«Στα τέλη της δεκαετίας του '50, σε μια μυθική στιγμή του αιώνα, ένας έφηβος από τον Πειραιά θα φύγει με τα καράβια και θ' ανοιχτεί στους μακρινούς παραλλήλους για τη μεγάλη περιπέτεια του ταξιδιού και της ζωής. Οι γέφυρες και τα καταστρώματα των φορτηγών εν πλω, οι Ηνωμένες Πολιτείες που εκτοξεύονται προς το Όνειρο, τα μελαγχολικά, ερωτικά λιμάνια της Καραϊβικής και η ταραγμένη Λατινική Αμερική γίνονται η σκηνή όπου διαδραματίζονται οι πράξεις ενός μαγευτικού οδοιπορικού .. Καθώς η τροπική νύχτα σκεπάζει το στερέωμα των νότιων θαλασσών και στο ραδιόφωνο του πλοίου φτάνουν παραμορφωμένα τα τάνγκο και τα μπολερό από τους σταθμούς των μακρινών ακτών, ένας νεαρός θαλασσοπόρος χαρτογραφεί τις εκτάσεις του υγρού στοιχείου και της ψυχής του, σε μια μοναδική διαλεκτική πραγματικότητας και φαντασίας» (οπισθόφυλλο).
Ένα ταξίδι στον κόσμο. Ένα ταξίδι στις σκέψεις ενός ναυτικού. Ένα ταξίδι ιδιαίτερο. Από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα ο Νίκος Σούλιας μας βάζει σε έναν κόσμο ξεχωριστό, έναν κόσμο δύσκολο. Σε έναν κόσμο όπου « Έβραζε το κύμα του Γαρμπή. Είμαστε σκυφτοί και οι δύο στο χάρτη, γύρισες και μου' πες πως το Μάρτη σ' άλλους παραλλήλους θα' χεις μπει» (Σταυρός του Νότου, Νίκος Καββαδίας) και στο « Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το Νότο, δύσκολες βάρδες, κακός ύπνος και μαλάρια. Είναι παράξενα της Ίντιας τα φανάρια και δεν τα βλέπεις καθώς λένε με το πρώτο» (Kuro Siwo, Νίκος Καββαδίας).
Ο νεαρός Νίκος, ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών Ελλήνων της εποχής, αναζητά την τύχη του εκτός της πατρίδας. Ο δρόμος της θάλασσας αποτέλεσε για αυτόν την «σειρήνα», η οποία θα τον οδηγούσε σε νέα μέρη και σε νέες εμπειρίες. Μέσα από όλο αυτό το ταξίδι ο Νίκος στην ουσία ψάχνει να βρει τον εαυτό του. Ένας νεαρός χωρίς στον ήλιο μοίρα στην Ελλάδα, ρισκάρει και μπαρκάρει για την Αμερική, με σκοπό να βρει το αμερικάνικο όνειρο, το οποίο τότε γεννιόταν. Όμως, η θάλασσα τον κέρδισε. Και τα ταξίδια έγιναν η ζωή του. Κάθε λιμάνι και μία νέα εμπειρία, κάθε λιμάνι και ένα λιθαράκι στην προσωπικότητά του. Κάθε λιμάνι συνέβαλε με τον δικό του τρόπο στην ωρίμανση του. Ο Νίκος είναι ένας έφηβος ο οποίος δεν το βάζει κάτω, αντιμετωπίζει κάθε εμπόδιο, κάθε δυσκολία. Ο Νίκος στην ουσία μας δείχνει ότι ποτέ δεν πρέπει να τα παρατάμε.
Και ναι, το Porto Tango είναι μία αυτοβιογραφία, είναι όμως παράλληλα και η Ιστορία του κόσμου μέσα από τις εμπειρίες του Νίκου, όπως αυτός τις έζησε και τις κατάλαβε. Ο Νίκος Σούλιας στην αυτοβιογραφία του, εκτός από την προσπάθειά του να αποκτήσει ταυτότητα, να βρει ποιος είναι μέσα στον κόσμο, παρουσιάζει την Ελλάδα και τον κόσμο της δεκαετίας του ’50. Μία δεκαετία η οποία βρίσκει τον κόσμο να προσπαθεί να ανασυνταχτεί μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η επαφή του με σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες της εποχής, όπως ο Φιντέλ Κάστρο, η αναφορά του πώς βίωσε ο ίδιος τις πολιτικές εξελίξεις, η ανάλυσή τους, η «αξιολόγηση» της κοινωνίας, των κοινωνικών καταστάσεων, των οικονομικών δεδομένων, μας δίνει μία νέα ματιά σε γεγονότα της εποχής, μας βάζει σε σκέψεις και σε έναν αναστοχασμό των γεγονότων τότε. Μαγεύουν οι βόλτες του στα σοκάκια των λιμανιών, παρασύρει η θαλασσινή αύρα που περιβάλλει τα πλοία, και φυσικά συγκλονίζει η περιήγηση στους οίκους ανοχής, οι συνευρέσεις με τις κοινές γυναίκες, οι οποίες αποτέλεσαν φάρο αναφοράς για τους ναυτικούς.
«Ένα χρονικό ζωής, όπου οι θαλασσοδαρμένοι ναυτικοί των ωκεανών, οι μικροσυμμορίες παρανόμων της Νέας Υόρκης, οι αισθησιακές κρεολές των λιμανιών είναι ισότιμοι πρωταγωνιστές, πλάι στους ηγέτες και τους επαναστάτες μιας εποχής που σημάδεψε την παγκόσμια ιστορία» (οπισθόφυλλο).
