Αθήνα 1951
Ο νεαρός και επιτυχημένος πολιτικός μηχανικός Στέφανος Χρονάς ζει μια ονειρεμένη, αλλά επιφανειακή ζωή: χρήμα, ξενύχτια, γυναίκες. Στη μεταπολεμική Ελλάδα που ανοικοδομείται γοργά πάνω στα ερείπια της Κατοχής και του Εμφυλίου, το επάγγελμά του είναι σωστό χρυσωρυχείο.
Όμως η ζωή του αλλάζει για πάντα όταν αναλαμβάνει ένα μεγάλο τεχνικό έργο: την αποξήρανση της θρυλικής Λίμνης Λευκίππης στην Πελοπόννησο, της βαθύτερης και αρχαιότερης λίμνης της Ελλάδας.
Εκεί γνωρίζει αναπάντεχα και ερωτεύεται παράφορα την Ανέµη, όχι µία ακόμα γυναίκα από τις πολλές που έχουν περάσει απ’ τη ζωή του, αλλά μια νεράιδα. Ένα πλάσμα, δηλαδή, που όλοι ορκίζονται πως υπάρχει αποκλειστικά και µόνο στους θρύλους. Όμως η πραγματικότητα τους διαψεύδει…
Είναι ένας έρωτας απαγορευμένος, που πρέπει να μείνει κρυφός απ’ όλους, αφού οι δυο τους ανήκουν σε κόσμους διαφορετικούς. Ένας έρωτας απόλυτος και ολοκληρωτικός, η κατάληξη του οποίου θ’ αλλάξει τον νεαρό Στέφανο για πάντα.
Αθήνα 2019. Ο Στέφανος Χρονάς, υπέργηρος πια, γιορτάζει τα εκατοστά του γενέθλια. Όµως το μεγάλο του μυστικό θα βγει στο φως όταν ο νεαρός του φίλος, ο Σπύρος, θ’ ανακαλύψει τυχαία ένα μικρό τετράδιο, όπου ο Στέφανος Χρονάς κατέγραψε µε λεπτομέρειες την ασύλληπτη περιπέτειά του µε την Ανέµη. Ένα τετράδιο πραγματικό αποθησαύρισµα μιας κατάβασης σ’ έναν υπερφυσικό κόσμο σιωπηλού έρωτα και μυστηρίου.
Ο Σπύρος το διαβάζει – κι εμείς μαζί του. Συγκλονίζεται. Και αποφασίζει να κάνει κάτι γι’ αυτό…(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Πρώτη επαφή με τον συγγραφέα και ομολογώ πως αν και δεν το περίμενα, μου άφησε μια καλή εντύπωση. Η ίδια η περίληψη ήταν αυτό που με τράβηξε με μια πρώτη ματιά, αλλά η γραφή ήταν τελικά εκείνη που με κέρδισε. Μπορεί η ιστορία να μην είναι και τόσο πρωτότυπη, ωστόσο η πένα του Χάρη Θεοδωράτου, της έδωσε άλλη πνοή και νόημα.
Η ιστορία ξεκινάει κάπως αλλόκοτα. Ο Σπύρος μέσα σε ένα αμάξι, οδηγεί μανιωδώς, για να σώσει την ζωή του υπέργηρου φίλου του, Στέφανου. Παρόλο που είναι μόλις οι πρώτες σελίδες, ο αναγνώστης νιώθει την αγωνία του Σπύρου, στην ατμόσφαιρα, τον παρασέρνει μαζί του. Αργότερα θα ανακαλύψουμε πως ο Σπύρος συνδέεται με τον Στέφανο και γιατί ο ηλικιωμένος άντρας, κρατούσε την ερωτική του ζωή κρυμμένη, σαν επτασφράγιστο μυστικό και γραμμένη σε ένα απλό τετράδιο. Ο Σπύρος θα γίνει μάρτυρας μιας συγκλονιστικής ιστορίας αγάπης και θα λύσει πολλά ερωτήματα γύρω από την ζωή του ηλικιωμένου φίλου του.
Όπως ανέφερα και πριν, μπορεί η περίληψη του βιβλίου να ήταν εκείνη που μου κέντρισε την περιέργεια, η ίδια η γραφή του συγγραφέα, ήταν εκείνη που με ενθουσίασε. Λόγος απλός, λυρικός, με πανέμορφες περιγραφές που σε ταξιδεύουν, που σε κάνουν κομμάτι της ιστορίας, κόμματι του δάσους και της λίμνης. Μου άρεσε αφάνταστα, το πως ο κύριος Θεοδωράτος καταφέρνει να παντρέψει το φανταστικό στοιχείο με την πραγματικότητα, τα μεταπολεμικά στοιχεία των χρόνων εκείνων, με τις λαϊκές δοξασίες και το υπερφυσικό. Τα γεγονότα που διαδραματίζονται στις σελίδες του βιβλίου, να φαντάζουν απόλυτα ρεαλιστικά. Λες και μπορεί να συμβούν στην καθημερινότητα ενός απλού ανθρώπου.
Ο ρομαντισμός και το υπερφυσικό, καταφέρνουν να εξισορροπήσουν απόλυτα, παρουσιάζοντας στον αναγνώστη έναν έρωτα γραμμένο στα άστρα. Ο Στέφανος ακολουθεί την Ανέμη στην λίμνη και ο αναγνώστης βαδίζει μαζί του. Νιώθει το κρύο άγγιγμα του νερού, στο δέρμα του. Την αγωνία του πρωταγωνιστή για την αγαπημένη του και για το τι αντίκτυπο θα έχει πάνω της, αν μαθευτεί η αλήθεια.
Μου άρεσε η ιδέα, λάτρεψα την εκτέλεση, αλλά λίγο στεναχωρήθηκα με την κατάληξη του ζευγαριού. Το μόνο αρνητικό που βρήκα στο βιβλίο προσωπικά, ήταν ότι δεν μπόρεσα να συνδεθώ περισσότερο με τους ήρωες από όσο περίμενα. Θα ήθελα περισσότερες λεπτομέρειες για το ψυχογράφημα τους, για τις σκέψεις και τον χαρακτήρα τους. Ωστόσο συνολικά σαν βιβλίο, διαβάζετε ευχάριστα και πολύ γρήγορα. Σίγουρα θα αναζητήσω και άλλα έργα του κύριου Θεοδωράτου.
