«Για ένα πράγμα δε μιλάς ποτέ όσο βρίσκεσαι στο Σχολομαντείο: για το τι θα κάνεις μόλις βγεις έξω. Ούτε το πλουσιότερο μέλος σύναξης δε θα προκαλούσε με τέτοιον τρόπο τη μοίρα. Είναι παρ’ όλα αυτά το μόνο που ονειρευόμαστε: η φριχτά απειροελάχιστη πιθανότητα να βγούμε ζωντανοί από τις πύλες και να βρεθούμε, πέρα από κάθε προσδοκία, με μια ζωή μπροστά μας, μια ζωή έξω από τον χώρο του σχολείου.
Και τώρα το άφταστο όνειρο έγινε πραγματικότητα. Είμαι έξω, είμαστε όλοι έξω – και δε χρειάστηκε καν να μετατραπώ σε τερατώδη σκοτεινή μάγισσα για να το πραγματοποιήσω, παρά τις προφητείες ολέθρου και καταστροφής της προγιαγιάς μου. Δε σκότωσα τα μέλη των συνάξεων. Τους έσωσα. Εγώ, ο Ωρίωνας και οι σύμμαχοί μας. Το σχέδιο αποφοίτησης που καταστρώσαμε λειτούργησε στην εντέλεια: Σώσαμε όλα τα παιδιά και κάναμε τον κόσμο ασφαλή για όλους τους μάγους και φέραμε ειρήνη και αρμονία σε όλες τις συνάξεις της γης.
Χα, αστειεύομαι φυσικά! Στην πραγματικότητα, όλα πήγαν εντελώς στραβά. Κάποιος άλλος ανέλαβε το έργο να καταστρέψει τις συνάξεις στη θέση μου, και πιθανόν όλοι όσους σώσαμε να πρόκειται να σκοτωθούν στον επικείμενο πόλεμο ανάμεσα στις συνάξεις. Και το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνω τώρα, αμέσως μόλις κατάφερα ως εκ θαύματος να βγω από το Σχολομαντείο, είναι να κάνω μεταβολή και να βρω έναν τρόπο για να ξαναμπώ μέσα.»
Σίγουρα το οπισθόφυλλο του βιβλίου, μας προετοιμάζει κάπως για το τι θα συναντήσουμε, στο τρίτο μέρος της σειράς Σχολομαντείο, Οι Χρυσές Συνάξεις, της συγγραφέως Naomi Novik. Διαβάζοντας το βέβαια, δεν ήμουν καθόλου έτοιμη για όσα συνέβησαν. Καθόλου όμως. Ωστόσο, όσοι έχετε διαβάσει τα άλλα δύο πρώτα βιβλία, είστε σίγουρα ενήμεροι για το εκρηκτικό ταπεραμέντο της Ελ, της πρωταγωνίστριας του βιβλίου και το πως καταφέρνει να γυρίσει τον κόσμο ανάποδα, αν το βάλει στόχο. Στο τρίτο βιβλίο παιδιά η Ελ κάνει τα πάντα σμπαράλια κι εμάς μαζί. Θα καταλάβετε στην συνέχεια τι εννοώ.
Οι εκδόσεις Μεταίχμιο, έφεραν κοντά μας αυτήν την σειρά, που τόσο πολύ αγάπησε η ενήλικη καρδιά μου. Και στα τρία βιβλία η μόνη μου σκέψη ήταν μία, να γινόμουν ξανά έφηβη, να μπορούσα να βρίσκομαι κι εγώ στο Σχολομαντείο και η Ελ, να ήταν η κολλητή μου. Τι κι αν όλο το μέρος, ήταν γεμάτο με αποκρουστικά τέρατα που παραμόνευαν σε κάθε σκοτεινή, απόμερη γωνιά, έτοιμα να αρπάξουν τον πρώτο ανυποψίαστο έφηβο μάγο, που θα τύχαινε να περάσει από το λημέρι τους; Αυτά είναι απλά λεπτομέρειες, όταν η καλύτερη μάγισσα όλων των εποχών τυχαίνει να είναι κολλητή σου.
