Η Λι Μπαρντούγκο συνεχίζει την ιστορία της Αλίνας, της Κλητεύτριας του ήλιου, στο δεύτερο βιβλίο της σειράς που έχει τίτλο, «Πολιορκία και Καταιγίδα». Κι όπως το περίμενα, αλλά φυσικά κι όσοι από εσάς, έχετε διαβάσει την τριλογία, όλα όσα ξέραμε, ανατρέπονται για άλλη μια φορά. Πάμε να δούμε περισσότερες λεπτομέρειες.
Στο «Πολιορκία και Καταιγίδα» η Αλίνα κυνηγημένη από τους στρατιώτες του Ντάρκλινγκ κι υπό τον φόβο της επιστροφής του, διασχίζει την Αληθινή Θάλασσα και βρίσκει καταφύγιο στην πόλη του Κόφτον. Μαζί με τον Μαλ, κρύβει την ταυτότητα της κι αποφασίζει να ξεκινήσει μια νέα ζωή, μακριά από την πατρίδα της, την Ράβκα και την Ος Άλτα. Σύντομα όμως, ο Ντάρκλινγκ βρίσκει τα ίχνη της. Η Αλίνα και ο Μαλ κάτω από τις απειλές του πιο επικίνδυνου Γκρίσα της Ράβκα, να ταξιδέψουν στους κρύους παγετώνες του Βορρά, προς αναζήτηση του δεύτερου ενισχυτή του Μορόζοβα: το Θαλάσσιο Μαστίγιο. Νέοι φίλοι, συμμαχίες, κρυφοί εχθροί μα και η μόνιμη καταδίωξη από τον Ντάρκλινγκ, είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία, που συνθέτουν αυτό το βιβλίο κάνοντας της αγωνία μας να φτάσει, για άλλη μια φορά στα ύψη.
Η τσαρική Ρωσία, πλάθεται εκ νέου, μέσα από την εξαιρετική πένα της Λι Μπαρντούγκο, διανθισμένη, με σκοτεινούς χαρακτήρες, μαγεία, επικίνδυνα πλάσματα και μια δόση αχνής ελπίδας. Το Διάσελο των Σκιών, το τρομακτικό και σκοτεινό δημιούργημα του Ντάρκλινγκ συνεχίζει να χωρίζει την χώρα της Ράβκα στα δύο. Μόνο που τώρα, όλος ο κόσμος γνωρίζει πόσο επικίνδυνο όπλο, είναι στα χέρια του Σκοτεινού Αιρετικού. Εκείνος, είναι ακόμα πιο δυνατός, ακόμα πιο αδίστακτος και δεν θα σταματήσει με τίποτα, αν δεν πάρει αυτό που θέλει στα χέρια του, την Αλίνα και την δύναμη της.
Η Αλίνα από την άλλη μεριά, τολμάει για μια απειροελάχιστη στιγμή στην ζωή της, να ζήσει την ανέμελη ζωή που πάντα ονειρευόταν με τον Μαλ, μακριά από κινδύνους, μακριά από τρομακτικά πλάσματα, πολιτικά παιχνίδια. Μακριά από εκείνον και τον φόβο που της προκαλεί η δύναμη του, συνδυασμένη με την δική της. Το ορφανό κορίτσι που γνωρίσαμε στο πρώτο βιβλίο, έχει μετατραπεί σε ένα στοιχειωμένο κομμάτι του εαυτού της. Όλος ο πόνος, ο θάνατος που έζησε, όλη η φρίκη, είναι μέσα στην καρδιά της, επηρεάζοντας την καθημερινότητα της. Θέλει να χαρεί για την ευκαιρία που έχει μαζί με τον Μαλ, ωστόσο οι αναμνήσεις και ο φόβος δεν την αφήνουν. Και κάτι μέσα της επιβεβαιώνεται, όταν ο Ντάρκλινγκ βρίσκεται για άλλη μια φορά στο κατώφλι της.
Το δεύτερο βιβλίο της σειράς ξεκινάει πολύ, πολύ δυναμικά. Η δράση παίρνει την σκυτάλη από τα πρώτα κιόλας κεφάλαια, τα γεγονότα εναλλάσσονται τόσο γρήγορα, το ένα μετά το άλλο, που ανυπομονούσα να διαβάσω τι μας επιφύλασσέ η συγγραφέας για την συνέχεια. Ο Ντάρκλινγκ κρατάει τα ηνία του κακού της ιστορίας και πάλι, χαρίζοντας μας κορυφαίες στιγμές. Το πολιτικό σκηνικό, είναι και πάλι στην επιφάνεια, μόνο που τώρα η Αλίνα, έχει περισσότερο ενεργό ρόλο από ότι πριν. Για άλλη μια φορά, οι ζωντανές περιγραφές των τοπίων, σαγηνεύουν, οι δυνάμεις των Γκρίσα και το πόσα είναι ικανοί να κάνουν, θα σας μαγέψουν.
Όπως έγραψα και πριν, η Αλίνα έχει πιο σημαντικό ρόλο και λόγο στις πολιτικές πλεκτάνες που απαρτίζουν την Ράβκα, ωστόσο είναι κάτι που την ενδιαφέρει ελάχιστα. Στόχος της, είναι να ηγηθεί των Γκρίσα, να τους ενδυναμώσει όσο περισσότερο μπορεί για να αποδειχτούν άξιος αντίπαλος, απέναντι στις δυνάμεις του Ντάρκλινγκ. Πολλές φορές αμφισβητεί τις δυνάμεις της, αμφισβητεί τα συναισθήματα και την δίψα που γεννιέται μέσα της. Αντιτίθεται σε όσα βλέπει και ζει, φοβισμένη πως ίσως και να τρελαίνεται. Οι σχέσεις με τους γύρω της ταράζονται, ειδικά εκείνη με τον Μαλ. Και τότε τα λόγια του εχθρού της, περιτριγυρίζουν το μυαλό της. Η Αλίνα δεν μοιάζει με κανέναν άλλον, είναι μοναδική και πάντα θα είναι. Κανένας δεν θα την καταλάβει ποτέ κι όλοι γύρω της, αργά η γρήγορα θα μάθουν να την φοβούνται.
