Η Ερίκα και ο Πάτρικ εισβάλλουν, μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ξανά στις ζωές μας ...
Η αλήθεια είναι, όσο κι αν μας κράτησε συντροφιά με τα ενδιάμεσα βιβλία της Lackberg (Γυναίκες χωρίς έλεος, Το χρυσό κλουβί, Ασημένια Φτερά), την στροφή της σε ένα άλλο είδος συγγραφής και φυσικά την συνεργασία της με τον Henrik Fexeus (Το Κουτί, Η Σέχτα) μου είχε λήψει η Φιελμπάκα και η Ερίκα με τον Πάτρικ. Για αυτό και μόλις βγήκε το βιβλίο, έφτιαξα καφέ, έκατσα στον καναπέ και ξεκίνησα το ταξίδι στο μικρό ψαροχώρι της Σουηδίας.
Όλα ξεκινούν ένα ήρεμο - σε γενικές γραμμές - Σαββατοκύριακο. Ο Χένιγκ, σπουδαίος συγγραφέας, βρίσκεται με την γυναίκα του, τα παιδιά του και μερικούς φίλους σε ένα ξενοδοχείο της Φιελμπάκα να γιορτάσει την χρυσή επέτειο του γάμου του. Παράλληλα, ο γνωστός και ιδιόρυθμος φύλος του και φωτογράφος, Ρολφ, ετοιμάζει στην γκαλερί απέναντι απο το ξενοδοχείο μία φωτογραφική έκθεση αφιερωμένη στο παρελθόν.
Οι επιθυμίες, οι προσδοκίες, όμως, και των δύο θα λήξουν απότομα. Ο Ρολφ βρίσκεται δολοφονημένος στην γκαλερί του και το ίδιο βράδυ ο γιος του Χένιγκ και τα δύο του παιδιά πυροβολούνται στα κρεβάτια τους... Και η αστυνομία του Τανουμσχέντε καλείται για άλλη μία φορά να λύσει τις δύο αυτές δολοφονίες, να βρει τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα τους και να ανατρέξει στο παρελθόν. Και όπου παρελθόν κάνει την εμφάνισή της η Ερίκα. Μία συζήτηση με μία απο τις προσκεκλημμένες στο πάρτυ και η Ερίκα θα βρει την νέα της υπόθεση.
Η δολοφονία της Λόλας και της εξάχρονης κόρης της την δεκαετία του 80 στην Στοκχόλμη, έχει μείνει ανεξιχνίαστη. Αυτό ως γεγονός και το ότι η Λόλα ήταν τρανς γυναίκα αρκούν για να εξάψουν το ενδιαφέρον της Ερίκας. Και ασφαλώς για άλλη μία φορά θα μπλεχτεί "στα πόδια" του Πάτρικ.
Πώς συνδέονται οι δύο δολοφονίες του σήμερα με την δολοφονία της Λόλας και της κόρης της πριν 20 και βάλε χρόνια; Τι σχέση μπορεί να έχει η υψηλού επιπέδου λέσχη, ιδρυτικά μέλη της οποίας ήταν ο Χένιγκ και ο Ρολφ; Και ο γιος και τα εγγόνια του πρώτου τι "αμαρτίες" πλήρωσαν;
Όλα αυτά τα ερωτήματα απαντώνται μέσα από την γνώριμη γραφή της Lackberg. Η Ερίκα επιστρέφει στις έρευνες για νέες ιδέες συγγραφής, ο Πάτρικ, μαζί με την γνωστή ομάδα, προσπαθεί να λύσει τους φόνους και για άλλη μία φορά το γνωστό ζευγάρι "συνεργάζεται". Αν και δεν έχει την ένταση σε σκηνές εγκλημάτων, όπως σε προηγούμενες ιστορίες, η Lackberg για άλλη μία φορά μας παρασύρει στην αγωνιώδη εξιχνίαση των φόνων. Φυσικά και εδώ ακολουθεί την γνωστή μέθοδο, παρελθόν και παρόν, με τους συνδετικούς κρίκους να είναι ναι μεν ορατοί, να μην προδίδουν ωστόσο το τέλος.
Όλοι οι γνωστοί πρωταγωνιστές έρχονται και πάλι στο προσκήνιο και μας συνδέει μαζί τους τόσο εύκολα, σα να μην πέρασε μέρα απο την τελευταία υπόθεση με την Μάγισσα. Η Ερίκαι και ο Πάτρικ προσπαθούν να βρουν ακόμα τις ισσοροπίες τους ανάμεσα στα παιδιά και την δουλειά, η λέξη "ξεκούραση" μάλλον λέγεται σπάνια μέσα στο σπίτι τους. Ο Μάρτιν με την Τούβα και την ανάμνηση της Πία να συνεχίζει την ζωή του, ο Γιέστα να συνεχίζει να είναι ο γνωστός Γιέστα,ο Μέλμπεργ με την Ρίτα να προσπαθεί να αντιμετωπίσει νέα δεδομένα στην προσωπική τους ζωή και να σταθεί δυνατός και η Παούλα να συνδυάζει δουλειά και προσωπική ζωή.
Όμως, αυτο που κάνει ξεχωριστό τον Κούκο είναι η Λόλα και η κόρη της η Πίτε. Η ιστορία μίας τρανς γυναίκας στην Στοκχόλμη του 1980. Αν τώρα η ζωή μίας τρανς είναι ζόρικη, φανταστείτε το 1980. Η Lackberg καταφέρνει να δείξει με απόλυτο ρεαλισμό τα προβλήματα ενός τρανς ατόμου μέσα απο την ιστορία της Λόλας. Και η μικρή Πίτε μας δείχνει ότι όταν υπάρχει αγάπη τίποτα δεν φαίνεται παράλογο στα μάτια ενός παιδιού. Πόνεσα με την την Λόλα, νευρίασα με την υποκρισία των ανθρώπων, αλλά πιο πολύ με συγκλόνησε ότι 40 χρόνια μετά την ιστορία αυτή και ακόμα υπάρχει - στην καλύτερη περίπτωση - προκατάλειψη για τα άτομα της LGBT+...
Ο Κούκος, εκτός από ένα αστυνομικό βιβλίο, είναι ένα βιβλίο κοινωνικό, το οποίο σε προβληματίζει και σε βάζει σε σκέψεις ...
