Ήταν ένα μικρό καράβι που ήταν αταξίδευτο οεοέ οε οε
Κι έκαν' ένα μακρύ ταξίδι μέσα εις την Μεσόγειο οεοέ οε οε
Και σε πεντέξι εβδομάδες σωθήκαν όλες οι τροφές οεοέ οε οε
Και τότε ρίξανε τον κλήρο να δούνε ποιος ποιος ποιος θα φαγωθεί οεοέ οε οε
Κι ο κλήρος πέφτει στον πιο νέο που ήταν αταξίδευτος οεοέ οε οε
Κι ο κλήρος πέφτει στα αγόρια που ήταν σαν σαν σαν σκυλόψαρα οεοέ οε οε
Κι ο κλήρος πέφτει στα κορίτσια που ήταν σαν σαν σαν πριγκίπισσες (ή σκουπόξυλα) οεοέ οε οε
Κι αν σας αρέσει αυτή η ιστορία την ξανά λέμε, λέμε απτην αρχή οεοε, οεοε
1816 … Η Γαλλική κυβέρνηση θέλει να αναλάβει τη διακυβέρνηση της Σενεγάλης, η οποία ως τότε ήταν αγγλική αποικία, και ένας μικρός στόλος ξεκινά από τη Γαλλία για το λιμάνι Πορ Λουί της Σενεγάλης. Τέσσερα σκάφη, το δίστηλο ιστιοφόρο «Argus», το ανεφοδιαστικό «Loire», η κορβέτα «Echo» και η φρεγάτα «Μέδουσα», ξεκίνησαν στις 17 Ιουνίου από το Ρόσφορ της Γαλλίας για τη Σενεγάλη.
Κυβερνήτης της φρεγάτας «Μέδουσα» ήταν ο Υγκ Ντυρουά ντε Σωμερύ, ένας άπειρος νέος, χωρίς κανένα προσόν ως προς την κυβέρνηση ενός πλοίου. Ωστόσο, η γνωριμία του με τον αδερφό του Γάλλου Βασιλιά, του έδωσε την ευκαιρία να κυβερνήσει ένα πλοίο, το οποίο μετέφερε 400 άτομα, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο νέος Γάλλος κυβερνήτης Ζυλιέν – Ντεζιρέ Σμαλτζ και η σύζυγός του Ρεν.
Ο ντε Σωμερύ θέλοντας να αποδείξει την «αξία» του αποφάσισε να υπερφαλαγγίσει τα άλλα πλοία και να ακολουθήσει ξεχωριστή ρότα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βρεθεί εκτός πορείας περίπου 100 μίλια και στις 2 Ιουλίου η «Μέδουσα» να προσαράξει σε μία ξέρα στις δυτικές ακτές της Αφρικής, κοντά στη σημερινή Μαυριτανία.
Αν και έγιναν πολλές προσπάθειες να αποκολληθεί το σκάφος, η εγκατάλειψή του στο τέλος κρίθηκε ως η μόνη ελπίδα σωτηρίας. Οι σωστικές λέμβοι, όμως, δεν επαρκούσαν για τα 400 άτομα που βρίσκονταν πάνω στο πλοίο. Αποφασίστηκε, λοιπόν, να κατασκευαστεί μία ξύλινη σχεδία, η οποία θα προσδενόταν στις λέμβους και θα ρυμουλκούνταν ως την ακτή.
Πάνω στη σχεδία ανέβηκαν 150 άτομα, αλλά μόλις την έριξαν στο νερό, τα σκοινιά κόπηκαν και η σχεδία άρχισε να ταξιδεύει μόνη της. Με ελάχιστα τρόφιμα και νερό η σχεδία ταξίδευε χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Οι τρομερές καιρικές συνθήκες έκαναν το ταξίδι κόλαση. Τα τεράστια κύματα παρέσυραν και έπνιξαν αρκετούς από τους επιβαίνοντες, ενώ πολλοί πέθαναν κατά τη διάρκεια μίας εξέγερσης. Παράλληλα, άρχισαν να ρίχνουν τους τραυματίες και τους αρρώστους στη θάλασσα, προκειμένου να εξοικονομήσουν τροφή και χώρο πάνω στη σχεδία.
Αυτό, όμως, που έκανε ακόμα πιο τρομακτικό το ταξίδι της σχεδίας ήταν ο κανιβαλισμός που άρχισε να πραγματοποιείται κατά την τρίτη μέρα. Πολλοί από τους επιβαίνοντες άρχισαν να τρώνε το κρέας από τα πτώματα πάνω στη σχεδία, αφού πρώτα τα είχαν «αποξηράνει» στον ήλιο.
Δεκατρείς μέρες κράτησε η κτηνώδης αυτή κατάσταση. Δεκατρείς μέρες ο ένας κατασπάραζε τον άλλον. Δεκατρείς μέρες έπλεε η σχεδία, παρασυρόμενη από τα ρεύματα, με την απελπισία και τη φρίκη να συνοδεύει τους επιβαίνοντες. Δεκατρείς μέρες κανιβαλισμού, μέχρι που βρέθηκε τυχαία από το πλοίο Argus, το οποίο περισυνέλεξε τους επιζώντες.
Δεκαπέντε άτομα βρέθηκαν ζωντανά πάνω στη σχεδία από τα 150. Και από αυτά επέζησαν τελικά μόνο 10. Το ναυάγιο της «Μέδουσας» προκάλεσε τρομερές αναταραχές στη Γαλλία κυρίως για την κτηνωδία και τον κανιβαλισμό που βγήκαν στο φως από τις μαρτυρίες δύο επιζώντων.
Η γαλλική κυβέρνηση δέχθηκε δριμύ «κατηγορώ» για την τοποθέτηση του Σωμερύ στη θέση του κυβερνήτη της «Μέδουσας» και για τον μη επαρκή εφοδιασμό της φρεγάτας με αρκετά σωστικά μέσα …
Το ναυάγιο ενέπνευσε τον Γάλλο ζωγράφο Τεοντό Ζερικώ, ο οποίος δημιούργησε τον πίνακα «Σχεδία της Μέδουσας», αλλά και τη μουσική καθώς η ιστορία του περιγράφεται στο γαλλικό παραδοσιακό, ναυτικό τραγούδι «Il était un petit navire» (Ήταν ένα μικρό καράβι), το οποίο μεταφράστηκε και στα ελληνικά.
Και ενώ το τραγούδι θεωρείται παιδικό, η αληθινή και μακάβρια ιστορία του στίχου «Να δούμε ποιος θα φαγωθεί» προβάλλει με τον χειρότερο τρόπο το ένστικτο της επιβίωσης …
Η ελληνική εκδοχή του τραγουδιού ολοκληρώνεται όταν αποφασίζουν «ποιος θα φαγωθεί», στη γαλλική εκδοχή η περιγραφή συνεχίζεται με τους ναύτες να συζητούν πώς θα μαγειρέψουν τον ναύτη που κληρώθηκε να φαγωθεί και με τι σάλτσα θα τον συνοδεύσουν. Ωστόσο, ο νεαρός ναύτης προσεύχεται στην Παναγία και σώζεται …
