Πίστευα ότι μετά το βιβλίο Οργή και Ομίχλη, δεν θα έβρισκα άλλο που να με βγάλει από το reading slump που με έριξε η Σάρα, γιατί όπως και να το κάνουμε, αυτό το βιβλίο ήταν θεϊκό. Κι ωστόσο, η Jennifer L. Armentrout, άλλαξε τα δεδομένα, με το πρώτο βιβλίο της σειράς της «Από αίμα και στάχτη» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Η συγγραφέας λοιπόν μας μεταφέρει στο Βασίλειο του Σόλις και συγκεκριμένα, στην πόλη της Μασαντόνια, όπου η Πόπι, μια νεαρή κοπέλα, περνάει τις ημέρες της, μοναχικά, τυλιγμένη στη σιωπή και κρυμμένη πίσω από ένα άσπρο πέπλο. Κανείς δεν επιτρέπεται να της μιλήσει, να ακούσει την φωνή της, να δει το πρόσωπο της. Γιατί η Πόπι είναι η Παρθένα, η Εκλεκτή, εκείνοι που οι Θεοί διάλεξαν να φέρει μια νέα εποχή στον κόσμο και μέχρι να γίνει αυτό, θα πρέπει να μείνει άσπιλη κι αμόλυντη, από κάθε άγγιγμα, από κάθε τι που μπορεί να της προσφέρει έστω λίγη απόλαυση ή ηδονή.
Ωστόσο, παρά τις ατελείωτες απαγορεύσεις μέσα στις οποίες ζει, η Πόπι, περνάει κρυφά, τον καιρό της, βοηθώντας τους φρουρούς της πόλης, να καταπολεμήσουν την μάστιγα που απειλεί την ανθρωπότητα και που έγινε η αιτία να αφανιστεί η οικογένεια της. Μέχρι που ο Χοκ, ένας φρουρός με κεχριμπαρένια μάτια, θα εισβάλει στην ζωή της και θα ξυπνήσει μέσα τις όλα εκείνα που της έχουν απαγορεύσει.
Η Πόπι θα κληθεί να διαλέξει ανάμεσα στις επιθυμίες και το πάθος που της ξυπνάει ο νεαρός φρουρός και το καθήκον της Παρθένας, όσο, τα γρανάζια της μοίρας παίρνουν μπροστά και η ευημερία του βασιλείου, βρίσκεται για άλλη μια φορά σε κίνδυνο.
Θα πω την αλήθεια. Ήμουν έτοιμη να το παρατήσω μέσα στα πρώτα οχτώ, δέκα κεφάλαια. Και χαίρομαι που τελικά δεν το έκανα. Ίσως σε αυτό συνέβαλε και η καταπληκτική ομάδα συνανάγνωσης, που δημιούργησε το Bookbrewed. Τα μηνύματα και τα απανωτά σοκ που παθαίνατε κατά την ανάγνωση αυτού του βιβλίου θα έλεγα πως μου έδωσαν κίνητρο να συνεχίσω.
Ο κόσμος που έχει πλάσει η συγγραφέας σε αυτό το βιβλίο καλύπτεται από ένα μυστήριο. Τι είναι οι Ανώτεροι, η Ανάληψη, γιατί η Πόπι είναι αναγκασμένη να ζει μέσα σε ένα τόσο άθλιο κι αυστηρό περιβάλλον; Γιατί οι άνθρωποι φοβούνται το νέφος που πλησιάζει; Τα στοιχεία βέβαια που δίνει είναι ελάχιστα. Οι πληροφορίες που λαμβάνει ο αναγνώστης, είναι τόσες, ώστε να κρατάνε την αγωνία του σε κορύφωση. Στην αρχή με ξένισε λίγο αυτό το γεγονός, φτάνοντας ωστόσο στα τελευταία κεφάλαια κατάλαβα, ποιον σκοπό εξυπηρετούσε όλη αυτή η μυστηριώδης ατμόσφαιρα, γύρω από τα πλάσματα που καταρτίζουν την ιστορία της Jennifer L. Armentrout.