Η Naomi Novik λοιπόν, επιστρέφει στο Σχολομαντείο δίνοντας μας, μια δυναμική συνέχεια, με βοηθούς κατά κύριο λόγο την Ελ, τον Ωρίωνα και όλους τους φίλους και συμμάχους που αποκόμισαν από την τετραετή μαθητεία τους, στο Σχολομαντείο, ένα σχολείο, ειδικά σχεδιασμένο για να προστατεύει όλα τα μαγικά παιδιά της γης, να τους προσφέρει καταφύγιο και να τους προετοιμάζει για την ενήλικη μαγική ζωή τους. Αμ δε! Σε κάθε γωνιά του Σχολομαντείου παραμονεύουν μαλαφικάρια, απαίσια τέρατα, που τρέφονται με μάνα (ας πούμε την ενέργεια που χρειάζεται κάποιος μάγος για να εκτελέσει ένα ξόρκι) και τι πιο νόστιμο από έφηβα μαγικά παιδιά, όπου το μάνα τους είναι στα ύψη μαζί με τις ορμόνες;
Ωστόσο όλα αυτά αλλάζουν, όταν η Ελ μαζί με τον Ωρίωνα καταστρώνουν ένα σχέδιο για να παγιδέψουν όλα τα μαλαφικάρια της γης στο Σχολομαντείο και να βγάλουν όλους τους μαθητές έξω, σώους κι ασφαλείς από την απειλή των τεράτων. Το σχέδιο τους πετυχαίνει, το σχολείο εκκενώνεται, τα μαλαφικάρια παγιδεύονται, αλλά ο Ωρίωνας μένει πίσω. Και η Ελ, δεν μπορεί να το δεχτεί αυτό. Δεν μπορεί να διανοηθεί πως ο αγαπημένος της, μένει εγκλωβισμένος μέσα σε ένα κονσερβοκούτι, παρέα με όλα τα τέρατα του κόσμου. Κι εκεί, ξεκινάει να ξετυλίγεται η πλοκή του τρίτου βιβλίου και να επακολουθεί όλος ο χαμός. Γιατί αν κάποιος μπορεί να μπει ξανά στο σχολείο και να βγάλει έξω τον Ωρίωνα, αυτή είναι μόνο η Ελ.
Η Γκαλάντριελ, «Ελ» Χίγκινς, είναι η πιο ισχυρή μάγισσα μέχρις στιγμής. Είναι εκείνη που με μια της λέξη καταστρέφει ακόμα και το πιο τεράστιο τέρας, εξαφανίζει εν ριπή οφθαλμού, πλάσματα που άλλοι μάγοι αδυνατούν να το κάνουν. Είναι κυκλοθυμική, παρορμητική, ξεροκέφαλη, συντετριμμένη από τον χαμό του Ωρίωνα και το τι σημαίνει αυτό για εκείνην. Ο Ωρίωνας ήταν το πρώτο άτομο, εκτός την μητέρα της, που είδε σε εκείνην κάτι. Που μπόρεσε να διακρίνει τον χαρακτήρα της Ελ, πέρα από την κατσούφικη έκφραση της, την όλο νεύρα συμπεριφορά της, τον απόμακρο κι απότομο τρόπο της. Και η Ελ καταρρέει με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο κι αποφασίζει να γυρίσει πίσω στο μέρος από το οποίο πάλευε να ξεφύγει τέσσερα χρόνια, το Σχολομαντείο.
Θα κινήσει γη και ουρανό, θα τα βάλει σχεδόν με όλες τις συνάξεις του κόσμου, θα έρθει αντιμέτωπη με νέους εχθρούς και συμμάχους. Μα στο τέλος θα τα καταφέρει. Μόνο που αυτό που βρίσκει στο Σχολομαντείο, δεν ήταν καθόλου αυτό που περίμενε.
Νεύριασα τόσες πολλές φορές με το συγκεκριμένο βιβλίο. Πρώτα από όλα με την Ελ και τις επιλογές που κάνει. Είπαμε ότι την θέλω για κολλητή, αλλά δεν με έβρισκαν σύμφωνη όλες οι πράξεις της. Δεν θα αναφερθώ καν στην τροπή που πήραν τα ερωτικά της. Δεν με ενόχλησε ο ερωτικός σύντροφος όσο το ότι ένιωσα να προδίδει με κάποιον τρόπο την μνήμη του Ωρίωνα. Όλος αυτός ο σπαραγμός και η θέληση να τον φέρει πίσω, ακυρωνόταν από την σεξουαλική σχέση της με την Λίζελ. Γενικά αυτό το σκηνικό το βρήκα λίγο παράταιρο, δεν μου κολλούσε και τόσο στην όλη πλοκή αφού τελικά έτσι κι αλλιώς δεν οδηγεί κάπου.
