Μεγάλωσα άρρωστη.
Επιτρέψτε μου να διευκρινίσω. Μεγάλωσα πιστεύοντας πως οι αληθινές ιστορίες αγάπης περιλαμβάνουν έναν μάρτυρα ή απαιτούν μια μεγάλη θυσία για να αξίζουν.
Τα αγαπημένα μου βιβλία, ερωτικά τραγούδια, ταινίες, αυτά τα οποία ένιωθα, με έκαναν να θρηνώ για πολλή ώρα αφότου γύριζα την τελευταία σελίδα, ξεθώριαζαν οι νότες ή έπεφταν οι τίτλοι του τέλους.
Εξαιτίας αυτού, το πίστεψα, επειδή έκανα τον εαυτό μου να το πιστέψει, και ανέθρεψα την πιο μαζοχιστική ρομαντική καρδιά, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την αρρώστια μου.
Όταν έζησα αυτή την ιστορία, το δικό μου διεστραμμένο παραμύθι, εκείνη την εποχή δεν το γνώριζα, επειδή ήμουν νέα και αφελής. Ενέδωσα στον πειρασμό κι έθρεψα εκείνο το επιτιθέμενο θηρίο, το οποίο γινόταν όλο και πιο διψασμένο με κάθε μαστίγωμα, κάθε χτύπημα, κάθε πλήγμα.
Αυτή είναι η καινοτομία των μυθιστορημάτων έναντι της πραγματικότητας. Δεν μπορείς να ξαναζήσεις τη δική σου ιστορία αγάπης, επειδή, ώσπου να συνειδητοποιήσεις ότι τη ζεις, έχει τελειώσει. Τουλάχιστον αυτό συνέβη στη δική μου περίπτωση.
Έπειτα από τόσα χρόνια είμαι πεπεισμένη ότι η ιστορία μου δημιουργήθηκε επειδή το επιθύμησα λόγω της αρρώστιας μου.
Και όλα τιμωρήθηκαν.
Και με αυτήν την περίληψη και το τόσο δυναμικό πρώτο κεφάλαιο, πως να μην αγαπήσεις το πρώτο βιβλίο της τριλογίας, «Η αδελφότητα των κορακιών: Σμήνος» από την συγγραφέα Kate Stewart. Ένα καυτό βιβλίο (ο ναι, είναι, το υπογράφω) με vibes από Ρομπέν των δασών, στην πιο μοντέρνα εκδοχή του. Μας έρχεται από τις εκδόσεις Ψυχογιός και περιμένουμε με ανυπομονησία και το επόμενο. Ακούτε εκεί στις εκδόσεις;
Στο πρώτο βιβλίο της σειράς, ακολουθούμε την Σεσίλια, καθώς αφήνει πίσω της, την μητέρα και την παλιά της ζωή για να μετακομίσει για έναν χρόνο, στο σπίτι του πατέρα της, ενός πολύ πλούσιου, ψυχρού εργοστασιάρχη. Τα έχει όλα σχεδιασμένα. Θα παραμείνει στο σπίτι του πατέρα της και στην μικρή πόλη στην οποία ζει, για έναν χρόνο, ώστε να μαζέψει χρήματα για το πανεπιστήμιο και να εξασφαλίσει οικονομικά την μητέρα της. Ωστόσο, λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο, όταν ο πανέμορφος, ακαταμάχητος Σον και η παρέα του, από παραβατικούς κούκλους με ασορτί τατουάζ κορακιού, μπουν στη ζωή της και την κάνουν μπάχαλο. Για πόσο μπάχαλο μιλάμε; Υπεραρκετό ώστε να με κάνει να πετάξω το βιβλίο στην άκρη από τα νεύρα.
Στην αρχή η πλοκή ξεκινάει κάπως αργά. Ένα μυστήριο πλανιέται πάνω από τον Σον και την παρέα του. Κάτι τα μισόλογα του, κάτι οι πράξεις του, δεν με άφηναν και τόσο να δεθώ μαζί του. Φύλαγα τα ρούχα μου, ήμουν σίγουρη ότι κάτι το στραβό έκρυβαν τα κεχριμπαρένια του μάτια και τα ξανθά μαλλιά του. Κάποια σημεία ίσως σας μπερδέψουν, αλλά αν είστε προσηλωμένοι στα γεγονότα, σύντομα όλα σας τα ερωτήματα θα απαντηθούν στο έπακρο. Μην προσπαθήσετε να μαντέψετε την συνέχεια, γιατί αυτό που έχει ετοιμάσει η συγγραφέας, θα σας βρει απροετοίμαστους. Πιστέψτε με, δεν θα ξέρετε από που σας ήρθε.
