Οι περιπέτειες της Σόφι Φόστερ, του παράξενου δωδεκάχρονου ξωτικού, με τις μυστηριώδεις ικανότητες, συνεχίζονται στο δεύτερο βιβλίο της σειράς «Οι φύλακες των Χαμένων Πόλεων: Εξορία», από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, με ένα ακόμα υπεροχότατο εξώφυλλο (αγαπάμε μονόκερους).
Η συγγραφέας Shannon Messenger, συνεχίζει να μπλέκει την ηρωίδα της Σόφι, σε ακόμα μεγαλύτερους μπελάδες. Και αυτή την φορά, δεν θα κινδυνεύσει μόνο η δική της ζωή αλλά και πολλών ατόμων που αγαπάει.
Η ιστορία συνεχίζει λίγες εβδομάδες μετά τα γεγονότα του πρώτου βιβλίου. Η ξωτικίσια κοινότητα είναι σοκαρισμένη από την διατάραξη της φιλήσυχης ζωής τους. Τα πράγματα δεν πάνε καλά για το Συμβούλιο και από το πουθενά, εμφανίζεται κι ένας μονόκερος, ένα πλάσμα που στον κόσμο των ξωτικών θεωρούνταν υπό εξαφάνιση. Η Σόφι με τις ευχές του Συμβουλίου θα εκπαιδεύσει το ζώο, μαθαίνοντας καινούργια πράγματα τόσο για εκείνην και τις ικανότητες της, όσο και για τα μυθικά αυτά πλάσματα.
Ωστόσο, οι απαγωγείς της Σόφι, είναι ακόμα στο κατόπι της. Όταν νέα, κρυφά μηνύματα από την οργάνωση του Μαύρου Κύκνου, θα αρχίσουν να εμφανίζονται και πάλι, η Σόφι θα αναγκαστεί να επιλέξει αν θα βάλει σε κίνδυνο την ζωή της, για να ανακαλύψει όσα της κρύβουν ή αν θα συνεχίσει την ήρεμη κι απλή ζωή με τους νέους κηδεμόνες της.
Το δεύτερο βιβλίο της σειράς είναι ακόμα καλύτερο από το πρώτο! Αν και τα βιβλία προτείνονται για ηλικίες από έντεκα χρόνων και πάνω, κατάφερε να κρατήσει το ενδιαφέρον και την αγωνία μου αμείωτη, μέχρι και την τελευταία του σελίδα. Η συγγραφέας έχει πλάσει έναν τόσο τέλεια, ονειρεμένο, μαγικό κόσμο που τον κάνει να φαίνεται αληθινό στα μάτια του αναγνώστη. Παρόλα αυτά, ο αγγελικά πλασμένος κόσμος της, έχει αρκετά σκοτεινά μυστικά.
Η Σόφι λοιπόν και σε αυτό το βιβλίο, θα προσπαθήσει να ανακαλύψει την αλήθεια για την προέλευση της και τα κίνητρα του Μαύρου Κύκνου, της οργάνωσης που την δημιούργησε. Κι εκεί που η Σόφι, άρχισε να αφήνει πίσω της, το τραυματικό γεγονός της απαγωγής της, παράξενα συμπτώματα και καταστάσεις κάνουν την εμφάνιση τους. Η Σόφι για πρώτη φορά, από τότε που γνώρισε τον κόσμο τον ξωτικών, θα αμφιβάλλει για τις ικανότητες της. Κι αυτή της η αμφιβολία θα την αναγκάσει να πάρει αποφάσεις που θα την βάλουν ξανά σε κίνδυνο.
Ένας από τα θετικά στοιχεία του βιβλίου είναι ότι στο δεύτερο μέρος, βλέπουμε ένα πιο σκοτεινό κομμάτι την κοινωνίας των ξωτικών και δεν είναι άλλο από την Εξορία, ένα τρομακτικό, απόκοσμο μέρος, στο κέντρο της γης, κάτι σαν φυλακή δηλαδή, όπου κρατούνται οι εγκληματίες. Τι το ξεχωριστό λοιπόν έχει αυτή η φυλακή θα με ρωτήσετε. Αυτό που κάνει την Εξορία να διαφέρει είναι οι ίδιοι οι κρατούμενοι της. Όλοι ανεξαιρέτως, έχουν χάσει τα λογικά τους και ζουν με ένα διαλυμένο/σπασμένο μυαλό, μισότρελοι και χωρίς καμία επαφή με την πραγματικότητα γύρω τους. Φανταστείτε λοιπόν, να περπατάτε στα κρύα και σκοτεινά έγκατα της Γης, με μία μόνο είσοδο/έξοδο και με τα ανατριχιαστικά ουρλιαχτά, τους αλλόκοτους ψιθύρους και τα τρελαμένα μάτια των κρατουμένων που θα σας ζώνουν από παντού. Σίγουρα όχι και το καλύτερο μέρος για να βρίσκεται ένα δωδεκάχρονο παιδί.
