«Αυτές οι 18 αφηγήσεις είναι 18 πέτρες!
Είναι 18 πέτρες σε μια πολίτικαλ κορέκτ κοινωνία. Είναι 18 πέτρες σε ένα σύστημα τακτοποιημένο, που λέει τα πάντα σωστά. Είναι 18 μικρές γροθιές, είναι 18 στιγμές που σε κάνουν να νιώθεις άβολα. Άβολα γιατί όλα αυτά τα έχεις σκεφτεί, αλλά δεν έχεις καταφέρει να τα ξεστομίσεις.
Διαβάζεις τις ιστορίες και χαμογελάς και μετά κοιτάζεις γύρω σου ενοχικά να δεις αν κάποιος σε βλέπει. […]
Αυτές είναι 18 ιστορίες ανατρεπτικής, ξεβολευτικής αγάπης!», αναφέρει η κυρία Μαρία Ρώτα στο οπισθόφυλλο του βιβλίου και όντως αυτό το συναίσθημα της ανατρεπτικότητας νοιώθεις όταν κλείνεις το βιβλίο έχοντας διαβάσει τις ιστορίες αγάπης του κύριου Στήβεν Αβραμίδης.
«Γκρίνια», λοιπόν, και 18 ιστορίες ανατρεπτικής αγάπης ξεδιπλώνονται μέσα από την χιουμοριστική και σαρκαστική γραφή του κύριου Αβραμίδη. Το ανατρεπτικό στοιχείο έρχεται αμέσως μόλις διαβάσεις την πρώτη ιστορία και συνειδητοποιείς ότι η ιστορία αυτή και οι επόμενες που θα ακολουθήσουν είναι ιστορίες αντρών. «Ενδιαφέρον» σκέφτηκα, καθώς το πώς αντιμετωπίζουν το θέμα «αγάπη» οι άντρες έχει απασχολήσει και απασχολεί χιλιάδες γυναικείες συζητήσεις ανά τον κόσμο.
Και μέσα από τις ιστορίες συνειδητοποιείς ότι η γκρίνια δεν είναι μόνο γυναικείο προνόμιο. Γέλασα με την ιστορία του συζύγου που αποφασίζει να παρακολουθήσει τη γυναίκα του, επειδή την υποψιάζεται ότι τον απατά. Η αντίδρασή του με ξάφνιασε και μου θύμισε ότι τελικά πρέπει να βάζουμε σωστές προτεραιότητες. Ταυτίστηκα με τον κύριο της ιστορίας που αναγκάστηκε να περάσει μία βραδιά στο Ηρώδειο, ενώ θα επιθυμούσε να είναι στα μπουζούκια (από την αντίθετη πλευρά, αλλά η καταπίεση είναι ίδια). Χαμογέλασα γλυκόπικρα με τον σύζυγο που αναπολούσε τη μέρα γνωριμίας με τη γυναίκα του και κοιτούσε που έφτασε η ζωή τους τριάντα χρόνια μετά.
Χαρά, λύπη, θυμός, γέλιο, συναισθήματα που ένοιωσα μέσα από τις ιστορίες. Κάθε ιστορία μία ξεχωριστή εμπειρία συναισθημάτων. Κάθε ιστορία, γλυκιά – σατυρική – χιουμοριστική – τροφή για σκέψη.