Υπάρχει πολύ δράση σε όλο το βιβλίο, ωμή βία, σκοτάδι, προδοσία μα και φιλία, πάθος και λίγο ρομαντισμό. Οι άνθρωποι του Σόλις ζουν σε μια διαρκή αγωνία, για το μέλλον τους και το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και στον αναγνώστη. Ένα βασίλειο ξεχασμένο από τους θεούς, με τους κατοίκους μόνιμα φοβισμένους και τους Ανώτερους, που ασκούν την εξουσία τους βασιζόμενοι στο φόβο και στον τρόμο των κατοίκων για την μάστιγα των Καταραμένων που τους απειλεί κάθε ώρα και λεπτό.
Παρόλο που η Πόπι σαν χαρακτήρας με εκνεύρισε ουκ ολίγες φορές, την λάτρεψα. Είναι μια αρκετά πολύπλευρη προσωπικότητα. Από την μία έχουμε την Παρθένα, την Κόρη, την Εκλεκτή, εκείνη που ακολουθεί (όχι πάντα πιστά) τους κανόνες που της έχουν επιβάλλει. Εκείνη που καταλαβαίνει εν μέρη το πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της για το βασίλειο, που υπομένει την μοναξιά και τον εξευτελισμό που βιώνει στα χέρια των Ανωτέρων της. Από την άλλη έχουμε την Πόπι, την πραγματική Πόπι, που δεν έχει ανακαλύψει ακόμα τον εαυτό της, την Πόπι που παραβαίνει τους κανόνες και θέτει σε κίνδυνο την σωματική της ακεραιότητα, για να βοηθήσει τους αδύναμους και τους καταραμένους. Την Πόπι που λειτουργεί με το συναίσθημα κι όχι με το καθήκον κι έρχεται πολύ συχνά με τις συνέπειες των επιλογών της.
Είναι δυνατή, είναι ατρόμητη, είναι άγρια κι ευαίσθητη συνάμα. Αποπνέει έναν αέρα σεβασμού και μερικές φορές αυτοπεποίθησης. Προτιμάει να εκπαιδεύεται για μάχη, παρά να λαμβάνει μέρος σε τσάγια και επισκέψεις στην αυλή. Είναι ένας χαρακτήρας με βαθύ συναισθηματικό κόσμο, πληγωμένο, που έχει έρθει αντιμέτωπη με τον θάνατο κι αντί να την καταβάλει σφίγγει τα δόντια και μαθαίνει να υπερασπίζεται τον εαυτό της. Μια κοπέλα που θα μπει μπροστά στον κίνδυνο για να προστατέψει τους αθώους πολίτες, να τους ανακουφίσει, να τους δώσει ένα αξιοπρεπές τέλος. Έχει ελαττώματα; Ναι. Κι όμως προσπαθεί να βρει κάτι θετικό πίσω από τις ατέλειες της. Ε πως να μην την αγαπήσει κανείς μετά;
Κι αν νομίζατε ότι η συγγραφέας, θα μας άφηνε χωρίς τον κατάλληλο αρσενικό πειρασμό, κάνετε λάθος. Είναι ψηλός, μελαχρινός, με χρυσά ακτινοβόλα μάτια, μυστηριώδης, γρήγορος, θανατηφόρος και υπερπροστατευτικός. Και δεν είναι άλλος από τον ακαταμάχητο φρουρό, Χοκ. Μου άρεσε το πως ο βίαιος, σκληρός, αινιγματικός εαυτός του, αποκαλυπτόταν σιγά σιγά και μετατρεπόταν, μπροστά στην Πόπι σε ένα προστατευτικό ον, τρυφερό που πολλές φορές την έφερνε στα άκρα με τα πειράγματα του. Και πιστέψτε με, είναι παραπάνω από πρόθυμος, να ανακαλύψουν μαζί με την Πόπι την κρυμμένη σεξουαλικότητα της.
Αν και η αρχή είναι κάπως αργή και η ανατροπή στο τέλος προβλέψιμη, δεν χάλασε καθόλου, την αναγνωστική εμπειρία μου. Το μυθιστόρημα «Από αίμα και στάχτη» ήταν γεμάτο με πολιτικές ίντριγκες, δολοπλοκίες, ψέματα, αιμοβόρα πλάσματα και μία δυναμική ηρωίδα, που προσπαθεί να αποτινάξει από πάνω της τα δεσμά και το ασφυκτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει. Άξιζε το κάθε δευτερόλεπτο και κλαίω πικρά που δεν έχω το δεύτερο βιβλίο στα χέρια μου!!