Γίνεται βιβλίο φαντασίας χωρίς την κατάλληλη ακαδημία; Δεν γίνεται! Η Σόφι, πέρα από τα τρελά που συνεχίζουν να συμβαίνουν στη ζωή της, θα πρέπει να τα βγάλει πέρα και με το δεύτερο έτος των σπουδών της, στην ακαδημία Φόξφαιρ. Ειλικρινά όλες αυτές οι μικρές λεπτομέρειες για τον τρόπο λειτουργίας της σχολής, τα εθιμοτυπικά που ακολουθούνται, οι παραδόσεις, τα μαθήματα και πολλά άλλα, έκαναν το κείμενο πιο διασκεδαστικό, δίνοντας του μια πιο ανάλαφρη νότα. Έχετε συναντήσει ποτέ ντουλαπάκια που πρέπει να τα γλείψεις για να ανοίξουν; Εγώ πάντως όχι!
Η συγγραφέας ακολουθεί την πετυχημένη συνταγή του πρώτου βιβλίου, χαρίζοντας μας ακόμα περισσότερες λεπτομέρειες για την κοσμοπλασία των ξωτικών, πανέμορφες περιγραφές τοπίων, χιουμοριστικά γεγονότα κι αρκετή αγωνία. Ένα μόνο αρνητικό που ίσως βρήκα σε αυτό το βιβλίο, είναι πως παρόλο τον κίνδυνο των απαγωγέων, που αναφέρεται συχνά πυκνά δεν ένιωσα και τόσο ότι η Σόφι κινδύνευε πραγματικά. Περίμενα να γίνει κάποιο συνταρακτικό γεγονός (ακόμα πιο συνταρακτικό από εκείνο των τελευταίων σελίδων), αλλά δυστυχώς δεν εμφανίστηκε κάποιο.
Όσον αφορά τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, θα μείνω στις αρχικές μου απόψεις. Αν και οι υποψήφιοι για την καρδιά της Σόφι είναι τρεις, Ντεξ, Φιτζ και Κίφι, εγώ αγαπώ τον Κίφι και θέλω να τους δω μαζί πάση θυσία. Επίσης στο τέλος του προηγούμενου βιβλίου ο Φιτζ με κέρδισε, αλλά εδώ με έχασε ολότελα. Ναι μεν κάποιο θλιβερό γεγονός συμβαίνει στην οικογένεια του, αλλά η συμπεριφορά του στη Σόφι είναι απαράδεκτη. Κάποιος πρέπει να τον μάθει πότε να κλείνει το στόμα του. Το ίδιο ισχύει και για τον Άλντεν. Αν και φαίνεται υποστηρικτικός απέναντι στη Σόφι και την βοηθάει να ξεδιαλύνει το κουβάρι που έχει μέσα στο κεφάλι της, νιώθω συνεχώς πως κρύβει κάτι μεγάλο και σκοτεινό. Η Σόφι για άλλη μια φορά, είναι η μεγάλη έκπληξη του βιβλίου. Ένα δωδεκάχρονο παιδί που σηκώνει τόσο βάρος στις πλάτες του κι όμως καταφέρνει να βρίσκει συνεχώς δύναμη για να αντέχει. Όσα εμπόδια κι αν μπουν στον δρόμο της, η Σόφι θα τα ξεπεράσει. Είμαι σίγουρη.
Αν μου άρεσε το πρώτο βιβλίο αυτό το απόλαυσα ακόμα περισσότερο και φυσικά ανυπομονώ και για το τρίτο της σειράς. Αν είστε λάτρεις των ξωτικών, ανεξαρτήτου ηλικίας η σειρά «Οι Φύλακες των Χαμένων Πόλεων» της Shannon Messenger πρέπει να βρίσκεται στην βιβλιοθήκη σας.