Εκνευρίστηκα αφόρητα με το σκεπτικό των συνάξεων, με τον τρόπο δημιουργίας τους και με την πορεία που ακολούθησαν. Ειδικά το θέμα με την μητέρα του Ωρίωνα, Οφηλία και σε πια θέση κατέληξε η συγκεκριμένη, με έβγαλαν εκτός εαυτού. Ήθελα να μπω μέσα στο βιβλίο και να φωνάξω σε κάθε μέλος, από την σύναξη της Νέας Υόρκης, ΕΙΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΑΣ; Παρόλο που έχω τελειώσει το βιβλίο εδώ και κάποιες μέρες ακόμα προσπαθώ να καταλάβω, πως μια μικρή ομάδα ανθρώπων, προτιμάει να δημιουργήσει κάτι κακό, για να προστατέψει τα παιδιά της, αφήνοντας αυτό το κακό ελεύθερο στον κόσμο, να κυνηγήσει και να καταβροχθίσει άλλα παιδιά. Γιατί να μην βρουν μια άλλη λύση; κι ας είναι πιο περίπλοκη, πιο δύσκολη, αρκεί να μειώσουν τον κίνδυνο τόσο για εκείνους, όσο και για τους υπόλοιπους μάγους.
Εξοργίστηκα με την οικογένεια της Ελ, από την μεριά του πατέρα της. Μια οικογένεια που παραποίησε την αλήθεια για το μέλλον της Ελ και την ανάγκασε να ζει μια ζωή, με μια απαίσια προφητεία πάνω από το κεφάλι της. Δεν μπορώ να διανοηθώ πως μεγαλώνει κάποιος και είναι καλά στα μυαλά του, όταν ξέρει πως προορίζεται για το απόλυτο σκοτάδι, για να φέρει την καταστροφή και τον όλεθρο. Κατανοώ το σκεπτικό πίσω από αυτήν την απόφαση, μα την μοίρα μας, την ορίζουμε εμείς και οι πράξεις μας. Αναρωτιέμαι πως η Ελ θα είχε εξελιχτεί, αν απλώς της έλεγαν την αλήθεια.
Κι αυτό είναι ίσως και το πιο συγκινητικό κομμάτι του βιβλίου, τουλάχιστον για μένα ήταν. Στα δύο προηγούμενα βιβλία, βλέπουμε την ηρωίδα μας κάπως μαζεμένη με τις μαγικές τις δυνάμεις, φοβούμενη το μέλλον και την καταστροφή που μπορεί να προκαλέσει, αν βγει εκτός ελέγχου. Στο τρίτο βιβλίο αυτό το στοιχείο πάει ένα βήμα παραπάνω. Στο μεγαλύτερο μέρος του, βλέπουμε τον εσωτερικό αγώνα που δίνει η Ελ, για να μπορέσει να πράξει το σωστό, το καλό, το δίκαιο, χωρίς να πληγώσει κάποιον, χωρίς να καταστρέψει τον κόσμο, όσο κι αν τα θέλω της, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με αυτό που πρέπει να πράξει. Ξέρει πως ο δρόμος της είναι αναπόφευκτος, πως ο Ωρίωνας είναι πλέον καμένο χαρτί κι όμως παρά τα τόσο δυνατά συναισθήματα που έχει για εκείνον, παρά την μεγάλη έχθρα κι απέχθεια που αισθάνεται για τα συμβούλια των συνάξεων και για τα δημιουργήματα τους, διενεργεί κι αποφασίζει για την ασφάλεια όλων. Τα τελευταία κεφάλαια, τα διάβασα με μια ανάσα, μέσα στην αγωνία για την τύχη τόσο της ίδιας της Ελ, του Ωρίωνα αλλά και του Σχολομαντείου.
Αν και εφηβική σειρά, εγώ βούρκωσα στο τέλος και παρόλο που ένιωσα κάποιες φορές πληγωμένη από τους χαρακτήρες, είναι μια σειρά που θα διάβαζα ξανά και ξανά και ξανά και ξανά.
Το έχω πει και σε παλαιότερη ανάρτηση μου, θα το πω ξανά επειδή το βλέπω παντού. Πλέον παρθενογένεση στα βιβλία δεν υπάρχει. Βλέπουμε συνεχώς να γράφονται βιβλία με θέμα την μαγεία, τα ξωτικά τους βρικόλακες κτλ. που το κάθε ένα μοιάζει λίγο με το προηγούμενο, αλλά παρόλα αυτά είναι τελείως διαφορετικό. Το ίδιο συμβαίνει και με την σειρά Σχολομαντείο. Διαδραματίζεται μέσα σε ένα μαγικό σχολείο; Ναι. Έχει για ήρωες μάγους μάγισσες και μια κεντρική ηρωίδα που την ακολουθεί μια κακή προφητεία σαν σκιά; Ναι. Μην το συγκρίνετε με το Χάρι Πότερ, σας παρακαλώ. Μπορεί να έχουν κοινά στοιχεία αλλά δεν μοιάζουν ούτε ως προς την ιστορία, ούτε ως προς την πλοκή. Κάντε μου αυτή την χάρη. Αλλιώς θα ανταλλάξω μερικές κουβεντούλες με την φίλη μου την Ελ και θα σας ξετρυπώσουμε σίγουρα, όπου κι αν βρίσκεστε!