Η γραφή είναι απλή, καθόλου επιτηδευμένη με πομπώδεις εκφράσεις και λέξεις. Η συγγραφέας, έχει ένα μοναδικό ταλέντο να κάνει τον αναγνώστη να νιώθει πλήρως τα συναισθήματα των ηρώων της, να ακολουθεί τις ψυχολογικές μεταπτώσεις τους και να γίνεται κουρέλι μαζί τους. Ήταν σπαρακτικό σε πολλά σημεία, ωστόσο μετά από όλο το hype στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προσωπικά περίμενα να είναι ακόμα περισσότερο. Έχει όσο ρομάντζο χρειάζεται, χωρίς να γίνεται μελό και προβλέψιμο, σασπένς, πολύ σασπένς που χτυπάει κόκκινο κι αλλεπάλληλες ανατροπές κι αποκαλύψεις. Ειδικά τα τελευταία κεφάλαια, ήταν απανωτά χαστούκια.
Λάτρεψα την Σεσίλια και το πόσο ώριμη είναι για την ηλικία της. Αν και σε μερικές καταστάσεις, βλέπουμε την έφηβη που δεν πρόλαβε να γίνει, να βγαίνει στην επιφάνεια, η συμπεριφορά της δικαιολογείται, από τα γεγονότα της μέχρι πρότινος ζωής της. Έχει ελαττώματα σαν χαρακτήρας και ποιος δεν έχει άλλωστε, ωστόσο προσπαθεί να τα δουλέψει, ειδικά την καχυποψία της και την έλλειψη εμπιστοσύνης που την διακατέχει. Θα την ήθελα λίγο περισσότερο δυναμική κι όχι να σέρνεται πίσω από τα ματόκλαδα του Σον. Φτύσε τον λίγο κορίτσι μου!
Ο Σον από την άλλη όπως έγραψα και προηγουμένως με έκανε να τον βλέπω καχύποπτα στην αρχή. Τα λόγια του και οι πράξεις του δεν συνέπιπταν και η συμπεριφορά του στη Σεσίλια, όσο κι αν την πασπάλιζε με γλυκόλογα κι άφθονο καυτό σεξ, δεν με έπεισαν καθόλου. Δεν τον συμπάθησα και τόσο κι όταν άνοιγε το στόμα του παρακαλούσα να το κλείσει.
Ο Ντόμινικ βέβαια, είναι άλλη ιστορία από μόνος του. Σταθερός στον χαρακτήρα και στις απόψεις του, προειδοποιεί από την αρχή την καημένη Σεσίλια. Τον ακούει εκείνη; όχι βέβαια. Λάτρεψα πως παρά το σκληρό, απότομο, (γίνεται αρκετά ανυπόφορος, για να μην γράψω άλλη λέξη) κακό παιδί και τα λοιπά, φέρσιμο του, από μέσα είναι απλά μια γλύκα, ένα χνουδωτό αρκουδάκι με ακριβό αυτοκίνητο. Η συμπεριφορά του απέναντι της, δικαιολογείται κάπως. Προσπαθεί να την απομακρύνει από τον σκοτεινό κόσμο του, παρόλο που εκείνη δεν καταλαβαίνει τις προθέσεις του. Πολεμάει την έλξη που νιώθει για εκείνη με νύχια και με δόντια. Είναι ο τύπος του άντρα που θα σου ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου, αλλά θα σου μιλήσει ξεκάθαρα, όταν έχεις κάνει την βλακεία σου. Μου άρεσε που ο Ντόμινικ δεν κρύφτηκε ποτέ πίσω από το δάχτυλο του, που δεν φλόμωνε την Σεσίλια με ψεύτικες υποσχέσεις, γλυκόλογα κτλ. Ο κόσμος μου είναι σκληρός μωρό μου και καλύτερα να μην μπεις σε αυτόν, αλλά σε θέλω απεγνωσμένα. Αυτή η φράση τον συνοψίζει απόλυτα.
Δύο χαρακτήρες που μου έκαναν πολύ καλή εντύπωση και θέλω σίγουρα να δω και την δική τους ιστορία είναι ο Τάιλερ και η θεία του Ντόμινικ. Ειδικά τον Τάιλερ, θέλω να τον πάρω μια τεράστια αγκαλιά.
Το τέλος απλά με άφησε να αδημονώ με λύσσα για την συνέχεια, ακόμη και μετά το τεράστιο σπόιλερ που έφαγα στο Tik Tok. Αργεί το δεύτερο;
