθη της και να αποτρέψει τα σχέδια του Τζακς. Βάζοντας στην άκρη την πληγωμένη της καρδιά, θα δείξει θάρρος και σθένος μπροστά στις δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει. Και πιστέψτε με δεν είναι και λίγες.
Και τώρα ο Τζακς. Είναι ένας χαρακτήρας που μου είχε κάνει εντύπωση διαβάζοντας το Κάραβαλ. Η αλήθεια είναι πως σαν ήρωα τον προτιμώ πολύ περισσότερο από τον Λέτζεντ. Είναι μια Μοίρα, ένα μαγικό πλάσμα με ιδιαίτερες ικανότητες και με ένα θανάσιμο φιλί, που σκορπάει πτώματα στο πέρασμα του. Εκείνο όμως το στοιχείο που τον καθοδηγεί, είναι η ραγισμένη του καρδιά. Για μένα ο Τζακς, είναι ένας πολύ παρεξηγήσιμος ήρωας. Καταδικασμένος να ψάχνει αιωνίως για την μία και μοναδική του αγάπη, αντιδράει παρορμητικά όταν την χάνει. Ναι μεν χρησιμοποιεί την Ιβάντζελιν για τα κρυφά σχέδια του, τον βλέπουμε όμως πολλές φορές να δείχνει κάποιο αμυδρό συναίσθημα απέναντι της. Την προειδοποιεί από την αρχή για τις συνέπειες που θα έχει μια συμφωνία μαζί του, βρίσκεται ένα βήμα πίσω από εκείνην, στον Βορρά, προσέχοντας την. Την προστατεύει και στο τέλος νοιάζεται για εκείνην με τον δικό του ξεχωριστό, ψυχρό τρόπο. Και μόνο ο τρόπος που την αποκαλεί, το παρατσούκλι που της δίνει στο βιβλίο, Μικρή Αλεπού, φανερώνει πως πίσω από το σκληρό προσωπείο που βγάζει προς τα έξω, ο Τζακς είναι ένας άντρας βαθιά πληγωμένος, πονεμένος μέχρι τα βάθη της ψυχής του, που ψάχνει κι εκείνος μια αχτίδα ελπίδας.
Η Μαρισόλ μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Εκεί που είπα οκ συμπαθητική φαίνεται, μου το χάλασε την τελευταία στιγμή. Το ίδιο και ο Απόλλωνας. Κάτι μου λέει πως κρύβει πολλά επικίνδυνα μυστικά, τόσο από την Ιβάντζελιν, όσο κι από τον λαό του. Θα ήθελα να δω περισσότερο την ΛαΛα στα επόμενα βιβλία και τον Λουκ, τον πρώην αγαπητικό της Ιβάντζελιν. Εντάξει αυτόν τον τελευταίο και να μην τον αναφέρει καν η συγγραφέας εμένα προσωπικά δεν θα με πειράξει.
Η Stephanie Garber, συνεχίζει την επιτυχημένη της συνταγή και στο βιβλίο «Μια φορά και μια ραγισμένη καρδιά» κάνοντας μας, να αδημονούμε περισσότερο για το δεύτερο βιβλίο της σειράς. Όσοι αγαπήσατε την τριλογία Κάραβαλ θα αγαπήσετε κι αυτό το βιβλίο, όσοι δεν τα έχετε διαβάσει σας συνιστώ να το κάνετε σύντομα κιόλας.
Το ερώτημα που παραμένει, διαβάζοντας την ιστορία του Τζακς και της Ιβάντζελιν είναι ένα: Εσείς πιστεύετε στα ευτυχισμένα τέλη και πόσο μακριά θα φτάνατε για να το αποκτήσετε;