Και σε αυτό το βιβλίο, έχουμε την απαραίτητη δόση ρομαντισμού, θα έλεγα. Βέβαια, εμένα προσωπικά ήταν κάτι που με κούρασε σε αρκετά σημεία. Όλο αυτό το δράμα και το κλάμα, όσον αφορά την σχέση της με τον Μαλ, το βρήκα λιγάκι παρατραβηγμένο. Η Αλίνα είναι μια δυνατή πανίσχυρη Γκρίσα και τα αμφιλεγόμενα συναισθήματα του Μαλ, την κρατάνε πίσω. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί την ακολουθεί σαν σκυλάκι, όταν δεν συμφωνεί καθόλου με τις αποφάσεις της, με αυτό που η Αλίνα αντιπροσωπεύει. Ενώ λέει πως την κατανοεί, οι πράξεις του κι αυτό το πεισματάρικο, φέρσιμο του, λες και είναι κακομαθημένο παιδί, δεν την βοηθάνε καθόλου. Την αποσυντονίζει και την απομακρύνει από τον δρόμο της.
Στεναχωρήθηκα αρκετές φορές για την Αλίνα, για τα όσα έζησε και τα όσα ζει στο δεύτερο βιβλίο. Από μία απλή ζωή, καλείται να ανταπεξέλθει στον ρόλο της Αγίας, στον ρόλο του σωτήρα. Μια θέση που ποτέ δεν ζήτησε, αλλά που τώρα, πρέπει να αναλάβει για να σώσει την Ράβκα κι εκείνους που αγαπάει. Τα αντικρουόμενα συναισθήματα της για τον Ντάρκλινγκ είναι αυτά που με έκαναν να την συμπονήσω περισσότερο. Η Αλίνα έχει γνωρίσει το σκοτάδι που κρύβει μέσα του, έχει δει από πρώτο χέρι το πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει, ωστόσο κατά βάθος πιστεύει πως ο Ντάρκλινγκ έχει καλό μέσα του. Πως με λίγη προσπάθεια η ψυχή του μπορεί να σωθεί.
Ο Ντάρκλινγκ από την άλλη, δείχνει από την αρχή τις προθέσεις του. Θέλει την εξουσία, θέλει την Ράβκα στο πιάτο, θέλει το στέμμα. Θέλει οι Γκρίσα να ζουν ανάμεσα στους ανθρώπους χωρίς να τους ξεχωρίζουν, χωρίς να τους φοβούνται, μα να τους νιώθουν κομμάτι τους. Καταλαβαίνω το σκεπτικό του, παρόλα αυτά ο χειρισμός του, είναι τελείως λανθασμένος. Πίστεψα κι εγώ πως ίσως και να υπάρχει έστω και μια χαραμάδα φωτός μέσα του, αλλά φτάνοντας στα τελευταία κεφάλαια, κατάλαβα πόσο λάθος έκανα. Ωστόσο, είναι ίσως ο πιο καλογραμμένος, πολυδιάστατος villain χαρακτήρας που έχω διαβάσει ποτέ και δεν μπορούσα παρά να τον λατρέψω και σε αυτό το βιβλίο.
Δεν θα αναφερθώ περισσότερο στον Μαλ, δεν χρειάζεται, την άποψη μου την έγραψα παραπάνω. Θα ήθελα στο τρίτο βιβλίο τουλάχιστον να σταματήσει όλη αυτή η πεισματάρικη στάση και να κάνει κάτι για το καλό της Αλίνας, να μας αποδείξει έστω πως όντως την αγαπάει όσο λέει. Ο Νικολάι πάντως, ένας από τους νέους χαρακτήρες που μας συστήνει η Μπαρντούγκο, μου έκανε τρομερά καλή εντύπωση. Λάτρεψα το καυχησιάρικο φέρσιμο του, την εξυπνάδα του, το πνεύμα του, τις ατάκες που έκαναν τους πάντες γύρω του να θέλουν να τον χτυπήσουν. Γενικά ήταν α-π-ο-λ-α-υ-σ-τ-ι-κ-ό-τ-α-τ-ο-ς με όλη την σημασία της λέξης.
Δεν κατάλαβα για το πότε άρχισα το βιβλίο και για το πότε το τελείωσα. Κι αυτό το τέλος με άφησε να διψάω για περισσότερα. Ευτυχώς που έχω το τρίτο και τελευταίο μέρος. Η γραφή της Λι Μπαρντούγκο έχει κάτι το απρόσμενο, το συναρπαστικό που δεν σε αφήνει να ξεκολλήσεις μέχρι να φτάσεις στην τελευταία πρόταση, στην τελευταία λέξη. Χαίρομαι που οι εκδόσεις Ψυχογιός έχουν αναλάβει και την διλογία που διαδραματίζεται κι αυτή στον κόσμο των Γκρίσα. Ανυπομονώ να ανακαλύψω περισσότερα για τον κόσμο που η Μπαρντούγκο έχει πλάσει με τόση μαεστρία. Αν δεν έχετε διαβάσει κάποιο από τα βιβλία της, σας τα συστήνω με κλειστά τα μάτια.
